ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τετάρτη 16 Αυγούστου 2017

Φωτιές...


Δεν είναι απλά η πολύ μεγάλης έκτασης οικολογική καταστροφή από την πληθώρα πυρκαγιών στη χώρα και ειδικά στην Αττική, όπου είναι στοιβαγμένος ο μισός και βάλε πληθυσμός της. Στην Αττική όπου οι συνεχείς και εκτεταμένες πυρκαγιές εδώ και πολλά χρόνια έχουν προκαλέσει μια διόλου ευκαταφρόνητη απώλεια πρασίνου, ενός μεγάλου μέρους του δασικού της πλούτου, με ό,τι κι αν συνεπάγεται αυτό για την υποβάθμιση της ποιότητας του αέρα, καθώς και την αύξηση των πλημμυρών από τα νερά των βροχωπτώσεων λόγω της έλλειψης στις πλαγιές του παράγοντα συγκράτησης των υδάτων που λέγεται δάσος.

Δεν είναι απλά η ουσιαστικά ανύπαρκτη αποζημίωση και οικονομική ελάφρυνση των πυροπαθών (μιλώντας για ανθρώπους που σε χωριά ή κοινότητες έχασαν τις μόνιμες κατοικίες τους και όχι για τα λαμόγια που τους κάηκε η αυθαίρετη βίλα μέσα σε δασική περιοχή που ίσως παλιότερα είχε ξανακαεί και έτσι αυτοί άρπαξαν την ευκαιρία σε συνέργεια με τις διεφθαρμένες αρμόδιες αρχές). Από ένα κράτος που ξέρει μόνο να εισπράττει, από τους πένητες και μη έχοντες κυρίως και με αξιωματούχους για διεθνή σεμινάρια πάνω στο λάδωμα και τη μίζα...

αποκαρδιωτική εικόνα από τη μεγάλη καταστροφή στην πανέμορφη περιοχή του Βαρνάβα Αττικής

Δεν είναι μόνο οι σοβαρότατες υπόνοιες και διόλου ασήμαντες ενδείξεις για οργανωμένα σχέδια εμπρησμών, κάτι που δεν είναι φυσικά φαινόμενο της τελευταίας δεκαετίας μεγάλων καταστροφών και απώλειας ζωών (βλέπε την ασύλληπτης έκτασης και πολύνεκρη τραγωδία στην Πελοπόννησο το 2007:
"Γνωστά και άγνωστα στοιχεία, παρατίθενται στο βιβλίο «Οι ασύμμετρες πυρκαγιές του 2007 στην Ελλάδα» με την υπογραφή του προέδρου και επίτιμου προέδρου, της Ενωσης Αξιωματικών Πυροσβεστικού Σώματος. Καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι «οι πυρκαγιές το καλοκαίρι του 2007 δεν ήταν μια τυχαία σύμπτωση, αλλά ένα οργανωμένο σχέδιο με πολλούς εκτελεστές» "). "Projects" που ίσως και να έχουν να κάνουν με εμπλοκή πρακτόρων μυστικών υπηρεσιών, για άσκηση πολιτικής πίεσης με συγκεκριμένες αιτίες γεωστρατηγικής σημασίας. Αλλά και με δολιοφθορές που συνδέονται με την καθαρματοσύνη ανθρωπίδων οι οποίοι βλέπουν,  με τη χρήση διάφορων "τρικ", ("Αποχαρακτηρισμός δασών μέσω... αναδάσωσης!" ή "ΧΤΙΣΕ ΝΟΜΙΜΑ ΣΤΟ... ΔΑΣΟΣ-Τα «κόλπα» που επιτρέπουν να φυτρώνουν... βίλες στα καμένα") ευκαιρίες δόμησης αυθαίρετων τερατουργημάτων σε καμμένες δασικές εκτάσεις. Πολλές από αυτές που, παρά τις εύηχες υποσχέσεις, αποχαρακτηρίζονται μετά το έγκλημα ως διά μαγείας και αλητείας αρμοδίων.

 Αλλά ας θυμηθούμε και κάτι από το όχι πολύ μακρινό "καμμένο παρελθόν":
 «Χάθηκαν» 132 εκατ. για τους πυρόπληκτους

 "45 θύματα μέτρησε η Ηλεία από τις φονικές πυρκαγιές του 2007. Τα 28 ήταν μόνο από την Αρτέμιδα. Οι συγγενείς των νεκρών καταγγέλλουν ότι η πολιτεία δεν έχει κάνει τίποτα για αυτούς" ("ΕΘΝΟΣ" 14/8/2011)

Δεν είναι τελικά ο μόνιμα απαρχαιωμένος και περιορισμένος σε έκταση στόλος εναέριων πυροσβεστικών μέσων, σε μια χώρα υψηλότατης κάθε καλοκαίρι επικινδυνότητας και με μαύρο και άραχνο σαν τον καπνό και τα αποκαϊδια παρελθόν, από τη μια άκρη της έως την άλλη. (Μόλις 4 από τα 18 Canadair πετούν για να σβήσουν τις φωτιές σε Καπανδρίτι, Ηλεία και Ζάκυνθο   και «Γερασμένα», με βλάβες τα εναέρια μέσα της Πυροσβεστικής -Τα ελικόπτερα που αγνοούνται). Ούτε είναι απλά και τα απίστευτα αλλά ελληνικά που συμβαίνουν με τους εποχικούς πυροσβέστες σε περίοδο άμεσης ανάγκης σε όλη τη φλεγόμενη επικράτεια: Χιλιάδες εποχικοί πυροσβέστες «στον πάγο»- "Την ώρα που η ελληνική κυβέρνηση απηύθυνε έκκληση για βοήθεια στην Κύπρο και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες προκειμένου να τεθούν υπό έλεγχο οι φωτιές που κατακαίνε την Βορειοανατολική Αττική, την Ηλεία και τη Ζάκυνθο, αποκαλύπτεται ότι η μεγάλη πλειονότητα των 1.500 εποχικών πυροσβεστών δεν μπορούν να εργαστούν επειδή έχουν συμπληρώσει τον προβλεπόμενο αριθμό ωρών υπερωριακής απασχόλησης, νυχτερινής εργασίας, δουλειάς σε αργίες και εκτός έδρας!"

Αυτό που μας ενοχλεί πιο πολύ είναι η βεβαιότητα ότι ούτε τώρα ούτε πριν κανένας από τις "κεφαλές" του τόπου (ξεκινάει να βρωμάει και να ζέχνει το ψάρι από πάνω μέχρι να μολυνθεί τελικά ολόκληρο), κανένας υψηλόβαθμος κυβερνητικός αξιωματούχος και αρμόδιος ΔΕΝ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ! Για την απώλεια υπερπολύτιμου δασικού πλούτου, καλλιεργήσιμων εκτάσεων και κατοικιών και φυσικά ανθρώπινων ζωών, λόγω της κάθε σχεδόν καλοκαίρι πύρινης λαίλαπας. Κανένας τους δεν "καίγεται" και δεν ιδρώνει για τις τραγικές επιπτώσεις, κανένας δεν πιέζει, δεν "τρέχει", δεν ενεργοποιεί καταστάσεις και δεσμεύει απαραίτητα κονδύλια (και πριν της τεχνητής αυτής οικονομικής κρίσης) για ανάληψη σοβαρών μέτρων  οργάνωσης και πρόληψης των σχεδόν βέβαιων κάθε καλοκαίρι μικρών ή μεγάλων πυρινων συμφορών. Και κάθε φορά μας πετάνε από τις οθόνες στα μούτρα τις ίδιες μυξοδικαιολογίες, τους ίδιους αφορισμούς ή μίνι πολιτικές κοντρούλες για έλλειψη ετοιμότητας και για αναφορές περί "συνωμοτικών δακτύλων", οι οποίοι ακόμη κι αν είναι γνωστοί σε κράτος και παρακράτος του σιγά μην αποκαλυφθεί το παραμικρό στη "ζαλισμένη" κοινή γνώμη...
 Και δεν νοιάζονται αληθινά και έμπρακτα, παρά μόνο "φιλολογικά" για τα μάτια του κόσμου ή πιο σωστά του ψηφοφόρου. Δεν αγωνιούν, πολλές φορές ούτε καν για τα προσχήματα...
(π.χ., χωρίς να αποτελεί φετινό, μοναδικό, παράδειγμα: "Η χώρα καίγεται και η κυβέρνηση κάνει διακοπές -Παρεμβάσεις από τα... νησιά"  και   Τσίπρας μετά την πτήση στα καμένα: Περιορισμένη καταστροφή στην Αν.Αττική «Περιορισμένη» βρήκε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας την καταστροφή στην ανατολική Αττική από την τεράστια φωτιά που κατέκαψε τα πάντα επί τέσσερις ημέρες σε Κάλαμο, Βαρνάβα και Καπανδρίτι. Ο κ. Τσίπρας ο οποίος εμφανίστηκε για πρώτη φορά σήμερα το πρωί, όταν πλέον δεν υπήρχε ενεργό μέτωπο και μετά από τέσσερις ημέρες που ήταν άφαντος, πέταξε με ελικόπτερο πάνω από τα καμένα).  

Γιατί δεν καίγονται τα δικά τους σπίτια, δεν κινδυνεύουν άμεσα οι οικογένειές τους και να χάσουν την "προίκα" τους από χρόνια "σκληρής εργασίας" στις "δημόσιες μπίζνες"! Τα  ακίνητά τους, οι βίλες με τις πισίνες και τα γήπεδα γκολφ ή τένις, οι παράνομες ξενοδοχειακές μονάδες των κολλητών τους ή  συνεργατών, σε διάφορες κρυφές μπίζνες, επιχειρηματιών (με την απαραίτητη συχνά τροπολογία για το θεσμικό φυσικά πλαίσιο), οι ιδιωτικοποιημένοι "προσωπικοί παράδεισοι" και τα φιλέτα γης των "επενδυτών" τους...

Δεν μπορούμε να μη μνημονεύσουμε εδώ και τα λόγια του φίλου rohala:
 Να φοβάσαι την πολλή ανησυχία τους!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου