ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2019

Αυτά τα "παλιά" δεν έχουν τη σημασία τους όσον αφορά και τα "καινούρια";


Central Americans migrating in Mexico on Oct. 24, 2018.
Rodrigo Abd/AP
Η Ιστορία είναι ο πιο αδυσώπητος κριτής όλων όσων ξεχνάνε ή βυθίζονται σκόπιμα στη λήθη για να στηλιτεύσουν γεγονότα και συνθήκες του παρόντος των. Έχουμε βαρεθεί να ακούμε για τις  "παραδόσεις", τα "χρηστά ήθη" και τον "τρόπο ζωής" της "χριστιανικής Ευρώπης" (ή και των ΗΠΑ) που κινδυνεύουν από τις ορδές των μουσουλμάνων μεταναστών από Αφρική και Ασία. Όπως και οι Ηνωμένες Εταιρείες Αμερικής κινδυνεύουν από τις ροές των πάμφτωχων μεταναστών από την Λατινική Αμερική, αλλά ξεχνάνε γιατί οι άνθρωποι αυτοί δυσκολεύονται να επιβιώσουν στις χώρες τους (Εντουάρντο Γκαλεάνο: Οι ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής).

Φυσικά και υπάρχει και η σκοταδιστική πλευρά αυτής της κατάστασης, σχετίζεται άμεσα και με τη μαζική εκδήλωση παράνοιας που
λέγεται οργανωμένη θρησκεία, και δεν επιθυμούμε να εθελοτυφλούμε και να την αγνοούμε (Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΕ ΜΕΓΑΛΟ ΚΙΝΔΥΝΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΘΕΪΣΤΕΣ...(το θεοκρατικό, σεξιστικό ισλάμ ως νταβραντισμένος διάδοχος του ιουδαιοχριστιανικού φασιστο-σκοταδισμού) και  Αλήθεια, πόσο το Ισλάμ μπορεί ν'αποτελέσει απειλή για τας πολιτισμένας Ευρώπας; Η μεταναστευτική πλημμυρίδα και τα καθόλου αμελητέα "απόνερά της" ή η άλλη υπαρκτή όψη της). Προσπαθώντας, κάτι όχι πάντα εύκολο, να κατανοήσουμε τα πολιτικά παιχνίδια και να εμβαθύνουμε στις γεωπολιτικές και οικονομικές σκοπιμότητες ( Η (προσφυγική) κρίση είναι ευκαιρία… – Παρθένο έδαφος για μπίζνες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ξεριζωμένων βλέπουν ο ΟΗΕ και η Παγκόσμια Τράπεζα ) που εξυπηρετούνται από την πρόκληση μιας ομολογουμένως πολύ μεγάλης κοινωνικής αναταραχής. Και όπως όλα δείχνουν "πολιτισμικής σύγκρουσης" μέσα στις ευρωπαϊκές κοινωνίες.

Διαγραφόμενα γεγονότα που ίσως αποκαλύπτουν την αντικατάσταση των γερασμένων πληθυσμών της Ευρώπης από νέα πακέτα υπάκουων και (κακά τα ψέματα) δίχως υψηλή κοινωνική συνειδητότητα, δυστυχώς, θεοφοβικών εργασιακών σκλάβων, που "πληρώνονται ελάχιστα, δεν διεκδικούν και δεν συνδικαλίζονται" σύμφωνα με την ξετσίπωτα κυνική παραδοχή εν είδει καλωσορίσματος Γερμανού υπουργού Εργασίας. Σε στενή πιθανώς σχέση και με την επιβολή ακόμα πιο σκληρών μέτρων καταστολής και μεθοδεύσεων πολιτικού ολοκληρωτισμού. Για την παγίωση και το τσιμεντάρισμα της "τάξης και ασφάλειας" στους δρόμους και την μετατροπή ακόμη και ολόκληρων πόλεων σε γκέτο, με συνθήκες εξαθλίωσης και ίσως αυξανόμενης, αναπόφευκτης (;) εγκληματικότητας.
 Ποιοι άραγε ωφελούνται και πάλι από την παρείσφρηση στις ευρωπαϊκές κοινωνίες φανατικών θεοκρατούμενων τζιχαντιστών (ρομποτικά όργανα αδίστακτων μουλάδων που και αυτοί με τη σειρά τους διόλου απίθανο αν όχι και αποδεδειγμένο να παίρνουν εντολές από...μυστικές υπηρεσίες της Δύσης!) και από την περιθωριοποίηση των ανομοιογενών πληθυσμών, καθώς υπάρχουν τεράστιες διαφορές και αντιπαλότητες ανάμεσα και στους ίδιους τους ισλαμικούς πληθυσμούς...;

Ωστόσο, έχουν ξεχάσει τελείως οι σύγχρονοι "πολιτισμένοι" Ευρωπαίοι γηγενείς τα πολιτιστικά κατορθώματα της μετανάστευσης και των αποικιστικών πρακτικών των προγόνων τους σε Αμερική, Αφρική και Ασία; Καλό είναι να μην αγνοούν. Τα γενοκτονικά αίσχη της χριστιανικής" κουλτούρας τους σε βάρος γηγενών πληθυσμών σε άλλες ηπείρους. Μήπως φοβούνται ότι οι μετανάστες σήμερα θα τους γενοκτονήσουν με σαδισμό, θα τους σκλαβώσουν, θα τους εξανδραποδίσουν βάναυσα σε φυτείες, ορυχεία, εργοστάσια, θα ξεκοιλιάσουν μαζικά τα παιδιά και τις γυναίκες τους, θα αποτεφρώσουν τη γη και τα σπίτια τους, θα...τους κλείσουν σε ανθρώπινους ζωολογικούς κήπους και θα τους επιδεικνύουν ως αξιοπερίεργα είδη "πρωτόγονης ζωής"; Αλλά και αυτά μήπως τα πιο σύγχρονα τα γνωρίζουν ή μήπως δεν τα'χουν ξανακούσει; :
Η αλήθεια που κρύβεται επιμελώς: Οι Δυτικοί λαθρομετανάστες που ρημάζουν τον πλανήτη
  Vive La France : 14 Αφρικανικές χώρες υποχρεώνονται από τη "δημοκρατική" Γαλλία να καταβάλουν Φόρο Αποικίας...(και μάλιστα πολύ τσουχτερό!)

(Για την Ελλάδα δυο λόγια στο τέλος....)

 Αλλά ας γυρίσουμε σε όλα αυτά τα παλιά, που τόσο βολικά ξεχνιούνται, ωστόσο η Ιστορία δεν ξεχνά και δεν συγχωρεί. Διότι είναι
επιεικώς άδικο να θεωρούν οι Ευρωπαίοι αλλά και Βορειοαμερικανοί (You gotta keep them seperated..!)  "απολαμβάνοντες" τα "αγαθά" του πολιτισμού τους (άραγε πώς αποκτήθηκαν, με ποιους πόρους επιτεύχθηκε η "ανάπτυξη" και με ποια δομικά υλικά στήθηκε το πολιτιστικό-οικονομικό οικοδόμημα της Δύσης;) τούς εαυτούς τους αδικημένους από τα τελευταία ιστορικά γεγονότα...:

  
Έγραφε λοιπόν και ο Βολταίρος, ο "διαφωτιστής" και  υπέρμαχος των ανθρώπινων δικαιωμάτων, με περίσσια επιστημονική σοβαρότητα, δικαιολογώντας στην ουσία και νομιμοποιώντας τις ανατριχιαστικές βαρβαρότητες που είχαν συμβεί και θα συνέβαιναν:
"Τα στρογγυλά μάτια τους, η πλακουτσωτή μύτη τους, τα χείλια τους που είναι πάντα παχιά, τα διαφορετικά διαμορφωμένα αυτιά τους, το μαλλί στο κεφάλι τους, το μέτρο της ίδιας της νοημοσύνης τους, όλ’ αυτά ορθώνουν ανάμεσα σ’ αυτούς και τα άλλα είδη τεράστιες διαφορές. Και δεν είναι άνθρωποι, παρά το παράστημα του σώματος, μιας κι η ικανότητα στο να διατυπώνουν την σκέψη τους απέχει υπερβολικά πολύ από την δική μας. Τέτοιοι είναι εκείνοι που έχω δει και έχω εξετάσει.Ένα σπουδαίο ζήτημα είναι επίσης το αν προέρχονται [οι Αφρικανοί] από τους πιθήκους ή εάν οι πίθηκοι προέρχονται από αυτούς. Οι σοφοί μας μας έχουν πει ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε κατ’ εικόνα Θεού. Να λοιπόν μια ωραία εικόνα του θείου κατασκευαστή: Μια πλακουτσωτή μαύρη μύτη με ελάχιστη ή και ανύπαρκτη νοημοσύνη. Σίγουρα θα έρθει καιρός που θα μάθουν ακόμη και αυτά τα ζ ώ α πώς να καλλιεργούν καλά το έδαφος, να καλλωπίζουν τα σπίτια και τους κήπους τους και να γνωρίσουν τις πορείες των αστεριών: Ο οποιοσδήποτε χρειάζεται τον χρόνο του για όλα"...!!!


Aκόμη: 

Κι αν κάποιος παραπονεθεί για την Ελλάδα και την ασταμάτητη εισροή  μεταναστευτικών ροών (ωστόσο, οφείλουμε να παραδεχτούμε, με συγκεκριμένη συχνότατα πορεία που καταλήγει στη φιλόδοξη και με στρατηγική βάθους Τουρκία, όπου χάνονται διαβατήρια αλλά ποτέ τα κινητά) και τονίσει ότι ποτέ δεν συμμετείχε ιστορικά σε παραπάνω γεγονότα και πρακτικές, η απάντηση είναι διπλή:
Ποτέ δεν είχε το ειδικό βάρος και την στρατιωτική ισχύ να το κάνει. Και το ελληνικό κράτος (με τον μη αναστρέψιμα γηρασμένο πληθυσμό) ποτέ δεν έπαψε, εδώ και δύο αιώνες, να αποτελεί ένα εξαρτημένο δουλάκι, με περίσσια όμως "καπατσοσύνη" των εγχώριων κοτζαμπάσηδων που καταλήστεψαν τον τόπο κι εξακολουθούν απρόσκοπτα να το κάνουν και να θησαυρίζουν, τόσο σε βάρος των ντόπιων όσο και των ξένων, εδώ και λίγες δεκαετίες (κυρίως με την εισροή Αλβανών από τη δεκαετία του 1990) και πόσο περισσότερο τώρα... Ή την πρόθυμη καμαριέρα ή το "γιουσουφάκι" (να θυμηθούμε και την τουρκική γλώσσα που έχει προικίσει την ελληνική με πάμπολλες χρησιμοποιούμενες λέξεις και φράσεις) των Μεγάλων Δυνάμεων της κάθε ιστορικής περιόδου. Που αυτές και οι σύμμαχοί τους είχαν εμπλακεί ενεργά σε "αναγκαία κακά" για την "ανάπτυξη" της Δύσης...
Άλλωστε, όπως έχουν δηλώσει και οι σύγχρονοι ιστορικοί ταγοί του τόπου, "ανήκομεν εις την Δύσιν"! Σωστά;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου