ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 12 Ιουλίου 2015

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ: "ΠΑΡΑ ΦΥΣΗ - ΠΩΣ Η ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΚΑΙ Η ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΕΓΙΝΑΝ ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ"

Η μεγαλύτερη ύβρις είναι τα πλαίσια με τα οποία έχει στηθεί και λειτουργεί το σύγχρονο μοντέλο ζωής του όλο και πιο ανίσχυρου να τη διαχειριστεί αστού με έναν σύμφωνο με τη φύση και την ορθή λογική τρόπο. Το αφύσικο έγινε φυσιολογικό και το φυσιολογικό όλο και πιο ποινικοποιημένο και απαγορευμένο.

Aς αφήσουμε λοιπόν για λίγο τις καταιγιστικές πολιτικές εξελίξεις που αφορούν την Ελλάδα και όχι μόνο κι ας επιστρέψουμε και σε άλλα πολύ σημαντικά ζητήματα, σε βαθμό επιβίωσης του παγιδευμένου ανθρώπου σε μια χημική, επικίνδυνα τοξική, μεταλλαγμένη πραγματικότητα. Ζητήματα-κλειδιά για την ομαλή συνέχεια του ίδιου του ανθρώπινου είδους σε (δυσ)αρμονία με μια όλο και περισσότερο δυστυχώς διαταραγμένη φύση και τροφική αλυσίδα που καθορίζεται άμεσα τόσο από την ισορροπία της φύσης και των οικοσυστημάτων όσο και την ανθρώπινη σε αυτήν παρέμβαση. Τι συμβαίνει λοιπόν όταν η διατροφή γίνεται "διαστροφή" και μια κατάσταση "παρά φύση"; Μήπως ο άνθρωπος αλλάζει δραματικά, μεταλάσσεται σε ένα εξαρτημένο από χημικά δηλητήρια κι εξασθενημένο oν; Όταν οι ψυχοπαθητικές και με μαφιόζικη νοοτροπία και πρακτικές πολυεθνικές εταιρείες αλώσουν πλήρως το νομικά πλαίσια και τις συνθήκες  που καθορίζουν τις διατροφικές συνθήκες κι άρα την υγεία και ψυχοσωματική ισορροπία των ανθρώπινων πληθυσμών, τότε η ανθρωπότητα θα έχει ολο και πιο μικρή σχέση με τον λεγόμενο "homo sapiens"! Και θα θυμίζει εκφυλισμένους και σε αποσύνθεση ζωντανούς νεκρούς ενός δυστοπικού σεναρίου αρρωστημένης φαντασίας (που τη βιώνουμε στο πετσί μας σε όλες πια τις πτυχές και διαστάσεις της ζωής μας) και εξαγορασμένης επιστήμης...
Με αυτούς τους προβληματισμούς προτείνουμε ένα πάρα πολύ ενδιαφέρον και χρήσιμο για τις αποκαλυπτικές πληροφορίες του βιβλίο:
"ΠΑΡΑ ΦΥΣΗ - ΠΩΣ Η ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΚΑΙ Η ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΕΓΙΝΑΝ ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ", εκδόσεις ETRA, του Πέτρου Αργυρίου, ενός αντικομφορμιστή συγγραφέα και πληθωρικού σε ενδιαφέροντα και παραγωγή πολύπτυχου συγγραφικού έργου.


Από το συγκεκριμένο εξαιρετικό του βιβλίο:

- Εσείς πόση ροζ γλίτσα έχετε φάει;
- Γιατί φωσφορίζει το βοδινό στο ψυγείο σας;
- Τι δουλειά έχει ο σκαθαροζούμης σε σκόνες γάλακτος και στα αλλαντικά σας;
- Πόση ιπποδύναμη έχει το κρέας σας;
- Γιατί αυτοί που τρώνε πειραματόζωα εν αγνοία τους δεν γίνονται ερευνητές;
- Πόσο συχνά λαχταράτε να φάτε μια νόστιμη τροφική δηλητηρίαση;
- Γιατί το λιθρίνι που παραγγείλατε σας βγήκε πλακολεπιδόψαρο;
- Τι έχουν τα καρπούζια και σκάνε;
- Ποια ήταν η μυστική συνταγή της Coca Cola;
- Πότε θα πούμε το νερό νεράκι;
- Θα τρώγατε εκκρίσεις βακτηρίων;
- Φρέσκο γάλα 10 ημερών;
- Θα τρώγατε γιαούρτι περιβαλλοντικό επικίνδυνο;
- Θα τρώγατε μετα-ληγμένα;
- Ποιος έβαλε μεταλλαγμένα μικρόβια στο πιάτο του παιδιού σας;
- Πόσα κιλά λάδι του φιδιού αγοράζετε εν αγνοία σας κάθε μέρα;
- Τι κοινό έχει ο James Bond και η χημική βιομηχανία;
- Τι σκεφτόταν ο λύκος ο κακός όταν προσέλαβε τον ψεύτη βοσκό;
- Τι σχέση έχει ο Doctor WHO με τη γρίπη των χοίρων;
- Ποια ολόσωμα προφυλακτικά θα φορεθούν φέτος;
- Είναι το γαλλικό φιλί καρκινογόνο;
- Ποιοι μας ταΐζουν κουτόχορτο και ποια είναι η μέγιστη επιτρεπτή δόση του;
- Μήπως τελικά είμαστε ότι τρώμε;
- Μήπως έχουμε γίνει όλοι λιγάκι "Παρά Φύση";"
"Παρά Φύση": Το νέο βιβλίο του διακεκριμένου αναλυτή Πέτρου Αργυρίου που απαντά σε κρίσιμες απορίες που δεν γνωρίζατε ότι είχατε. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Και να επισημάνουμε και κάτι τελευταίο, που έχει την ιδιαίτερη (προδοτική) σημασία του: Η εισαγωγή των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών, κοινώς μεταλλαγμένων, στην Ε.Ε. και η χώρα (ποια να είναι άραγε;) που σχεδόν πρωτοστατεί στο καλωσόρισμα και εγκατάστασή τους στα ευρωπαϊκά εδάφη...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου