"Αυτό που πρέπει να αντιπαλέψουμε είναι ο παγκόσμιος εκφυλισμός του ανθρώπου και του κόσμου....Όσα μας κληροδότησε η μοιρολατρία, η απάθεια, η παραίτηση των παλαιών γενεών, αυτών που σας έριξαν στον κόσμο χωρίς να ενδιαφερθούν να σας προστατεύσουν απ'αυτό τον εκφυλισμό του σώματος και της συνείδησης που προκαλούν το εμπόρευμα, η εξουσία, το χρήμα κι ένα οικονομικό σύστημα το οποίο, αφού υποβάθμισε τη ζωή σε επιβίωση, σήμερα θέτει σε κίνδυνο όλες τις μορφές ζωής του πλανήτη."
Ραούλ Βανεγκέμ, "Γράμματα στα παιδιά μου και στα παιδιά του κόσμου που έρχεται"
Ας συνθέσουμε, με τη δύναμη της έμπνευσης και παρ'όλα τα στραβά του κόσμου εκείνη τη μοναδική δύναμη του χαμόγελου που τόσο ευεργετεί την καρδιά, τις δικές μας φρέσκιες μουσικές.. Ας ανακαλύψουμε από την αρχή την "όρασή μας" - Πόσο τυφλός μπορεί να είσαι;
Η μόνη "χείρα βοηθείας" για τον καθένα και για μια αλλιώτικη και γεμάτη γενναίες κι όμορφες υποσχέσεις ζωή, είναι η αφύπνιση εντός της ποιητικής δύναμης της ζωής..Μιας ζωής που δεν νοείται χωρίς δημιουργική χαρά. Χωρίς τη -δύσκολη να περιγραφεί με λόγια- πλήρωση της αυτοεπίγνωσης. Χωρίς την ανεξαρτησία της αντίληψης..Και τη γνώση της αποδοχής του τιμήματος που είναι πολύ πιθανό να κληθείς να πληρώσεις, εσύ και οι συνοδοιπόροι σου, για την όλο και μεγαλύτερη απαγκίστρωση από την απονεκρωτική στασιμότητα και τις πολυπρόσωπες και συχνά "επίχρυσες" συμβάσεις αυτής της φαρσοκωμωδίας.
Ο Ένοικος ανάμεσα στους κόσμους: Το "μαγαζί" αυτό είναι δικό μας!
Οι παρακάτω στίχοι από τον "Ηλεκτρικό Θησέα" (ένα εξαιρετικό τραγούδι από Δημήτρη Βάρο, Γιάννη Μαρκόπουλο κι εκτελεσμένο από τους Παύλο Σιδηρόπουλο και Μαρία Φωτίου) περιγράφει με ρεαλιστικά χρώματα την κατάσταση του νεοέλληνα, τόσο μετά τον Εμφύλιο όσο και στις εξωφρενικές σημερινές ημέρες όπου, κυριολεκτικά, μας "πλακώνει η φοβέρα και μας σκιάζει η σκλαβιά!". Κι εδώ γίνεται πολύ εύστοχο και...προφητικό, καθώς γράφτηκε το 1988!
Ποιος σκύβει στους αφέντες το κεφάλι και ποιος τα βράδια κλαίει σαν παιδί;
Ποιος ονειρεύεται πως κάποιοι άλλοι βγαίνουν και κάνουν πρώτοι την αρχή;
Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι κι η Αριάδνη έχει μουγκαθεί.
Ψηφοθηρία, λόγοι κι εμβατήρια ποτέ δεν έφεραν την αλλαγή
για αυτό και χάθηκες στα σφαιριστήρια και μες στα γήπεδα την Κυριακή.
Τώρα καθώς κοιτάς τα διυλιστήρια ρωτάς ποιοι σ’ έχουν βάλει στο κλουβί.
Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι κι η Αριάδνη έχει τρελαθεί.
Να κλείσεις θες πληγή θανατηφόρα και μες στα νέα ψάχνεις για δουλειά.
Τα δάκρυα σου γίνονται μαστίγια και τον λαιμό σου σφίγγουν σα θηλιά.
Όσα τα κέρδισες με τα μαρτύρια τα παζαρεύουν πάλι στα χαρτιά,
τρέχεις να ψάξεις μες στα καταφύγια και βρίσκεις μιαν αιχμάλωτη γενιά.
Και πώς θα ξημερώσει άλλη μέρα όταν το ψέμα σέρνει τον χορό;
Ζωγράφισε έναν ήλιο στο ταβάνι, μίλησε με τ’ αγέρι της νυχτιάς
και χόρεψε μαζί με τη σκιά σου στους ήχους μιας αδύναμης καρδιάς.
Πάρε τηλέφωνο την μοναξιά σου ή βγες ξανά στον δρόμο της φωτιάς
πάρε τηλέφωνο την μοναξιά σου ή βγες ξανά στον δρόμο της φωτιάς.
- ...εκτός κι αν τα "περί ανάστασης" αποκτήσουν άλλου είδους νοήματα στο "νοικοκυρεμένο" μυαλό σου..!
Έχεις παγιωθεί ως η δικλείδα ασφαλείας και ο "νοικοκύρης"-θεματοφύλακας των "αξιών" της πνευματικής και υλικής υποδούλωσης.
Είσαι, εσύ και οι όμοιοί σου, οι στρώσεις της "κανονικότητας" και η φιλήσυχη καταχνιά που μας εμποδίζει να λουστούμε από τις αχτίδες του πιο ζωοδότη ανείδωτου ήλιου!
Είσαι ο ευυπόληπτος κουτσομπόλης και κλαψομούνης για τα δεινά που σε βρίσκουν ("άμοιρο ευθυνών", βεβαίως...) και όλα τα στραβά και ευτράπελα που σε πιάνουν για άλλη μια φορά στον ύπνο με ανοιχτά μάτια. Και ενίοτε μετατρέπεσαι σε καταδότη της διπλανής πόρτας, το "νομοταγή πολίτη" στη ζούγκλα όπου βασιλεύει το δίκαιο των ισχυροτέρων και των χαφιέδων τους.Είσαι, διόλου σπάνια, η φλύαρη και άδεια σαν το κέλυφος της ζωής σου ηθικολογία. Και κάμποσες σκουληκιασμένες φορές, είσαι η πιο αναίσχυντη, έκφυλη, έρπουσα ανηθικότητα και κτηνωδία πίσω από σφραγισμένες πόρτες οικογενειακών δραμάτων, πίσω από λουκεταρισμένα μυστικά σαδιστικής και άρρωστης φρίκης και πίσω από "ανυπόστατους ψιθύρους" των θυμάτων.
Είμαστε αυτοί για τους οποίους συμβουλεύεις εσύ και οι όμοιοί σου τα παιδιά σας μη τυχόν και μας κάνουν παρέα. Αλλά εκείνα ίσως και να επιδιώξουν την κουβέντα μας και τη γνωριμιά μας, όμως σίγουρα θα τραβήξουν το δρόμο τους όποιος κι αν είναι αυτός! Μόλις πάρουν χαμπάρι τα άδεια βλέμματά σας, τις λιμνάζουσες γούρνες σας, τις γλειφολάγνες μέσα σε διανοητικά κελιά φιλοδοξίες σας, τους μίζερους φαύλους κύκλους σας, την προδοσία των πιο αυθεντικών τους ονείρων.
Είμαστε αυτοί που δεν θα γίνουν ποτέ συνδαιτημόνες στα ξεχειλίζοντα από ιδεολογικοποιημένο, εθνικό ή οπαδικό ρίγος (και ανατριχίλα περίσσια) πανηγύρια, στα γιορτινά σας τραπεζώματα και στις ομαδικές κατανύξεις σας, που δεν θα συμμετάσχουν ποτέ στις λογής οπαδικές σας φιέστες και γλέντια. Αυτοί που δεν θα γυρέψουνε ποτέ αυτό το οτιδήποτε πασχίζετε "ν'αρπάξει ο κώλος σας" και να ροκανίσουν οι άπληστες οδοντοστοιχίες σας. Ξέρετε σεις...
Θεωρήστε ότι έχουμε πέσει στα "χωράφια σας" από κάποιον άλλο παράξενο πλανήτη. Μόνο που αυτά τα εδάφη, από χώμα και φαιά ουσία, δεν αποτελούνε ιδιοκτησία δική σας και πολύ περισσότερο των καθοδηγητών, ταγών, διαχειριστών των ζωών σας, προαγωγών, μικρών και μεγάλων αφεντικών σας.
Εμπρός λοιπόν, ευυπόληπτε-φιλήσυχε-νομοταγή-θεοφοβούμενε νοικοκυραίε! Φόρεσέ μας μια ταμπελίτσα ορισμών, αυτών δηλαδή που είναι περιοριστικοί κι άρα απονεκρωτικοί. Καταχώρησέ μας σ'ένα ακόμη τεφτέρι. Ονομάτισέ μας μας με έναν ορισμό που βολεύει το ακαλλιέργητο μυαλό σου. Ανεξαρτήτως πτυχίων που μπορεί να απέσπασες μέσα στα ιδρύματα της ελεγχόμενης στείρας "γνώσης" και των ιδεολογικών πιστοποιητικών κι επιχειρημάτων που φρόντισαν να σε εφοδιάσουν (επιστρατεύοντάς σε) τα ιδεολογικά κατηχητικά αντιερωτικής αισθητικής και μονολιθικής προπαγανδιστικής αντίληψης περί ζωής. Είμαστε λοιπόν αναρχικοί, αντικοινωνικοί, αιρετικοί, μηδενιστές (μήπως αυτό σημαίνει αποστροφή κι εναντίωση στα πολιτισμικά δηλητήρια και τη βλακοκρατία; όπως επισημαίνει αλλού ο Ένοικος), αιθεροβάμονες ή ό,τι άλλο με σαφή αρνητική διάθεση ειπωμένο, τόσο για την παγι-ωμένη τάξη όσο και, συχνά, για την στρατευμένη (άλλη μια παγίωση) αντί-θεση σε αυτήν.
Αυτά όμως δεν αλλάζουν το γεγονός της δικής σου ατελεύτητης πτώσης σε σκοτεινές απύθμενες αβύσσους και μάλιστα με τη δική σου συναίνεση-συμφωνία.Δεν μας επιτρέπεται και δεν μας ταιριάζει να αφεθούμε να παρασυρθούμε μαζί σου. Όχι πριν δώσουμε τουλάχιστον τη μάχη μας. Ο καθένας, με ό,τι καταπιάνεται κι όπου βρίσκεται, με όποιο τρόπο μπορεί...
 |
|
Εκτός και αν...αυτά τα περί "ανάστασης" αποκτήσουν, σαν από μια διανοητική έκλαμψη φωτός (κι ας το θεωρήσεις "θείο") μια άλλη, εναλλακτική και πολύπτυχη, κατανόηση στην αντίληψή σου..! Πρώτιστα σε ατομικό πεδίο για να υπάρξει σιγά μα σταθερά η όποια ελπιδοφόρα συνέχεια...
Ένας θάνατος και μια ανάσταση, εν ζωή!
Αφορμή για να γραφτούν τα παραπάνω υπήρξε και το πολύ καλό άρθρο:
Παραπομπές σε απόψεις του Ένοικου:
Υπάρχει κάτι ΩΡΑΙΟ ΕΚΕΙ ΕΞΩ και ξεκινά ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ!Η μεγαλύτερη ΦΥΛΑΚΗ όλων και η ανάγκη ΡΗΞΗΣ κι ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ
Η κοινωνία δεν έχει ανάγκη από πάσης φύσεως "ειδικούς" αλλά από τα "φόβητρά της"!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου