ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 31 Αυγούστου 2023

" ΕΝΑ ΔΙΑΛΥΜΕΝΟ ΚΡΑΤΟΣ "


του Παντελή Σαββίδη

Υπάρχουν δύο-ΜΟΝΟ- πράγματα που λειτουργούν καλά σ αυτήν την χώρα. Η εφορία και το σύστημα της μίζας. Σε αυτά είμαστε πρωταθλητές. Σε όλα τα άλλα κράτος δεν υπάρχει.
Εκμαυλισμένοι και ανίκανοι όλοι οι πρωθυπουργοί- και φυσικά οι ακόλουθοί τους υπουργοί-φρόντισαν να διαλύσουν κάθε κρατική δομή στην εκτός Αθηνών Ελλάδα ώστε να νέμονται την χώρα και τον λαό της ως το μεδούλι.
Θεσμοί και υπηρεσίες μεταφέρθηκαν απο όλη την Ελλάδα στην Αθήνα σε μια εποχή που το τοπικό και η τοπική αντιμετώπισή του έχουν τεράστια σημασία. Παράδειγμα οι πυρκαγιές.
Το αθηναϊκό κράτος δεν γνώριζε πού είναι η Αλεξανδρούπολη. Την έβαλε στον χάρτη του απο την στιγμή που έδειξαν ενδιαφέρον οι Αμερικανοί. Οι δεδομένοι ακολούθησαν τον αφέντη.
Αποτέλεσμα, όχι μόνο, να ερημώνει μια ακριτική περιοχή την οποία το κράτος έπρεπε να φυλάσσει ως κόρην οφθαλμού αλλά να εγκαταλείπεται και η φύλαξη των συνόρων με αποτέλεσμα την ελεύθερη, ουσιαστικά, είσοδο χιλιάδων μεταναστών καθημερινά.
(σ.σ κάποιες παραπομπές εδώ από εμάς: " Όλα όσα πρέπει να ξέρετε για το μεταναστευτικό: Μύθοι και αλήθειες."  και  " Η μετανάστευση, η εγκατάλειψη της γης σου, είναι το πρώτο εμπόδιο στην Επανάσταση, αλλά και ο τελευταίος δρόμος του ιμπεριαλισμού " - Έτσι, για να τελειώνουμε με το παραμύθιασμα των κυρίαρχων, αριστερόστροφων σε αξιοσημείωτο βαθμό, αφηγήσεων... )
Το πρόβλημα κατέστη τόσο οξύ ώστε οι πολίτες των ακριτικών περιοχών πήραν σε μερικές περιπτώσεις τον νόμο στα χέρια τους με αφορμή τις πυρκαγιές.
Απο μακριά, πρέπει να είναι κάποιος επιφυλακτικός στην καταδίκη τέτοιων ενεργειών που αναλαμβάνονται για να καλύψουν την απουσία του κράτους. Η αγωνία της επιβίωσης των ακριτών δεν μπορεί να παραβλεφθεί.
Η θέση μου, όμως, είναι πως ακόμη και αν παράνομα εισελθόντες στην Ελλάδα μετανάστες συλλαμβάνονται απο πολίτες δεν πρέπει η συμπεριοφά απέναντί τους να ξεπερνά τις παραδόσεις του λαού μας, ακόμη και αν έχουν υπερβεί, προ πολλού, τα όρια της αγανάκτησης.
Ο οικονομικός μετανάστης εργαλειοποιείται εύκολα. Μπορεί να κάνει ό,τι του υποδειχθεί προκειμένου να βγει απο την τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει, με την βούλησή του, ναι. Αναζητώντας, όμως, μια καλύτερη ζωή.
(Πρώτο σχόλιο από εμάς: Όμως...ακόμη και αν του δοθεί εντολή από "κάποιους"-ποιους; να αποτεφρώσει δασικές και καλλιεργήσιμες εκτάσεις και υποδομές; Όπως οι ελαιώνες και τα ελαιοτριβεία της Θράκης που έγιναν άμεσα στόχος, από τα πιο προηγμένα τεχνολογικά και πιο φιλικά προς το περιβάλλον σε όλη την Ευρώπη! Και θέτοντας άμεσα σε κίνδυνο τη ζωή των ανθρώπων σε ολόκληρες κοινότητες; Χώρια τα καμένα σπίτια  που δεν θα ξαναχτιστούν με "αποζημιώσεις"-κοροϊδία, όποτε τις πάρουν οι πυρόπληκτοι! Γιατί περάσαμε το στάδιο των ενδείξεων και υπήρξαν κραυγαλέες περιπτώσεις μεταναστών που πιάστηκαν με εμπρηστικούς μηχανισμούς, όχι μόνο από "αυτοδημιούργητες πολιτοφυλακές", αλλά και από τις τοπικές Αρχές...Πλέον αυτά και άλλα δεδομένα σαν να υποδεικνύουν ...υβριδικό πόλεμο", με συνωμοτικό υπόβαθρο, ακόμη και με υποψίες για δάκτυλο εκ των έσω και με κάθε άλλο παρά πρόχειρο σχεδιασμό, έχοντας σαφώς καθορισμένες στοχεύσεις...!)
Αλλά στην αντιμετώπιση του μεταναστευτικού φταίει το ελληνικό κράτος. Και εκεί πρέπει να εστιάσουμε. Αυτό είναι που δεν πήρε μέτρα, εξ αρχής, λόγω διαφόρων ιδεοληψιών ή δεσμεύσεών του ή ανικανότητάς του και αυτό έχει εγκαταλείψει τις διάφορες περιφέρειες της χώρας και έχει συγκεντρώσει και τον κόσμο και τις αρμοδιότητες και την εξουσία στο γνωστό αθηναϊκό τρίγωνο. Δεν υπάρχει τίποτε που να λειτουργεί εκτός Αθηνών.
Θέλουν να φτιάξουν την Αθήνα μια πόλη 7 ως 8 εκατομμυρίων με το σύνολο των δραστηριοτήτων εκεί και την υπόλοιπη Ελλάδα, αν μείνει, να λειτουργεί ως αποικία. Θέλουν να βάλουν την πόλη τους στον παγκόσμιο χάρτη πόλεων που θα καταστούν στο προσεχές μέλλον τα κέντρα μια ομογενοποιημένης παγκόσμιας κοινωνίας. Σήμερα δεν είναι. Για να μπει πρέπει να ικανοποιεί ορισμένες προϋποθέσεις πληθυσμού και υποδομών.
Τα αποτελέσματα που βλέπουμε-μεταξύ των οποίων και οι φωτιές- είναι συνέπεια αυτής της μεθόδευσης. Και η μεθόδευση έχει αρχίσει εδώ και χρόνια.
Τα κράτη υπάρχουν για να παρέχουν ασφάλεια στους πολίτες τους. Αυτός είναι ο κύριος στόχος τους. Όταν δεν το πετυχαίνουν είναι αποτυχημένα. Η σημερινή κυβέρνηση έχει αποτύχει πλήρως στον τομέα αυτό.

