ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου 2017

Aς μη στοιχειωνόμαστε από την τελειότητα


 Όταν κάποιος ισχυρίζεται ότι είναι τελειομανής, στην πραγματικότητα με την προβαλλομενη τάση για "τελειομανία"  καμουφλάρονται διάφορες εμμονές, ομιχλώδεις στόχοι και ανεδαφικές επιδιώξεις, που στοιχειώνουν το άτομο τόσο στις διαπροσωπικές-κοινωνικές όσο και στις επαγγελματικές σχέσεις.  Πρόκειται για ένα επικίνδυνο φλερτ με μια διαταραχή ψυχαναγκαστικού τύπου, ίσως από τις πιο βασανιστικές όχι μόνο για τον πάσχοντα αλλά και για τον περίγυρό του που εισπράττει τις συνέπειες.
 Άλλωστε, η τελειότητα δεν υπάρχει πουθενά στη φύση, σ'έναν "κόσμο" όπου η σοβαρότητα στην ύπαρξη ίσως να είναι τελικά ένα μέγιστο κοσμικό αστείο και το σταθερό εμπεριέχει το κενό και κάθε στιγμή ρευστό και η βεβαιότητα προδίδεται συνέχεια από το αβέβαιο, το όμορφο υφαίνει μια αναπόφευκτη σχέση αλληλεπίδρασης με το άσχημο, το γαλήνιο εναλάσσεται με το άγριο και ανεξέλεγκτο, η τάξη διαλύεται εις τα εξ ων συνετέθη και επανακαθορίζεται μέσα από την αναγέννηση που φέρνει η ανατροπή του χάους..

 Άλλωστε η ανταμοιβή έρχεται με την ολοκλήρωση αυτού που στοχεύει και θέλει κάποιος να επιτύχει, εστιάζοντας στο στόχο και λαμβάνοντας υπόψιν όλες τις εμπλεκόμενες παραμέτρους και τέλος καταβάλλοντας κάθε δυνατή προσπάθεια. Ακόμα κι αν αυτό φαντάζει συχνά ως υπέρβαση στα μάτια των άλλων αλλά όχι στον ίδιο, έχοντας θεμελιώσει μέσα του τη γνώση ότι υπάρχουν νέοι ορίζοντες ορίων που είναι εφικτοί ή προσβάσιμοι,  μετά από τα όρια που φαντάζουν ή αναγνωρίζονται από τον "κοινό νου" ως αξεπέραστα ή "τερματικά". Αυτό όμως δεν έχει να κάνει με τελειομανία αλλά με ενεργό οραματισμό και έμπνευση, με αυτοεπίγνωση και εσωτερική Δύναμη, δηλαδή τη μαγική εκείνη "συνταγή" που μπορεί να αναδιαμορφώσει την εικόνα και τη "γεύση" της πραγματικότητας, έτσι κι αλλιώς ρευστής και εύπλαστης. Κάτι που ίσως και να είναι ένα από τα μεγαλύτερα μυστικά που "προστατεύονται από τη δημόσια δυσπιστία" - αν "μόνο τα μικρά μυστικά χρειάζονται προστασία".
 Αλλά καλό είναι να θυμόμαστε και αυτό που λέγεται ότι ανήκει στα λόγια του αρχαίου στωικού δασκάλου Επίκτητου: " Άνθρωπε, πρώτα σκέψου τι πράγμα είναι αυτό που θέλεις κι έπειτα εξέτασε αν και η δική σου φύση μπορεί να το βαστάξει ".
Ακολουθεί ένα πολύ καλό σκίτσο σχετικά με το "τέλειο" και το κυνήγι του, μια χιμαιρική με άλλα λόγια σύλληψη που οδηγεί σε ανάλογες καταστάσεις.

Ο Ένοικος.,






Mετάφραση των συμβουλών που δίνει το παραπάνω σκίτσο:
-- Αυτό είναι το τέλειο βιβλίο που δεν θα γράψεις ποτέ.
-- Αυτή είναι η τέλεια κούρσα που δεν θα κερδίσεις ποτέ.
-- Αυτή είναι η τέλεια ιδέα που δεν θα σου έρθει ποτέ.
-- Αυτό είναι το τέλειο πρόσωπο που δεν θα γίνεις ποτέ.
-- Αυτός είναι ο τέλειος πίνακας που δεν θα φτιάξεις ποτέ.
-- Αυτό είναι το τέλειο τραγούδι που ποτέ δεν θα σιγοτραγουδήσεις έστω.
-- Αυτό είναι το τέλειο βουνό στο οποίο ποτέ δεν θα ανεβείς.
-- Αυτό είναι το τέλειο κέικ που ποτέ δεν θα ψήσεις.
-- Αυτή είναι η τέλεια λύση πουποτέ δεν θα βρεις.
Αυτή είναι η τελειότητα: δεν υπάρχει! Ήρθε η ώρα να καταστρέψεις -τις πεποιθήσεις σου για-το τέλειο! Και να κάνεις επιτέλους κάτι.
-να ξεκινήσεις και να ολοκληρώσεις κάτι που σκοπεύεις και θέλεις να κάνεις, ή ολοκλήρωσέ το αν έχεις ήδη κάνει την αρχή-

Το εμπνευσμένο αυτό σκίτσο πάρθηκε από το incidental comics. Στο δημιουργό Grant Snider έχουμε αναφερθεί και άλλες φορές:
 ένα "περίεργο" μονοπάτι της ανθρώπινης αντίληψης
" Η ευλογία ενός αναγνώστη "
 " Φιλόσοφοι στη βροχή "

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου