ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2014

Κυριακή 19/1/14 :: απεργία στον κλάδο του εμπορίου [αφίσα + ανακοίνωση ΣΥΒΧΑ]


Να βάλουμε τέλος στο αίσχος της κατάργησης της κυριακάτικης αργίας / Να δημιουργήσουμε τις βάσεις για να αντιπαλέψουμε αποτελεσματικά την εργοδοτική ασυδοσία και τρομοκρατία / ... / Άλλωστε, το άλλο μισό του αίσχους σε σχέση με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας είναι το να πάψουμε να αντιστεκόμαστε, το να τη συνηθίσουμε, το να ψωνίζουμε τις ημέρες εκείνες!



ακολουθεί η σχετική ανακοίνωση του Συλλόγου:
[σε pdf εδω]

Να βάλουμε τέλος στο αίσχος της κατάργησης της κυριακάτικης αργίας
Να δημιουργήσουμε τις βάσεις για να αντιπαλέψουμε αποτελεσματικά την εργοδοτική ασυδοσία και τρομοκρατία

Ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής, όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων και των σωματείων τους στο εμπόριο, έχουμε πάρει ξεκάθαρη θέση ενάντια στη «φαεινή» ιδέα των κυβερνώντων να θεσμοθετήσουν το άνοιγμα των εμπορικών καταστημάτων τις Κυριακές.

Στις 19/1/14 είναι η 3η Κυριακή (για την τρέχουσα σεζόν) εφαρμογής του νόμου που καταργεί την κυριακάτικη αργία. Στο πλαίσιο του αγώνα ενάντια στο νόμο αυτό, για την ίδια ημέρα έχει προκηρυχθεί από την ΟΙΥΕ και πανελλαδική απεργία για τους εργαζόμενους του κλάδου του εμπορίου.

Εμείς ως εργαζόμενοι ξέρουμε καλά πως πρόκειται για μια ακόμα «μεταρρύθμιση» προς όφελος της αγοράς, για μια ακόμα «διαρθρωτική αλλαγή» για τα κέρδη των μεγαλεμπόρων, των αλυσίδων, των πολυεθνικών του εμπορίου και των αφεντικών. Για ακόμη ένα βάρβαρο μέτρο για τους εργαζόμενους, που βρίσκονται πίσω από τις «λουσάτες βιτρίνες» υπό ένα καθεστώς εκμετάλλευσης και κατατρομοκράτησης που ολοένα και οξύνεται, με απολύσεις, μισθούς πείνας, (αλλά και) απλήρωτη εργασία ακόμα και για πολλούς μήνες, με ατομικές συμβάσεις, με ελαστικά ωράρια, με επιβολή 6ήμερης εργασίας, με απλήρωτες υπερωρίες,… Όσο για τα ψέματά τους, ότι δήθεν με τέτοιου είδους μέτρα θα αυξηθούν οι θέσεις εργασίας, η αλήθεια είναι ότι στα εμπορικά καταστήματα δουλεύουμε οι ίδιοι, περισσότερο και απλήρωτοι από πάνω. Όσο για την περιβόητη ανάπτυξη, αυτή μπορεί και να έρθει, αλλά σίγουρα ως οδοστρωτήρας πάνω από τις ζωές όλων μας!
«ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΑ» ΩΡΑΡΙΑ, «ΝΥΧΤΕΣ ΛΕΥΚΕΣ», ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ,
ΛΑΣΤΙΧΟ ΜΑΣ ΕΚΑΝΑΝ ΟΛΗ ΜΑΣ ΤΗ ΖΩΗ



Η μάχη ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας έχει αποτελέσει ένα σημαντικό σταθμό στο συνολικό αγώνα μας απέναντι σε μια ολοένα και οξυνόμενη επίθεση που δέχεται ο κόσμος της τάξης μας.
Ήδη κατά τα τελευταία χρόνια έχουμε προχωρήσει σε μια σειρά πολύμορφων δράσεων, όπως απεργίες και διαδηλώσεις, παρεμβάσεις με απεύθυνση προς συναδέλφους αλλά και προς το καταναλωτικό κοινό κι έχει συζητηθεί αρκετά (και καταδειχθεί σε μεγάλο βαθμό) το περιεχόμενο αυτής της επίθεσης και οι απαντήσεις που πρέπει να δώσουμε. Μπορεί ως τώρα βέβαια να μην τους έχουμε κάνει να πάρουν πίσω τα σχετικά μέτρα. Είναι όμως ο δρόμος που μας δείχνει ότι μέσω του αγώνα αυτού μπορούμε να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπειά μας, να κρατάμε αναμμένη τη φωτιά της αντίστασης, και ανοιχτή την προοπτική της επικράτησης των εργατικών συμφερόντων. Και βέβαια πολλά είναι ακόμα να γίνουν… Επιδιώκουμε σταθερά να οικειοποιηθεί από όσο το δυνατό περισσότερους από εμάς, τους εργαζόμενους τόσο του κλάδου μας όσο κι ευρύτερα, ότι είναι και προς το συμφέρον μας και αναφαίρετο δικαίωμά μας να προασπιζόμαστε συλλογικά την εν λόγω αργία. Να εμπεδωθεί η σημασία του συνθήματος ΔΕ ΜΑΣ ΛΕΙΠΟΥΝ ΟΙ ΩΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΨΩΝΙΣΟΥΜΕ, ΜΑΣ ΛΕΙΠΟΥΝ ΤΑ ΦΡΑΓΚΑ & ΟΙ ΩΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ“. Να επιτεθούμε στις αξίες που το σύστημα επιχειρεί να επιβάλλει στην κοινωνία, στη δημιουργία ενός μοντέλου ανθρώπου-μηχανής, πιστού στο δόγμα “δούλευε-κατανάλωνε”. Να προτάξουμε τις αξίες της συλλογικής αντίστασης, της ταξικής αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας!

Το ζήτημα της κυριακάτικης αργίας συνιστά μια μάχη που πρέπει να δοθεί από το σύνολο των εργαζομένων και των καταπιεζόμενων και αντιστεκόμενων κομματιών της κοινωνίας. Άλλωστε μια τέτοια ρύθμιση στο εμπόριο θα συμπαρασύρει και πολλούς άλλους κλάδους εργαζομένων. Παράλληλα, πρόκειται και για μια μάχη διαρκείας. Σε αυτήν την κατεύθυνση έχουμε κινηθεί ως τώρα, τόσο σε επίπεδο λόγου, όσο και απεύθυνσης για σύμπραξη στο πλαίσιο αυτού του αγώνα. Και βλέπουμε ότι με τον καιρό ο αγώνας αυτός γίνεται υπόθεση ολοένα και περισσότερων συλλογικοτήτων αγώνα κι εκτός του κλάδου του εμπορίου και σε διάφορες γειτονιές της επικράτειας. Στοχεύοντας μάλιστα στο ακόμα μεγαλύτερο άνοιγμα της υπόθεσης, στην ευχερέστερη και ισότιμη συνεργασία των εμπλεκόμενων αγωνιζόμενων συλλογικοτήτων και στην αποτελεσματικότητα των μέσων πάλης μας και αξιοποιώντας και την εμπειρία από αντίστοιχη προσπάθεια πριν από μια δεκαετία περίπου, προκρίνουμε τη δημιουργία ενός συντονιστικού δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και στα απελευθερωμένα ωράρια. Έτσι, για την Τρίτη 28 Γενάρη στις 7μμ απευθύνουμε σχετικό κάλεσμα στα γραφεία μας για συζήτηση προς εργατικά σωματεία, συλλογικότητες ανέργων κι εργαζομένων σε διάφορους κλάδους και γειτονιές, προς όλες τις δυνάμεις του ταξικού και κοινωνικού κινήματος.
Επανερχόμενοι στην Κυριακή της 19ης Γενάρη… ο δρόμος που πρέπει να βαδίσουμε είναι και πάλι (και) απεργιακός! Η στήριξη της απεργίας, το μπλοκάρισμα της «εύρυθμης λειτουργίας» των καταστημάτων, το μποϋκοτάζ από την πλευρά των εργαζόμενων-καταναλωτικού κοινού, για την ημέρα αυτή είναι κομβικά σημεία για μια θετική έκβαση του αγώνα μας.

…Άλλωστε, το άλλο μισό του αίσχους σε σχέση με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας είναι το να πάψουμε να αντιστεκόμαστε, το να τη συνηθίσουμε, το να ψωνίζουμε τις ημέρες εκείνες!

Είναι ανάγκη όλοι εμείς οι “από κάτω” αυτού του άδικου κόσμου να σκεφτόμαστε και να πράττουμε ως ακριβώς αυτό που είμαστε: ως εργαζόμενοι, ως άνθρωποι με δικαιώματα και αξιοπρέπεια, ως οι παραγωγοί του πλούτου που υπάρχει γύρω μας, που αν οργανωθούμε βασιζόμενοι στις δικές μας δυνάμεις και μέσα από τους συλλογικούς μας αγώνες και την ταξική αλληλεγγύη μπορούμε να φέρουμε τα πάνω-κάτω.

απεργιακή συγκέντρωση :: Κυριακή 19 Γενάρη, 11πμ, πλ. Κλαυθμώνος
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ – ΧΑΡΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ
Λόντου 6, Εξάρχεια – Αθήνα / τηλ: 210 – 3820537
sylyp_vivliou@yahoo.gr / http://bookworker.wordpress.com
http://bookworker.wordpress.com/



To διαβάσαμε στο Indymedia Athens

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου