Περί δουλείας

ένα σχεδίασμα που είχε γραφτεί στο πόδι...
για αυτούς που κραδαίνουν τα μαστίγια, ενίοτε μαζί με καροτάκια (φάε λιγουλάκι και σκάσε!)
για αυτούς που βαφτιζουν το κρέας ψάρι και τα τουρλωμένα οπίσθια και άδεια βλέμματα "νοικοκυροσύνη" κι "ευλάβεια"
για αυτούς που γυροφέρνουν αυτές οι άτιμες μύγες και διαρκώς μυγιάζονται
και για τα παιδιά (ανεξαρτήτως ηλικίας) που μπούχτισαν από τις νουθεσίες και σιχάθηκαν το παραμύθιασμα όλων των προηγούμενων.
Αυτοί οι τελευταίοι ας λογαριάσουν τα παρακάτω πρόχειρα στιχάκια κι ως κίνηση στήριξης και αλληλεγγύης.

Δουλεία!*

Στις φάρμες εκτροφής των ανθρώπινων ζώων

οι μεγαλοϊδιοκτήτες τσεκάρουν τεφτέρια και καταμετρούν.

Μαρκάρουν τα ζώα τους με οικόσημα.

Τα σιτίζουν για να παίρνουνε το γάλα τους.

Τα υποσιτίζουν για να μη γυρέψουνε ποτέ μερτικό.

Τα προορίζουνε για  άρμεγμα, για μάδημα, για μακέλεμα.

Η δουλεία που τα σκεπάζει σαν ασάλευτο πέπλο

πότε βελούδινη στο περιτύλιγμα

πότε σαν της Ιεράς Εξέτασης ανήλιαγο κελί.

Η δουλεία όμως για να ευδοκιμήσει

και προπάντων ν'αυγατίσει

θέλει συνεργούς ζώα-υποταχτικούς

σε βαθμίδες και πόστα ελέγχου των άλλων ζώων

(και συνάμα του ενός στον άλλο).

Στα ψηλά καμαρώνουν σαν κοκότες ακριβές

οι διευθυντάδες, τα στελέχη, οι πολιτικάντηδες.

Οι βαρώνοι, οι μαφιόζοι και οι στρατηγοί.

Παρέα τους καρδιακή

αγιογδύτες και καλοταϊσμένοι  ιερείς.

Από κοντά σε θέση περίοπτη

της επιστήμης οι ξεπουλημένοι ειδικοί.

Και της μαζικής στράβωσης οι κουρδιστοί προαγωγοί

για μια φθηνά εκπορνευμένη κοινή γνώμη.

Για να παρελάσουν στη σειρά με βάδισμα χήνας

τα ένστολα ζωντανά και της νεκρικής τάξης τα σκυλιά.

Γύρω τους στη βάση συνωστίζονται πολλοί.

Οι καριερίστες της διανόησης.

Οι "αυτοδημιούργητοι" μεγαλέμποροι.

Οι καταδότες της πόρτας της διπλανής.

Οι θρασύδειλοι αστικοί εαυτούληδες.

Οι φιλήσυχα ευνουχισμένοι νοικοκύρηδες.

Οι πάσης φύσεως θλιβεροί οπαδοί.

Α! η δουλεία καλά κρατεί!

Για να δραπετεύσεις από δαύτην

βρες τα πρώτα με τον πόνο

που απλόχερα κερνάει η θωριά της αλήθειας!

Και μετά ν'αποκηρύξεις

όλα τα τερτίπια και τις εμφυτεύσεις

που σ'έκαναν μονάχο σου να παραδώσεις το κλειδί.

Κι αν εσύ πίσω δεν θα το πάρεις

τότε ψιθύρισέ το στο αυτί

σ'εκείνον που'ρχεται μετά από σένα

δούλος κι αυτός να γεννηθεί...

* Αν στη λέξη αυτή μετακινήσεις τον τόνο στην τελευταία συλλαβή, τότε έχεις μια άριστη ταυτοποίηση του όρου με μια από τις "κεντρικές δοκούς" της σύγχρονης ληστρικά στημένης οικονομίας και δουλοκτητικά οργανωμένης κοινωνίας κι εμπορευματοποιημένης δημοκρατίας των θαυμαστών καιρών μας...