Στην ανικανότητά της και στην πολιτική της να τα συγκεντρώσει όλα στη Αθήνα και στην αδιαφορία της για οτιδήποτε γίνεται στην περιφέρεια πρέπει να εστιάσουμε και όχι σε μερικούς ταλαίπωρους ανθρώπους που ζούν μονίμως στο περιθώριο της ιστορίας.

Ακόμη και όταν μερικοί απο αυτούς εργαλειοποιούνται. Το ελληνικό κράτος, με την ανικανότητά του επέτρεψε την εργαλειοποίησή τους.
Μεταφορά της διοικητικής πρωτεύουσας στην Αλεξανδρούπολη και καθιέρωση της Αθήνας ως πολιτιστικής πρωτεύουσας (έχει και μια ιστορική αναφορά έστω και αν ο πολιτισμός που ανέπτυξε έγινε σε βάρος των Ελλήνων της εποχής της). Και οικονομική πρωτεύουσα η Θεσσαλονίκη.
Αυτές είναι άμεσες προτεραιότητες.
Διοικητικά κέντρα του κράτους πρέπει να μεταφερθούν, άμεσα στη Θράκη.
Αυστηρά μέτρα για περιορισμό του πληθυσμού της Αθήνας στα 2,5 με 3 εκατομμύρια κατοίκους.
Κατάργηση του Καλλικράτη και επαναφορά του Καποδίστρια σε ό,τι αφορά την διοικητική δομή της χώρας.
Και αυστηροί νόμοι σε καταχρήσεις και διαφθορά. Δημοτικός ή κρατικός αξιωματούχος που συλλαμβάνεται με την γίδα στον ώμο τιμωρείται με αυστηρή φυλάκιση και κατάσχεση του συνόλου της περιουσίας του. Και, φυσικά, το ίδιο θα ισχύει και για τον πολιτικό ή τον υπουργό.



 Καθιέρωση μιας θητείας εκάστου στη βουλή και περιορισμός των βουλευτών στους 100. Ο λόγος του υπερβολικού αριθμού τους δεν ισχύει. Καμιά επιτροπή της βουλής δεν λειτουργεί ουσιαστικά. Όλα γίνονται και αποφασίζονται στα κομματικά γραφεία.
Και αφού θα αποκεντρωθούν οι αρμοδιότητες, υπουργικό συμβούλιο το πολύ 15 μελών.
Σε αυτά εστιάστε για να λύσουμε το πρόβλημά μας. Εδώ βρίσκεται η αιτία του κακού Αυτό το κράτος με αυτο το πολιτικό προσωπικό μας παραδίδει στους Τούρκους και δήλωσε δεδομένο στους Αμερικανούς. Τους δεδομένους κανείς δεν τους σέβεται. Και όλοι παίζουν μαζί τους.
Αυτή την πολιτική τάξη να ανατρέψουμε. Και τότε, δεν θα χρειαστεί να εφαρμόζουμε εμείς τον νόμο. Όπως σε όλα τα ευνομούμενα κράτη θα υπάρχουν υπηρεσίες που θα το κάνουν. Και θα το κάνουν αποτελεσματικά. Η Ελλάδα δεν είναι ούτε ευνομούμενο κράτος, ούτε κράτος δικαίου. Είναι ένας μεταοθωμανικός αχταρμάς στον οποίο κυριαρχούν οι κοτσαμπάσηδες με οθωμανικές λογικές. Γνωρίζω ότι σας ενοχλεί να το ακούτε. Αλλά επειδή δεν θέλετε να το ακούσετε βρισκόμαστε σε αυτά τα χάλια.
Το πρόβλημα είναι η κάστα που αναπαράγει την λογική ενός αθηναϊκού κράτους δυνάστη για να νέμεται την εξουσία και να πλουτίζει απο την διαφθορά.
Ας μην χάνουμε την ουσία. Διαφορετικά αναπαράγουμε τον δυνάστη μας.



Ελληνικό κράτος δεν υπάρχει. Υπάρχει μια ολιγαρχία που συγκέντρωσε τα πάντα στα πόδια της (στην Αθήνα) και το μόνο που την ενδιαφέρει καθημερινά είναι η απόλαυση και η νομή της εξουσίας.
Αυτό είναι το πρόβλημα. Λύνεται αν το συνειδητοποιήσει ο λαός. Θέλετε να υπάρχουμε ως λαός, ως έθνος, ως χώρα και ως ευνομούμενο κράτος;

{Ως σχόλιο από εμάς: Το μείζον εδώ ζήτημα είναι αν ο ίδιος ο "λαός" έχει τη θεσμοθετημένη δύναμη να δημιουργεί ή έστω να ελέγχει διαρκώς τη σωστή ή στην πράξη εφαρμογή των νόμων που οφείλουν να υπηρετούν το συμφέρον του, με άμεσο κοινωνικό πρόταγμα, αν η Ισχύς μοιράζεται ισομερώς σε όλα τα μέλη μιας κοινωνίας...Ώστε να μην οικοδομείται μια κοινωνία-ζούγκλα όπου κυριαρχεί βάναυσα και με κυνικές μάλιστα διατυπώσεις το δίκαιο του ισχυρότερου...Αυτά τα "κεκτημένα", και σε υλικό και σε πνευματικό πεδίο, αυτά τα τεράστια συμφέροντα, ποια άρχουσα κλίκα που λυμαίνεται συστηματικά, ποικιλοτρόπως και διαχρονικά έναν τόπο, θα συναινούσε ποτέ σε μια...αναίμακτη απεμπόλησή τους, "δημοκρατική" (sic) με όλη την "καθαρή σημασία" του όρου ;;;

 Α; ανοίξουμε τα μάτια μας στην κατελυθυνση που πρέπει.

άρθρο που δανειστήκαμε από ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου