ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 17 Μαρτίου 2015

Το "χοντρό παιχνίδι" στην Ουκρανία!

"Το Ισπανικό κράτος θίγεται απ’τον αντιφασισμό των υπηκόων του" 

Οχτώ πολίτες της Ισπανίας συνελήφθησαν μετά την επιστροφή τους από την Ουκρανία όπου είχαν πάει ως ένδειξη αλληλεγγύης στο αντάρτικο της Ανατολικής Ουκρανίας. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, οι συλληφθένες είναι «της άκρας αριστεράς» και εμπνέονται από τις «Ερυθρές Ταξιαρχίες» Τι ακριβώς σημαίνουν όμως αυτές οι συλλήψεις και για ποιους λόγους συνέβησαν; Σε ποιο στάδιο βρίσκεται σήμερα ο πόλεμος και ποιοι έχουν την εξουσία στην Ανατολική Ουκρανία; Και τι ακριβώς σημαίνει ότι με την συνδρομή τους πλήττουν τα συμφέροντα του Ισπανικού κράτους και πόσο ουδέτερο στάθηκε αυτό το κράτος απέναντι στην Ουκρανική κρίση.
Η εκπομπή Zona Rosa ρίχνει τα φώτα στην συγκεκριμένη κίνηση και επικοινωνεί με την Ελληνική Αντιφασιστική Καμπάνια Αλληλεγγύης που διοργάνωσε και διαδήλωση σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Στην παρουσίαση της εκπομπής είναι ο Σταύρος Πανούσης και ο Χρήστος Αβραμίδης, ενώ στην επικοινωνία μέσω Σκάηπ είναι ο Γιώργος Μιχαϊλίδης


Τα είδαμε στην Παντιέρα

Από εμάς:
" Για την ουκρανική αντεπανάσταση, με τη χρήση νεοναζιστικών κι ακραίων εθνικιστικών ομάδων ως "αγανακτισμένων διαδηλωτών", αλλά και την παρείσφρηση και διαβρωτική δράση πρακτόρων στρατολογημένων από κέντρα αποσταθεροποίησης Δυτικών συμφερόντων, που ανέτρεψαν τη νόμιμα εκλεγμένη φιλορωσική κυβέρνηση Γιανουκόβιτς, έχουμε γράψει εδώ: Όταν τα νεοναζιστικά πραξικοπήματα και οι προβοκάτσιες χαιρετίζονται και νομιμοποιούνται από τους "προστάτες της Δημοκρατίας"...Κι έχουμε παραθέσει σημαντικές αναλύσεις πάνω στα τεράστια γεωστρατηγικά συμφέροντα της επελαύνουσας παγκόσμιας "απαραίτητης" ηγεμονίας-Το πλανητικό φορτίο του "απαραίτητου έθνους", που φιλοδοξεί να απλώσει τα πλοκάμια της μέχρι τη σινική θάλασσα, εδώ: "Ισχυρά κέντρα των ΗΠΑ πιέζουν για ταυτόχρονη επίθεση κατά της Ρωσίας και της Κίνας"

Αυτό όμως που συμβαίνει στην Ανατολική Ουκρανία αυτή τη στιγμή είναι πολύ σημαντικό και θα μπορούσε ν'αποτελέσει πρότυπο μίμησης για τόσους και τόσους λαούς και κοινότητες που στενάζουν κάτω από τις χρηματοπιστωτικές και στρατικοποιημένα αστυνομοκρατούμενες μπότες ενός πρωτοφανούς ιστορικά, ιδιότυπου φασισμού. Που στραγγαλίζει οικονομικά, απομυζεί ψυχολογικά και εξανδραποδίζει κοινωνικά τους πληθυσμούς και επιτίθεται λυσσασμένα σε κάθε απόπειρα ή πρόθεση αυτοδιάθεσης κι αυτοκαθορισμού. Στην Ανατολική Ουκρανία που δέχτηκε τις ανελέητες επιθέσεις του επανδρωμένου από νεοναζιστικά και κακοποιά στοιχεία "ουκρανικού στρατού" και των έμμισθων μισθοφόρων από τις ΗΠΑ και Μεγάλη Βρετανία κι όχι μόνο, δηλ. εκείνων των άτυπων ιδιωτικών στρατευμάτων που δεν χάνουν ευκαιρία να θησαυρίσουν, να πλιατσικολογήσουν και να εγκληματήσουν πάνω σε "εκδημοκρατισμούς" (όπως π.χ. στο Ιράκ), γενοκτονίες κι ανθρωπιστικές κρίσεις. Όπως αυτή που επιχειρήθηκε στην Αν.Ουκρανία. Οι ρωσόφωνοι και ρωσικοί πληθυσμοί όμως της οποίας, αφού είδαν και αποείδαν με τη σιγή ασυρμάτου της "μητέρας Ρωσίας" (η οποία ωστόσο κινήθηκε αστραπιαία και ενσωμάτωσε την Κριμαία και τις ζωτικές γι'αυτή ναυτικές βάσεις και διεξόδους στη Μαύρη Θάλασσα και κατά προέκταση στη Μεσόγειο), αυτοοργανώθηκαν. Και σχημάτισαν λαϊκές πολιτοφυλακές και λαϊκούς στρατούς για να αμυνθούν ενάντια στη δολοφονική λαίλαπα εκείνων που στα γεγονότα της πλατείας Μεϊντάν έκαιγαν ρωσικές σημαίες ουρλιάζοντας "η Ουκρανία στους Ουκρανούς" και "θάνατος στους Εβραίους", ως γνήσιοι απόγονοι κι επίγονοι των Ουκρανών συνεργατών των Ες Ες και συνένοχων στα εγκλήματά τους.
Και αντεπιτίθενται, παίρνοντας πίσω τις βομβαρδισμένες και λεηλατημένες περιοχές τους (Ο στρατός της Νοβορωσίας με γοργούς ρυθμούς απελευθερώνει το έδαφος της από τους εξολοθρευτές), τη στιγμή που η υπερευαίσθητη σε θέματα δημοκρατίας Δύση σφύριζε αδιάφορα και  ΔΕΝ έβλεπε ούτε τα αλλόφρονα κύματα προσφύγων προς τη Ρωσία, ούτε τις στυγνές δολοφονίες αμάχων στο Ντονέτσκ (Μακελειό στο Ντονέτσκ! Οι Ουκρανοί βομβάρδισαν την αγορά – έγινε σφαγή!) και Λουγκάνσκ κι αλλού, ούτε τη δημιουργούμενη μεγάλη ανθρωπιστική κρίση. Τη συμφορά των τοπικών πληθυσμών και τις εθνικιστικές κορώνες και εκδηλωμένο μίσος των μαριονετών του Κιέβου. Αλλά οι πληθυσμοί που πήραν τα όπλα για να υπερασπιστούν τη ζωή τους, τις οικογένειές τους και τις περιουσίες τους, με τη συνδρομή χιλιάδων εθελοντών από τη Ρωσία (κι όχι μόνο) που αψήφησαν τη γραφειοκρατική γραμμή του Κρεμλίνου (και θα εξηγήσουμε αμέσως παρακάτω τι εννοούμε), προχώρησαν και στην έμπρακτη κίνηση προς αυτοπροσδιορισμό και αυτοκυβέρνηση. Με την ίδρυση των λεγόμενων Λαϊκών Δημοκρατιών του Λουγκάνσκ και του Ντονέτσκ!
(αποσπάσματα από το άρθρο " Το κακό παράδειγμα της λαϊκής επιστράτευσης στην Ανατολική Ουκρανία, για τη φιλοσοφία των "εταίρων" και των "μητέρων"...")


" Η πραγματικά πραξικοπηματική, νεοναζιστικών καταβολών, κυβέρνηση της Ουκρανίας προχωρεί εδώ και καιρό με την ανοχή της Ε.Ε. και φυσικά τη στήριξη των ΗΠΑ σε μια σχεδιασμένη γενοκτονία των ρωσώφωνων πληθυσμών της Ανατολικής Ουκρανίας, του τεράστιου αυτού σιτοβολώνα στα σύνορα της πληγείσας από τις κυρώσεις Ρωσίας. Πάνω από 1,5 εκατ. άνθρωποι έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τις εστίες τους από τους μονομερείς βομβαρδισμούς των γερακιών του Κιέβου, που στοχεύουν λεωφορεία με πολίτες, ακόμη και νοσοκομεία ή σχολεία -ΤΡΑΓΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: ΟΙ ΟΥΚΡΑΝΟΙ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΑΝ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΤΟ ΛΟΥΓΚΑΝΣΚ ΒΙΝΤΕΟ.

 
" Η Ρωσία που χαρακτηρίστηκε ως "επιθετικό κράτος" -τότε η Ουκρανία ή οι ίδιες οι ΗΠΑ τι είναι;- και ο πρόεδρος Πούτιν σε συνέντευξη στο BBC -Bίντεο: Putin's answer to the question of the journalist of BBC's John Simpson, "about our exercises, maneuvers, and the development of the armed forces. We don't attack in a political sense, and no-one attack and only protected our interests. We only do this and not provoked tensions," he said.- προσπάθησε να βάλει τα διαταραγμένα πλέον πράγματα σε ένα πλαίσο μιας στοιχειώδους λογικής.Λέγοντας ότι το μόνο που ως τώρα έκανε η Ρωσία ήταν να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της, χωρίς να επιτίθεται σε κανέναν κι πως αντίθετα με τις ΗΠΑ διαθέτει δύο μόνο στρατιωτικές βάσεις στο εξωτερικό κι έχοντας εδώ και δυο δεκαετίες τoυλάχιστον σταματήσει "στρατηγικές πτήσεις βομβαρδιστικών". Ενώ οι ΗΠΑ, παραβιάζοντας κάθε διεθνή συμφωνία, δεν διέκοψαν ποτέ τις πτήσεις αεροσκαφών με πυρηνικές κεφαλές και αναπτύσσουν αντιβαλλιστικούς πυραύλους στην Ευρώπη, γύρω από τα ρωσικά σύνορα. Αναρωτούμενος στο τέλος για το ποιος είναι ο "επιτιθέμενος" σε αυτή την ιστορία..
O καθηγητής Φιλοσοφίας John Mc Murtry στο άρθρο του Ukraine, America’s “Lebensraum”. Is Washington Preparing to Wage War on Russia? επισημαίνει: " There is no need to idealize Russia or Putin. Yet they do show exceptional capacity to withstand never-ending terror and attacks from the West, saving the world from Napoleon, Hitler and – so far – the US war state going East today. The evidence of “Russia’s aggression” – armed invading or civil destabilizing of other countries against international law – is pervasive for the US, but sorely lacking in the case of Russia. Knowledge here can win the day. The mass murder, destitution, and oppression in Europe is becoming ever better known, especially in Ukraine itself, and so too the Nazi connections. Once people awake to the worst in fact, they will not go along with the next big-lie pretext for aerial war and destroying another society." Και αναρωτιέται: "et the European Union‘s Organization for Security and Cooperation (OSCE), the chief investigating body, has revealed no such evidence while the plausible possibility of a covert black-op to blame on Russia or the Donetsk resistance is blinkered out. The tragedy was certainly not in the interests of the resistance because it gained nothing and almost got war declared on it by NATO as Kiev has aimed for all along. As always, again, the first question of forensic justice – cui bono? – is never asked."
Που αυτό το τελευταίο -"cui bono?"- θα πει ότι, σχετικά με όλα όσα δραματικά και θλιβερά συμβαίνουν στην Ουκρανία, κανένας δεν ρώτησε ποτέ: "ποιος ωφελείται;"

(αποσπάσματα από το άρθρο: Η ανθρωπότητα θα συρθεί σε άλλο ένα σφαγείο;)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου