ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Δευτέρα 5 Μαΐου 2014

Ένα περιεκτικό κι εύστοχο άρθρο για τα πολιτικά πράγματα του προτεκτοράτου: "Η εικόνα του καταρρέοντος σκηνικού…"

Με τίτλους η συνοπτική αναφορά σε αυτό το"καταρρέον σκηνικό του τρόμου για το καθεστώς", σύμφωνα με το αρκετά εύστοχο σε ουσία άρθρο του περιοδικού ΡΕΣΑΛΤΟ:
α). Ντόρα: «Η ΝΔ σήμερα είναι μικρό κόμμα!» β). Καραμανλικοί: Και αυτοί με το δάκτυλο στη σκανδάλη. γ). Στο ΠΑΣΟΚ η συντέλεια έχει έρθει. δ). Οι δημοσκοπήσεις μαϊμού. ε). Ο πανικός του ΚΚΕ (ειδικά γι'αυτή τη σταλινόλαγνη αλλοπρόσαλλη εταιρεία, το ίδιο περιοδικό έχει αναρτήσει ένα  ακόμα πιο εύστοχο πολύ πρόσφατο άρθρο: KKE: Ο κατήφορος δεν έχει τέλος…, ενώ άξιο προσοχής είναι και το άρθρο του Άπατρι της Πάτρας: "Κουτσούμπειο βραχυκύκλωμα")  στ). Ο …πανικός του ΣΥΡΙΖΑ (το ίδιο συμβαίνει και γι'αυτή την περίπτωση "πολιτικού χωνευτηριού", όπως μας φαίνεται μέχρι τώρα: ΣΥΡΙΖΑ: ΤΙΠΟΤΑ δεν μας εκπλήσσει…)

Η εικόνα του καταρρέοντος σκηνικού…


Το σκηνικό καταρρέει. Αυτό το γνωρίζουν οι πάντες γι αυτό και η «αγωνία του θανάτου» είναι ζωγραφισμένη έντονα πάνω στα πρόσωπα ΟΛΩΝ των κατοχικών δυνάμεων, ιδιαίτερα στα πρόσωπα των κυβερνητικών ανδρεικέλων…
Ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος είναι οι πρώτοι που νιώθουν την πνοή του θανάτου γι αυτό και έχουν χάσει κάθε έλεγχο και κάθε όριο του πανικού τους: Αυτός πλέον ζωγραφίζεται καθαρά στα αγωνιώδη παραληρήματα του ψεύδους και της ηλιθιότητας που ξερνούν καθημερινά…

Ο Βενιζέλος, εδώ, κρατάει τα σκήπτρα: Η καρατόμησή του θα είναι πιο οδυνηρή…

Ας συνθέσουμε, όμως, συνοπτικά αυτό το καταρρέον σκηνικού του τρόμου για το καθεστώς:

Στη ΝΔ η εικόνα τροχίζονται τα μαχαίρια

α). Ντόρα: «Η ΝΔ σήμερα είναι μικρό κόμμα!»

Αυτή η «χολή» της Ντόρας δεν θα έβγαινε χωρίς γνώση: Τη γνώση ότι στις ευρωεκλογές η ΝΔ θα κατεδαφιστεί, θα «είναι μικρό κόμμα».

Η Ντόρα είναι ψυχρή, σαν τον πατέρα της, και δεν παρασύρεται από …συναισθήματα. Γνωρίζει το βατερλό που θα υποστεί το κόμμα της και περιμένει, με το δάκτυλο στη σκανδάλη, για την επόμενη μέρα…

β). Καραμανλικοί: Και αυτοί με το δάκτυλο στη σκανδάλη.

Το διατύπωσε καθαρά ο Αντώναρος, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος επί Καραμανλή: Σχεδόν κάλεσε ΑΝΟΙΚΤΑ τους ψηφοφόρους της ΝΔ να «μαυρίσουν» τους αλεξιπτωτιστές, υβριστές, δήθεν τηλεαστέρες μαϊντανούς:
«Όχι στους αλεξιπτωτιστές και υβριστές. Όχι στους δήθεν τηλεαστέρες. Όχι στους μαϊντανούς».

Ευθείες βολές εναντίον των επιλογών Σαμαρά!!!

Το ίδιο και ο Παυλόπουλος έχει δώσει καθαρά τα μηνύματα αυτής της πτέρυγας…

Το εσωτερικό τοπίο της ΝΔ είναι τοπίο αλληλοσφαγής. Συγκαλύπτεται από τα «αντικειμενικά» ΜΜΕ, αλλά το καζάνι βράζει και θα εκραγεί τη νύχτα του Βαρθολομαίου: Το βράδυ των εκλογών…

γ). Στο ΠΑΣΟΚ η συντέλεια έχει έρθει

Ο περιφερόμενος στα κανάλια, σαν θλιβερός επαίτης ψήφων, ο Βενιζέλος, αποτυπώνει, με τον πιο πειστικό και τελεσίδικο τρόπο αυτή τη συντέλεια: Τον πανικό της τελικής πτώσης και διάλυσης.


Εκτός, όμως, όλων αυτών ο πανικός του Βενιζέλου συμπυκνώνεται και στην επίθεση που έκανε στον Κουβέλη, τον κυβερνητικό σύμμαχο, μέχρι χθες:
«Ο κ. Κουβέλης είναι ένας αντίπαλος. Είναι ένας αντίπαλος που λειτουργεί πολύ συχνά – η ΔΗΜΑΡ, όχι ο ίδιος προσωπικά – παρασιτικά σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ!»

Χαρακτηριστική είναι και η δήλωση πανικού του εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ, Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλου:

«Αν δεν πάει καλά η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ και η Ελιά που μας ενδιαφέρει εμάς ή αν το άθροισμα της κυβέρνησης είναι πιο χαμηλό από του ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχει περίπτωση να κρατηθεί κυβέρνηση;».

Ο πάγκαλος, βεβαίως, με τον κυνισμό του το διατυπώνει ωμά:
«Σε αυτές τις εκλογές σας λέω ότι θα εξαφανιστεί το ΠΑΣΟΚ και μου λέτε τώρα εσείς για τη ΔΗΜΑΡ; Αυτό είναι ανέκδοτο!»

Η εικόνα της συντέλειας στο ΠΑΣΟΚ συμπληρώνεται, βαθαίνει και …ακτινοβολεί αδυσώπητα και από το βρικολάκιασμα του ΓΑΠ που άνοιξε τον κύκλο της καρατόμησης του Βενιζέλου.

Διαβάστε το σχετικό άρθρο εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=8785

δ). Οι δημοσκοπήσεις μαϊμού

Η πλημμυρίδα από τις στημένες δημοσκοπήσεις αποτυπώνει κι αυτή τον πανικό του καθεστώτος και των κυβερνητικών ανδρεικέλων. Όλες αυτές οι δημοσκοπήσεις μαϊμού συμπληρώνουν την εικόνα της «αγωνίας θανάτου» του καθεστώτος: Επιχειρούν απεγνωσμένα να διασώσουν τα κατοχικά ανδρείκελα και να προωθήσουν τα νέα τους κατασκευάσματα…

ε). Ο πανικός του ΚΚΕ

Και στην βλακώδη πολιτική της ηγεσίας αυτού του κόμματος, καταγράφεται, επικουρικά, η αγωνία του καταρρέοντος σκηνικού. Το ΚΚΕ τρέμει κι αυτό την κατάρρευση των κυβερνητικών ισορροπιών, διότι δρομολογούν και το δικό του τελειωτικό θάνατο.

Περισσότερα ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=8799

στ). Ο …πανικός του ΣΥΡΙΖΑ

Και εδώ έχουμε μια πινελιά του γενικού καθεστωτικού πανικού: Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει ό,τι μπορεί κι αυτός να μη σωριαστεί με πάταγο το οικοδόμημα των καθεστωτικών ισορροπιών, αλλά να μπει σ’ αυτό το οικοδόμημα «ομαλά», χωρίς μεγάλους κλυδωνισμούς…

Όπως σε όλα τα ζητήματα έτσι κι εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ τρέφεται με ΟΥΤΟΠΙΕΣ: ΤΙΠΟΤΑ δεν μπορεί να αναχαιτίσει την παταγώδη κατάρρευση του υπάρχοντος πολιτικού σκηνικού…

Τα έχουμε αναλύσει διεξοδικά σε πολλά προηγούμενα κείμενά μας…

ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ αυτή είναι η εικόνα του καταρρέοντος κυβερνητικού οικοδομήματος και των θυελλωδών ανέμων που έρχονται…


Το διαβάσαμε στο ΡΕΣΑΛΤΟ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου