ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2022

Περιφρονώντας τον θάνατο: Οι ομιλίες του Τεκούμσε



Ο Τεκούμσε υπήρξε αρχηγός-σύμβουλος της φυλής των Σάονι, αλλά και μιας ευρείας ομοσπονδίας[1] ελεύθερων φυλών. Το όνομά του, στην γλώσσα της φυλής του, σημαίνει διάττων αστέρας και πάνθηρας στην άκρη τ’ ουρανού[2]. Ήρθε στον κόσμο μια μέρα του Μαρτίου το 1768. Πολέμησε σε αναρίθμητες μάχες τον λευκό κατακτητή, επιδεικνύοντας θάρρος και αυταπάρνηση. Έζησε περήφανα, δίχως ο φόβος να του σκιάζει το μέτωπο, βαδίζοντας με τα μοκασίνια του στο χώμα ως ελεύθερος άνθρωπος. Όρισε την ουσία της ζωής του, εμπνεόμενος από την απολίτιστη ηθική των προγόνων του. Οι σύντροφοι του πίστευαν πως τον περιέβαλε μιαν αύρα μεγάλης δύναμης κι ακόμη και οι εχθροί του τον θαύμαζαν. Ήταν από αυτές τις παρουσίες, που, αν ζούσε σήμερα, η είσοδος του και μόνο σε ένα δωμάτιο, θα έκανε τις ομιλίες να πάψουν και τους ομιλητές να στραφούν αυθόρμητα προς το μέρος του. Είχε την ικανότητα να φέρνει στην επιφάνεια τα καλύτερα στοιχεία όσων τον συναναστρέφονταν. Υπήρξε παράδειγμα για τους ερυθρούς συνανθρώπους του, τόσο για την ικανότητα του στον πηγαίο αντιπολιτικό λόγο, όσο και για την μαεστρία του στο tomahawk (πολεμικό τσεκούρι). Δολοφονήθηκε[3] κατά την διάρκεια της μάχης του Thames, τον Οκτώβρη του 1813, από άνδρες του αμερικανικού στρατού. Αμέσως μετά την γνωστοποίηση του θανάτου του, η ομοσπονδία διαλύθηκε και οι περισσότερες ελεύθερες φυλές αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν με τον κατακτητή.

Παρά την επιμονή των εξουσιαστών στην λήθη, έχει σωθεί μέχρι και τις μέρες μας ένα μέρος των τοποθετήσεων του Τεκούμσε στα ινδιάνικα συμβούλια. Ας παραθέσουμε, λοιπόν, μερικά αποσπάσματα:

Αδέρφια, ανήκουμε όλοι σε μια οικογένεια∙ είμαστε όλοι παιδιά του Μεγάλου Πνεύματος∙ βαδίζουμε στο ίδιο μονοπάτι∙ σβήνουμε την δίψα μας στην ίδια πηγή∙ και τώρα ζητήματα μέγιστης σημασίας μας φέρνουν στο ίδιο συμβούλιο, να καπνίσουμε την πίπα μαζί, γύρω από την φωτιά! Αδέρφια, είμαστε φίλοι∙ πρέπει να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον, να θάψουμε όσα μας βαραίνουν. Το αίμα των πατέρων και αδερφών μας τρέχει στο χώμα σαν νερό, για να ικανοποιήσει την φιλαργυρία του λευκού κατακτητή. Εμείς οι ίδιοι απειλούμαστε από ένα μεγάλο κακό∙ τίποτε δεν θα τους ικανοποιήσει, παρά μόνον ο αφανισμός όλων των ερυθρών ανθρώπων. […] Αδέρφια, οι λευκοί άνθρωποι δεν είναι φίλοι των Ινδιάνων: αρχικά παρακάλεσαν για λίγη γη∙ να στήσουν το καλύβι τους∙ τώρα τίποτα δεν θα τους ικανοποιήσει, εκτός από όλους μας τους κυνηγότοπους, από το σημείο που ανατέλλει μέχρι αυτό που δύει ο ήλιος. Αδέρφια, οι λευκοί άνθρωποι απαιτούν ωστόσο κάτι περισσότερο από τους κυνηγότοπους μας∙ αυτό που θέλουν είναι να ξεκληρίσουν όλους τους ηλικιωμένους, τις γυναίκες και τα παιδιά μας. Αδέρφια, πριν πολλούς χειμώνες δεν υπήρχε γη∙ ο ήλιος δεν έκανε την πορεία του από την ανατολή στην δύση∙ παντού επικρατούσε σκοτάδι. Και τότε το Μεγάλο Πνεύμα δημιούργησε τα πάντα. Έδωσε στους λευκούς ανθρώπους μια πατρίδα πέρα από τον μεγάλο ωκεανό. Το χώμα που πατούμε, το γέμισε με άφθονο κυνήγι και το πρόσφερε στα ερυθρά παιδιά του∙ και τους έδωσε δύναμη για να το υπερασπιστούν. Αδέρφια, ο λαός μου επιθυμεί ειρήνη∙ όλοι οι ερυθροί άνθρωποι την επιθυμούν∙ αλλά εκεί που υπάρχουν οι λευκοί άνθρωποι, δεν υπάρχει ειρήνη για εμάς, άπαξ και αφήσουμε την μητρική αγκαλιά. Αδέρφια, οι λευκοί άνθρωποι περιφρονούν και εξαπατούν τους Ινδιάνους∙ τους προσβάλλουν και τους εξευτελίζουν∙ δεν θεωρούν τους ερυθρούς ανθρώπους άξιους να ζουν. Οι ερυθροί άνθρωποι φέρουν στο σώμα και την ψυχή τους βαθιές πληγές. Δεν πρέπει να τις υπομένουν άλλο. […] Αδέρφια, ο λαός μου είναι γενναίος και πολυάριθμος∙ αλλά οι λευκοί κατακτητές είναι πολύ ισχυροί για να τους αντιμετωπίσουμε μόνοι. Επιθυμώ να πάρετε και εσείς το πολεμικό τσεκούρι μαζί μας. Αν είμαστε όλοι ενωμένοι, θα κάνουμε τους ποταμούς κόκκινους από το αίμα των λευκών μακελάρηδων. Αδέρφια, αν δεν ενωθούμε, πρώτα θα καταστρέψουν εμάς και μετά εσείς δεν θα είστε παρά μια εύκολη λεία για τα δόντια τους. Έχουν καταστρέψει πολλές ινδιάνικες φυλές, ακριβώς γιατί δεν ήταν ενωμένοι∙ διότι δεν ήταν πραγματικοί φίλοι ο ένας για τον άλλον. Αδέρφια, οι λευκοί κατακτητές στέλνουν χαφιέδες ανάμεσά μας∙ θέλουν να στρέψουν τον έναν εναντίον του άλλου, να καταστρέψουν και να ερημώσουν τους κυνηγότοπούς μας, ως καταστροφικός άνεμος ή ορμητικός χείμαρρος. […] Αδέρφια, πρέπει να είμαστε ενωμένοι∙ να καπνίσουμε από την ίδια πίπα∙ να πολεμήσουμε τον κοινό εχθρό∙ και πάνω απ’ όλα, να αγαπούμε το Μεγάλο Πνεύμα, που μας δίνει δύναμη να νικήσουμε τον λευκό κατακτητή και προσφέρει στα ερυθρά παιδιά του την χαρά (ομιλία στο Teckaubatcee, 1811).

Ζήσε την ζωή σου με τέτοιον τρόπο, ώστε ο φόβος του θανάτου να μη μπει ποτέ στην καρδιά[4]… Αγάπα την ζωή σου, κάνε την άψογη, ομόρφυνε όλα τα πράγματα σε αυτήν. Να μακροημερεύσεις για να προσφέρεις στους ανθρώπους σου… Πάντα να λες έναν λόγο ή να χαιρετάς με το χέρι, όταν συναντάς ή αφήνεις έναν φίλο, ακόμη και έναν ξένο, σε ένα έρημο μέρος. Δείχνε σεβασμό σε όλους τους ανθρώπους και περιφρόνηση σε κανέναν. Όταν ξυπνάς το πρωί, ευχαρίστησε για το φαγητό και το δώρο της ζωής. Αν δεν βρίσκεις κανέναν λόγο για να πεις ευχαριστώ, τότε το φταίξιμο είναι όλο δικό σου… Όταν θα έρθει η ώρα του θανάτου, μην γίνεις σαν εκείνους που ολόκληρη η ζωή τους είναι γιομάτη από τον φόβο τους γι’ αυτήν, έτσι ώστε, όταν εκείνη η ώρα έρθει, κλαψουρίζουν και εκλιπαρούν για λίγο ακόμη χρόνο, να ζήσουν διαφορετικά τον βίο τους. Τραγούδα για τον θάνατό σου και αντάμωσε τον χάρο, όπως ένας γενναίος πολεμιστής επιστρέφει στο σπίτι.

σύντροφοι για την Αναρχική απελευθερωτική δράση

[1]Η έννοια της ομοσπονδίας ήταν για τους Ινδιάνους εντελώς διαφορετική από αυτή που έχουμε συνηθίσει εντός των στεγανών του κράτους και του πολιτισμού. Ο αναγνώστης, ας μην την συγχέει στο νου του με τα εξουσιαστικά, αλλά και «ελευθεριακά» κατασκευάσματα που φέρουν επίσης αυτό τον τίτλο.

[2]Τις έναστρες νύχτες, τα άλματα των πανθήρων των βουνών, από βράχο σε βράχο, έδιναν την γοητευτική ψευδαίσθηση στον Ινδιάνο παρατηρητή, πως το ζώο κάνει άλματα στον ουρανό.

[3]Πολλοί ένστολοι δολοφόνοι προσπάθησαν να πιστωθούν την δολοφονία του Τεκούμσε. Εις εξ αυτών, βαθιά ανθρωπιστής και καλόψυχος, δήλωσε πως αφαίρεσε ένα μεγάλο κομμάτι από το δέρμα του Ινδιάνου αρχηγού, να φτιάξει μια λωρίδα ακονίσματος για το ξυράφι του. Ελεεινοί οι μοχθηροί τω πνεύματι.

[4]Τα αποσπάσματα μεταφράστηκαν από τα αγγλικά. Λέξεις που στο αγγλικό κείμενο θεωρήθηκαν εντελώς ξένες με την κουλτούρα των ελεύθερων φυλών –όπως επί παραδείγματι η λέξη πολιτισμός– απεφεύχθησαν επιμελώς. (ΣτΜ)


Το δανειστήκαμε από ΕΔΩ

ΕΠΙΣΗΣ:

Ινδιάνικη σοφία σ'ένα ψυχολογικά κατακερματισμένο κόσμο...






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου