ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Σάββατο 23 Μαΐου 2020

Ω, τι έκπληξις! : "Τα smartphones μας... χαζεύουν"


Αφιερωμένο στον "Homo Technofreak" και στην smart πτώση του στην άβυσσο της ηλιθιότητας και "καμμένης φλάτζας". Πες τα κι εσύ Ένοικε: Διανοητική σύγκριση της σημερινής ανθρωπότητας με τους προγόνους της
Ωφέλιμο θα ήταν να γνωρίζουν (αν βέβαια ξέρουν τι σημαίνει ο όρος "ωφέλιμο", αναφερόμενος στην ψυχοσωματική υγεία των ανθρώπινων όντων),  οι ορδές των τεχνοφρίκουλων, κι αυτά τα μη αμφισβητήσιμα στοιχεία: Τόσο η ακτινοβολία των κινητών τηλεφώνων όσο και η ασύρματη ακτινοβολία είναι καρκινογόνος
Τα φρικιά κάθε ηλικίας ολόγυρά  μας που τα δάχτυλά τους έχουν αντικαταστήσει τη λαλιά τους {" Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ " (και η καταιγίδα προεκτάσεων) }και την Παρατήρηση όλων όσων συμβαίνουν πραγματικά γύρω τους. Τα φρικιά που μπορεί να τραβάνε selfie με ένα πανηλίθιο χαμόγελο και με φόντο ένα φλεγόμενο κτίριο γεμάτο ανθρώπους. Που μπορεί να βλέπουν έναν άνθρωπο να πεθαίνει μπροστά τους κι αντί να σπεύσουν να τον βοηθήσουν να τραβάνε το στιγμιότυπο με τα ακριβοπληρωμένα κινητά, εν είδει δημοσιοκάφρου που θα ποστάρει πρώτος την είδηση. Κι αν κανένας από αυτά τα αντιαισθητικά ρομποτοειδή μου κάνει την
ερώτηση, ευχαρίστως να απαντήσω: Έχω ένα κινητό "vintage" με πλήκτρα (απίστευτο, ε συνμαλάκα μου;) και μόνο για σημαντικές κλήσεις και σχεδόν καθόλου για μηνύματα, τις πιο πολλές ώρες το' χω κλειστό κι όταν βγαίνω από το σπίτι δεν θέλω ούτε για αστείο να είμαι "δικτυωμένος" κι όποιος θέλει να με ανταμώσει θα τον βρω και θα με βρει...Γουστάρω πρωτογονισμό..! Στο τέλος της ανάρτησης παραθέτω και την εκπληκτικά αποκαρδιωτική φωτογραφία που είχε βρει ο rohalaς (απ' τον οποίο υιοθέτησα και τον όρο "ρομποτοειδή") + ένα τραγουδάκι ως "bonus"...

ανιχνευτής

Τα smartphones μας... χαζεύουν

Ερευνητές ανακάλυψαν ότι η παρουσία και μόνο του κινητού σας τηλεφώνου στον ίδιο χώρο με εσάς, αρκεί για να περιορίσει την διανοητική σας ικανότητα.

Υπάρχουν πολλά παραδείγματα ανθρώπων που τράκαραν με τοίχους, έπεσαν σε τρύπες, ή κατρακύλησαν από λόφους, ενώ χάζευαν στο smartphone τους. Μπορώ να βρω πολλούς ακόμα λόγους για να γκρινιάξω γι' αυτές τις συσκευές, να είστε σίγουροι. Ξέρατε όμως ότι το κινητό σας επηρεάζει και την λειτουργία του εγκεφάλου σας – κυριολεκτικά;

Ετοιμαστείτε, αυτό είναι καλό.
Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Όστιν, ανακάλυψαν ότι η παρουσία και μόνο του smartphone σας στον ίδιο χώρο με εσάς, αρκεί για να καταποντίσει την ισχύ του εγκεφάλου σας. Αυτό σημαίνει ότι σας κάνει πιο... χαζούς και μάλιστα σε πραγματικό χρόνο. Οι επιστήμονες αποφάσισαν να μετρήσουν το πόσο αποδοτικά οι άνθρωποι ολοκληρώνουν δραστηριότητες όταν το κινητό τους είναι κοντά, ακόμα κι αν δεν το χρησιμοποιούν άμεσα.
Μετά από σειρά πειραμάτων, στα οποία έλαβαν μέρος περίπου 800 άτομα, διαπιστώθηκε ότι τα smartphones επηρεάζουν δύο πτυχές της ανθρώπινης διανοητικής λειτουργίας: Την εργασιακή μνήμη [στην ουσία την ικανότητά μας να διατηρούμε πληροφορίες βραχυπρόθεσμα] και την ρευστή νοημοσύνη [την ικανότητα για λογική σκέψη και επίλυση προβλημάτων]. Αμφότερες φαίνεται ότι εξαρτώνται από την τοποθεσία του τηλεφώνου σε σχέση με τον κάτοχό του. Ο μέγιστος βαθμός χαζομάρας επιτυγχάνεται όταν η συσκευή βρίσκεται έξω, είτε είναι ενεργοποιημένη είτε όχι. Αν έχετε το κινητό σε κάποια τσέπη ή τσάντα, τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα, όμως και πάλι σας κάνει πιο χαζούς. Η νοημοσύνη σας θα αρχίσει να αυξάνεται από τη στιγμή που το smartphone σας θα μεταφερθεί σε κάποιο άλλο δωμάτιο, ή γενικότερα κάπου όπου δεν είναι εύκολα προσβάσιμο.

Κανένας από όσους γνωρίζω δεν εκπλήσσεται από τα παραπάνω. Μπορείτε άλλωστε να διαπιστώσετε και μόνοι σας ότι ισχύουν. Ζούμε στην εποχή που οι άνθρωποι βαστούν το κινητό μόνιμα στο χέρι τους.
Αυτές οι νέες ανακαλύψεις μπορούν να φανούν ιδιαίτερα χρήσιμες σε διαπραγματεύσεις. Αν, για παράδειγμα, θέλετε να κάνετε μία μεγάλη πώληση, δοκιμάστε να πείσετε τον συνομιλητή σας να τοποθετήσει το κινητό του σε σημείο που να είναι ορατό. Η παρουσία του θα τον κάνει πιο ευάλωτο απέναντί σας.
Πώς θα το πετύχετε αυτό; Ζητήστε του να θέσει τη συσκευή σε σιωπηλή λειτουργία. Προτείνετε να την αφήσει στο γραφείο, ώστε να απαντήσει γρήγορα εάν προκύψει κάποια επείγουσα κλήση. Απλά βρείτε έναν τρόπο τέλος πάντων. Άλλωστε, είστε εν μέρει καλυμμένοι ακόμα κι αν έχει το τηλέφωνο στην τσέπη ή την τσάντα του. Σε κάθε περίπτωση, έχετε τον συνομιλητή σας στο χέρι. Απλά φροντίστε να βρίσκεται σε απόσταση ασφαλείας και το δικό σας smartphone, για ευνόητους λόγους.
Εάν εργάζεστε στις πωλήσεις, θα παρατηρήσετε ίσως ότι ορισμένα σημεία της έρευνας μπορούν όντως να βρουν εφαρμογή στον τομέα σας. Το αγαπημένο μου είναι αυτό που αναφέρεται στο “σύνδρομο της δόνησης φάντασμα”, την αίσθηση δηλαδή του ατόμου ότι το τηλέφωνό του δονείται, ακόμα κι αν στην πραγματικότητα κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Νομίζω ότι είναι εύκολο να καταλάβετε εάν κάποιος βιώνει συχνά τέτοιες ψευδαισθήσεις. Πολλοί από τους ανθρώπους που γνωρίζω το παθαίνουν. Αν ο πελάτης σας πάσχει από το εν λόγω σύνδρομο, μείνετε ήσυχοι, οι πιθανότητές σας να τον “καταφέρετε” είναι μεγάλες.
Περισσότερες τέτοιες έρευνες χρειάζονται για να βρούμε τις πραγματικές συνέπειες αυτών των πανταχού παρουσών συσκευών στην καθημερινή μας ζωή. Ελπίζω ότι περισσότεροι ειδικοί θα αποφασίσουν να μελετήσουν το πώς τα smartphones αλλάζουν την κοινωνία μας. Εδώ που τα λέμε, άλλωστε, δεν αλλάζουν μόνο την κοινωνία, αλλά και τους ίδιους τους ανθρώπους.

πηγή άρθρου


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου