ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου 2017

Make war, not love! (βάλτε γενικώς τις θέσεις "εργασίας" κι αναπτυξιακής ευκαιρίας" εκεί που ξέρετε!)




" Δραχμή-Ευρώ ή σφαίρες; "


Θα μπορούσε να είναι μια κυνική ομολογία. Ο πόλεμος συνδράμει στην ανάπτυξη. Έτσι φαίνεται πως αντιμετωπίζουν και στις μέρες μας ορισμένοι τραγελαφικοί και πολεμόχαροι τις δουλειές του πολέμου. Να πέφτουν σφαίρες και οβίδες μεταξύ εθνών-κρατών για να ανεβαίνει η βιομηχανική παραγωγή. Κι αν αυτοί έχουν τα ιστορικά παραδείγματα των παγκόσμιων πολέμων και άλλων πολεμικών συρράξεων για να τροφοδοτούν με υποσχέσεις σωτηρίας των παρηκμαζμένων ή κατεστραμμένων τους οικονομιών, τι δουλειά έχουν οι υποτελείς να αναμασούν τα ιδεολογήματα περί «ανάκαμψης της οικονομίας» και «ανόδου του ΑΕΠ», να αναμένουν τον πόλεμο που θα τους δώσει λύσεις επιβίωσης; Αλίμονο! Η ευτυχία ποτέ δεν γράφτηκε ούτε με δραχμές ούτε με ευρώ ούτε με σφαίρες. Αυτοί που πάντα καλούνται να πληρώσουν το λογαριασμό για τις επιτυχίες ή τις αποτυχίες του καπιταλισμού και του πολέμου είναι οι υποτελείς. Ούτε με τον πόλεμο, ούτε με την ειρήνη, κρατών και αφεντικών!

ΥΓ: Το βίντεο (πατήστε CC->Ελληνικά για υπότιτλους) αντλήθηκε από το διαδίκτυο και το μέρος που παρατίθεται μεταφράστηκε από την Πρωτοβουλία για την Ολική Άρνηση Στράτευσης.

Πατήστε εδω

το διαβάσαμε στην Βιντεοθήκη-Αυτομόρφωση

Ο πρώτος σύνδεσμος παραπάνω παραπέμπει στο dailymotion απ'όπου και διαβάζουμε κάτω από το βίντεο, το οποίο και αποτελεί απόσπασμα από το ντοκυμαντέρ του VPRO "Greece for sale" (του 2015, ολόκληρο το ντοκυμαντέρ βρίσκεται εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=vFhLaRu9azg), τα εξής: "Έχει σημασία ο σκοπός χρήσης ενός εργοστασίου; Με ή χωρίς την αφορμή της κρίσης, το συμπέρασμα είναι πως όχι. Στο όνομα της αποφυγής κλεισίματος του εργοστασίου, η μετατροπή του από νομισματοκοπείο σε χρήση για κοπή σφαιρών είναι αυτονόητη.
Ανάπτυξη με πολεμική βιομηχανία λοιπόν."


Με άλλα λόγια; Make war, not love! 
Nα δούμε δηλαδή και καμιά άσπρη ημέρα, όσον αφορά τη γαμημένη, εκπορνευμένη οικονομία μας. Την τραπεζοκίνητη, ψυχοπαθητική, παγκοσμιοποιημένη, ελεγχόμενη από πολυεθνικές εταιρείες που ξέρουν να στηρίζουν υπόγεια και να χρηματοδοτούν κι όλες συγχρόνως τις αντιμαχόμενες πλευρές (βλέπε πχ ΙΒΜ, Ford, General Motors και τόσες άλλες αμερικανικές εταιρείες που στήριζαν ποικιλοτρόπως σε όλη τη διάρκεια του εγάλου Πολέμου τους Ναζί)...
  
Βάλτε τέτοιου είδους θέσεις εργασίας εκεί που ξέρετε..!
  
Α! Σχετικό και αυτό με όσα αναφέρθηκαν ακριβώς από πάνω:

Να θυμηθούμε εδώ και την "εργατιά"  στα μεταλλεία του Θανάτου στη Χαλκιδική (και για περιβαλλοντικούς λόγους αλλά και όσον αφορά τα εργατικά εκεί ατυχήματα!), που πριν λίγες ημέρες κατέβηκε, και πάλι, και "διαδήλωσε" στην Αθήνα για να μη χαθούνε οι θέσεις εργασίας και συνάμα τρομοκράτησης και μέγιστης περιβαλλοντικής υποβάθμισης για την τοπική κοινωνία, υπέρ του ανελέητοου πολυεθνικού κεφαλαίου και εγχώριων συνεργατών. Δυο κάπως παλιές αναρτήσεις από εμάς επί του μεγάλου αυτού ζητήματος:Κατέβηκαν οι τραμπούκοι των καταστροφέων (ή μήπως "επενδυτών";) και στην Αθήνα να "διαμαρτυρηθούν"...  και   ΟΧΙ ΕΓΧΩΡΙΟΙ ΜΕΤΑΛΛΩΡΥΧΟΙ ΤΗΣ ELDORADO GOLD: ΔΕΝ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΤΗΝ "ΕΡΓΑΤΙΑ" ΟΥΤΕ ΑΞΙΖΕΤΕ ΟΠΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ! Αλλά και:  Ελληνικός Χρυσός: τι λένε εργαζόμενοι για θέσεις εργασίας, απεργίες και εργατικά ατυχήματα,  ενώ μια ανάγνωση σε αυτή την έρευνα κάνει ακόμα πιο ξεκάθαρα τα πράγματα επί του ζητήματος αυτού:  Φωτοαποτύπωση της σημερινής κατάστασης και Τεκμηρίωση Παραβιάσεων της Νομιμότητας από την ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ και τις Δημόσιες Υπηρεσίες στο “Υποέργο Σκουριών” των Μεταλλείων Κασσάνδρας Χαλκιδικής
  Και τέλος:
οχι eldorado gold δέν θά φύγεις έτσι.... (όχι eldorado gold δέν θά φύγεις έτσι από τήν Χαλκιδική σάν νά μήν έγινε καί τίποτα...)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου