ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 19 Ιουνίου 2015

Σκουριές: Οδοιπορικό στον πληγωμένο τόπο

 (Γνωρίστε και την "περήφανη εργατιά" που προσφέρει τις υπηρεσίες της στην εταιρεία, εκτελώντας όποτε της ζητηθεί και χρέη μπράβων: Κατέβηκαν οι τραμπούκοι των καταστροφέων (ή μήπως "επενδυτών";) και στην Αθήνα να "διαμαρτυρηθούν"...)

Του Κώστα Παπαντωνίου, από το 3pointmagazine.gr

IMG_4894-750x400

Γυρίσαμε τον Κάκκαβο, το βουνό της Χαλκιδικής που έχει πιο πυκνή βλάστηση από το Πήλιο, αλλά συνεχίζει να καταστρέφει ανεξέλεγκτα η χρυσοθηρική εταιρεία Eldorado Gold.
Μεγάλη Παναγία

«Κάθε μέρα κατεβαίνουν από το βουνό φορτηγά γεμάτα κομμένα ξύλα», μας λένε κάτοικοι από τη Μεγάλη Παναγία, το χωριό που βρίσκεται πιο κοντά από το καθένα στις Σκουριές και τα εργοτάξια της Eldorado Gold για την εξόρυξη χρυσού. «Αρχικά, το αποτέλεσμα των εκλογών έφερε σε εμάς την ελπίδα ότι θα μπει τέλος στην καταστροφή και στην άλλη πλευρά πανικό. Η εταιρεία όμως δουλεύει ακόμη πιο γρήγορα και η αστυνομία μας χτύπησε περισσότερο στη τελευταία διαδήλωση, απ’ ότι μας χτυπούσε πριν. Μαζί μάλιστα με τους μεταλλωρύχους», υποστηρίζουν.

Στο χωριό τους έχουν ζήσει καταστάσεις, που άκουγαν μόνο από διηγήσεις των μεγαλύτερων. «Οι αστυνομικοί έψαχναν με λίστες να δουν ποιος είναι ποιος για να τον συλλάβουν, και οι ρουφιάνοι, συγχωριανοί μας που μεγαλώσαμε μαζί, τους έδειχναν». Όσοι κάτοικοι συμμετέχουν στο κίνημα μετά τις μεγάλες διαδηλώσεις βρέθηκαν φορτωμένοι με βαριές κατηγορίες. Για μέρες έβλεπαν ασφαλίτες έξω από τα σπίτια τους, ακόμη και συνταξιοδοτημένους αστυνομικούς όπως λένε, που έχουν ενεργοποιηθεί για την περίσταση.

Οι διωκόμενοι, απλοί άνθρωποι και όχι μέλη της 17 Νοέμβρη, όπως θα μπορούσε κανείς να υποθέσει βλέποντας τα κατηγορητήρια, φτάνουν τους 350. Η αίσθηση ότι παρακολουθούνται διαρκώς, ο φόβος να μην μπουκάρει η αστυνομία στα σπίτια τους όπως είχε κάνει πριν δυο χρόνια, η ψυχρότητα ακόμη και με συγγενείς τους που είναι υπέρ της εξόρυξης χρυσού, κάνουν την κάθε ημέρα σχεδόν ανυπόφορη.

Η διαμάχη μεταξύ των κατοίκων της Μεγάλης Παναγίας θα μπορούσε συνοψίζεται στο σβησμένο σύνθημα κατά της εξόρυξης χρυσού.

Στο μεταξύ πολλές από τις επιχειρήσεις έκλεισαν ή παρήκμασαν. «Από τη μία δεν ψωνίζουν όσοι στηρίζουν την εξόρυξη, από την άλλη δεν έρχονταν και όσοι είναι κατά του έργου, φοβούμενοι τη στοχοποίηση». Το πλήθος ωστόσο των επιχειρήσεων που είχαν ανοίξει πριν ξεκινήσουν τα έργα στις Σκουριές, φανερώνει ότι μπορεί να υπάρχει διαφορετικό τρόπος ανάπτυξης στην περιοχή. Στον αντίποδα η εταιρεία ανακόπτει τις άλλες μορφές ανάπτυξης, όπως ο τουρισμός, καθώς όλοι οι ξενώνες έχουν νοικιαστεί από την Eldorado Gold για εργαζόμενους από άλλες περιοχές.

«Εμφύλιος» με την υπογραφή της εταιρείας


«Αρχικά όλη η Μεγάλη Παναγία ήταν κατά του έργου», μας λένε. Η εταιρεία κατάφερε να χωρίσει το χωριό στα δύο, ακόμη και οικογένειες, προχωρώντας σε μελετημένες προσλήψεις. «Πήγαιναν στοχευμένα. Ήξεραν πως αν μπορούσαν να πείσουν ένα πρόσωπο που είχε επιρροή και σε κάποιο ακόμα, πήγαιναν εκεί πρώτα». Η χαρτογράφηση των κατοίκων της Μεγάλης Παναγίας, έγινε με τη βοήθεια συγκεκριμένων και συγκεκριμένοι ήταν όσοι παρότρυναν άλλους να δεχτούν τις προτάσεις της Eldorado Gold. Το χωριό σήμερα αποτελείται από κόσμο που εναντιώνεται στην επένδυση και από κόσμο που εναντιωνόταν αλλά τώρα τη στηρίζει. Το αποτέλεσμα είναι ένα εκρηκτικό μείγμα που φαίνεται σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι έχουν δημιουργηθεί ακόμη και διαφορετικοί σύλλογοι για την ίδια ενασχόληση. Υπάρχουν δύο σύλλογοι μοτοσυκλετιστών και πολλοί ακόμα που η σύνθεση των μελών είναι ανάλογη με τη στάση που κρατά ο καθένας απέναντι στο έργο. Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι από τα 950 μέλη του Κυνηγετικού Συλλόγου Αρναίας, τα 300 είναι μεταλλωρύχοι! Όπως αναφέρεται σε ρεπορτάζ που έχουν κάνει τα «Κυνηγητικά Νέα» στις 22 Απριλίου του 2015, την περίοδο που προσλήφθηκαν οι κυνηγοί ως μεταλλωρύχοι, πρόεδρος του συλλόγου ήταν ο Γιώργος Καραβασιλικός, που είχε διατελέσει αντιδήμαρχος στο δήμο Αριστοτέλη επί δημαρχίας Χρήστου Πάχτα, ο οποίος ήταν και παραμένει υπέρ της επένδυσης.

Πάνω στο βουνό

Η διαδρομή από τη Μεγάλη Παναγία μέχρι τις εγκαταστάσεις της εταιρείας είναι μικρή, καθώς δεν ξεπερνά τα 6 χιλιόμετρα. Παρόλα αυτά, δεν είναι πολλοί εκείνοι που θα προσφερθούν να ανεβούν στο βουνό, καθώς καιροφυλακτούν οι άνδρες της εταιρείας security, αλλά και αστυνομικοί. «Τα αυτοκίνητα είναι όλα σημαδεμένα, όπως άλλωστε φακελωμένοι είμαστε και εμείς», σου εξηγούν.

Σε διάφορα σημεία του βουνού υπάρχουν σκοπιές, ενώ οι φύλακες κοιτούν προκλητικά. Καθώς προχωράμε προς το open pit βασική υποδομή του έργου και στην όψη βγαλμένο από το χειρότερο εφιάλτη, μας ακολουθούν και παρακολουθούν. Αισθάνεσαι για ένα λόγο ακόμη, αρκετά ξεκάθαρα ότι στις Σκουριές δεν γίνεται μια «αγαθή» επένδυση.

Σε όλη τη διαδρομή οι αντιθέσεις είναι έντονες. Από τη μία πλευρά των δρόμων σε διαστάσεις εθνικής οδού, όπως του διαμόρφωσε η εταιρεία, υπάρχει πυκνή βλάστηση και από την άλλη γυμνές χωμάτινες επιφάνειες, τεχνητοί λόφοι, φορτηγά και μηχανήματα και βέβαια το τερατώδες open pit. Χιλιάδες δέντρα κομμένα και μπετό μέσα σε ένα σπάνιο για την ποικιλία σε χλωρίδα και πανίδα δάσος.

Χοντρό Δέντρο. Κάποτε ο δρόμος δεν υπήρχε, τώρα υπάρχει και κόμβος.
Μέρος των εργοταξίων της Eldorado Gold.
Παλιά πινακίδα για το κυνήγι σε ένα από τα δέντρα που σώθηκαν από το μαζικό ξερίζωμα του δάσους.
IMG_4892
"Ένα από τα δέντρα που έκοψαν ζύγιζε μόνο του 30 τόνους. Πριν το κόψουν έβγαλαν φωτογραφία 3-4 που το αγκάλιαζαν, τόσο μεγάλο ήταν και τόσο μεγάλο ήταν το θράσος τους", μας είπε ντόπιος.
To open pit όπως είναι σήμερα.
DSCN0686
DSCN0687
DSCN0703
IMG_4934
Τρία Λαγκάδια (λαγκάδι λένε τη ρεματιά οι ντόπιοι). Ένα από τα μαγευτικά τοπία στον Κάκκαβο που επίσης κινδυνεύει.
Η αποκατάσταση του δάσους στην πράξη σημαίνει για την εταιρεία γκαζόν αντί δέντρων.

Οι κάτοικοι που συμμετέχουν στο κίνημα ενάντια της εξόρυξης χρυσού ζητούν από την κυβέρνηση να τηρήσει τις προεκλογικές της δεσμεύσεις και να σταματήσει την Eldorado Gold. «Κάθε μέρα που περνάει είναι εις βάρος του τόπου και των ζωών μας», λένε, τονίζοντας ότι η υπομονή τους εξαντλείται. Παράλληλα υποστηρίζουν ότι το κίνημα παραμένει ζωντανό και «μπορεί να χτυπάει τόσο προς τα δεξιά όσο και προς τα αριστερά…»


το διαβάσαμε στο antigoldgr.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου