ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2015

Έρχεται και η καρτούλα του καλού και υπάκουου "πολίτη"



Σχόλιο δικό μας: το απόλυτο ηλεκτρονικό φακέλωμα της "Μαριορής που τα'χε όλα και μόνο ο φερετζές της έλειπε" για να δέσει ηλεκτρονικά η συνταγή! Αυτή του ασφυχτικού ελέγχου κάθε κίνησης και εναπομείνουσας λιπόσαρκης ελευθερίας και αυτών που κάποτε αναγνωρίζονταν ως "προσωπικά δεδομένα". Ποιοι θέλουν να ελέγχουν κάθε πτυχή της ζωής των ελεγχόμενων "πολιτών" ή (όπως το'χουμε πει τόσες φορές) σωστότερα υπηκόων;
Μια σκατοκάρτα που τα "απόρρητα δεδομένα του πολίτη" θα'ναι (διόλου απίθανο) ευάλωτα στα επιδέξια χεράκια κατεργαράκων χάκερς!
Κάρτες και σύντομα (και μη σου φαίνεται "τραβηγμένο", τόσα και τόσα που συνέβησαν και συμβαίνουν δεν σε έμαθαν τίποτε;)... εμφυτευμένα τσιπάκια!
Θυμήσου: Ένας κόσμος..."οφθαλμολάγνος"!
Μηχανοποιημένα πλαίσια τόσο οικονομικής όσο και δήθεν ποινικής παρακολούθησης, για την "εξάλειψη της παρανομίας" από τους αρχιμάστορές της! Ποιοι ακόμη φοβούνται την "πλέμπα";


Γιατί ο αγώνας κατά της Κάρτας του Πολίτη πρέπει να δοθεί ΤΩΡΑ!



ΑΥΡΙΟ ΙΣΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ...

Η προσπάθεια να μας πείσουν ότι το τέλειο σύστημα ηλεκτρονικού οικονομικού ελέγχου θα φέρει την λύση σε όλα τα προβλήματα της χώρας έχει αρχίσει να γίνεται πολύ έντονος, στα επίπεδα της πλύσης εγκεφάλου όπως ξέρουν πολύ καλά να κάνουν τα ελληνόφωνα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης.

Ο στόχος τους την παρούσα στιγμή είναι η ταυτόχρονη επιβολή χρήσης μίας κάρτας, της λεγόμενης Κάρτας του Πολίτη με την οποία διαφημίζουν κυρίως ότι θα λυθούν όλα τα γραφειοκρατικά προβλήματα και θα παταχθεί η φοροδιαφυγή.

Την ίδια στιγμή οι ενστάσεις και τα πρακτικά προβλήματα που θα προκύψουν στην εφαρμογή της χρήσης της Κάρτας του Πολίτη αποσιωπούνται και δεν ακούγεται ο αντίλογος.

Κανείς δεν αναφέρεται στα κενά ασφαλείας για την εφαρμογή ενός τέτοιου συστήματος!

Αυτό πιστεύουμε ότι συμβαίνει, ώστε αφού παγιωθεί ως απαραίτητη η χρήση της Κάρτας του Πολίτη, τότε να αρχίσουν οι ίδιοι να προβάλλουν όλες τις αδυναμίες ώστε να περάσουν στον τελικό στόχο τους που είναι ενδεχομένως κάποιο εμφύτευμα μέσα στο ίδιο το ανθρώπινο σώμα ώστε να μην υπάρχει θέμα ταυτοποίησης και αλλοίωσης των δεδομένων.

Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο, τον αγώνα κατά της Κάρτας του Πολίτη οφείλουμε να τον δώσουμε ΤΩΡΑ με το μεγαλύτερο σθένος!

Αύριο, τα κενά ασφαλείας του συστήματος δηλ. αυτά που ακριβώς αποσιωπούν σήμερα, θα μας τα ...επισημαίνουν καθημερινά για να μας επιβάλουν τον τελικό τους στόχο...

το διαβάσαμε στο ΗΓΓΙΚΕΝ μέσω του περιοδικού ΡΕΣΑΛΤΟ

Posted by
Labels:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)