ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 2 Μαΐου 2014

"Έγκλημα και τιμωρία!!"

Σχόλιο δικό μας: επιβίωση "με κάθε τρόπο", λογικές του "παλεύω να τα φέρω βόλτα κι έχει ο θεός" (όχι και οι άνθρωποι όμως που το παίζουν σωτήρες έως και μικροί θεοί), του "δεν πάει άλλο αλλά τι να κάνουμε;", ΔΕΝ έχουν καμία σχέση με αυτό που θα'πρεπε να αναγνωρίζεται ως πραγματική ΖΩΗ! Έχουν σχέση με πτώση (του ίδιου του ανθρώπινου είδους στα τάρταρα της αντιεξελικτικής κατάντιας), με εξαχρείωση, με δολοφονική αναλγησία κι αυτοκτονική στασιμότητα, με πλήρη απαξίωση κάθε έννοιας και σημασίας! Και για κάθε ανθρώπινο ον που βιώνει το βίο του, μέσα σε μια κοινωνία-κολαστήριο, ως αγωνιώδες μαρτύριο έως να ξεψυχήσει, πεθαίνει και ένα κομμάτι κάθε φορά από την ίδια την αιτία ύπαρξης και συνέχειας μιας τέτοιας "ποιότητας" ανθρωπότητας...(Με κάθε τελευταία πνοή πεθαίνει και λίγο από τον κόσμο...)

"Έγκλημα και τιμωρία!!"

Σαραντάχρονη γυναίκα, μητέρα δύο παιδιών, άνεργη και ανασφάλιστη έχασε τη ζωή της, διότι δεν είχε την δυνατότητα να αγοράσει τα φάρμακα της.

Μία είδηση, που δεν εκαναλιών,βλέπετε δεν είναι ώρα για δράματα, ειδικά όταν δεν αφορούν τους αδρά αμειβόμενους παπαγαλίσκους του συστήματος, είναι ή ώρα που η Ελλάδα βγαίνει στις αγορές.

Η άτυχη μητέρα, που μόνη της μεγάλωνε τα παιδιά της, έχασε το συνταγματικό της δικαίωμα στην εργασία, έχασε το συνταγματικό της δικαίωμα στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, έχασε το δικαίωμα στη ζωή.

Βλέπετε δεν ανήκε σε κόμμα, σε τζάκια, δεν ήταν αδελφή του Αδώνιδος και είχε φιλότιμο και υπερηφάνεια.
Αρνήθηκε να βάλει στο στήθος την ταμπέλα του άπορου, αρνήθηκε να μπει στην ουρά των φιλάνθρωπων για ένα πιάτο φαΐ, διεκδικούσε μια δουλειά, που θα της επέτρεπε να ζήσει, με την υπερηφάνεια του ανθρώπου που παλεύει για το αυτονόητο.

Είναι έγκλημα στην Ελλάδα της ανάπτυξης του Σαμαρά, να απαιτείς δουλειά και η τιμωρία είναι ο θάνατος.

Η τοπική κοινωνία ήξερε, αλλά αφού η ίδια δεν έπεφτε στα πατώματα να παρακαλέσει, δεν καταδέχτηκε την ουρά του συσσιτίου, δεν ζητιάνεψε την φιλανθρωπία τους, τι να σου κάνει και αυτή.
Για άλλη μια φορά έπεσε από τα σύννεφα. κάνοντας το σταυρό της που είχε δουλεια και ασφάλεια.
Το για πόσο ακόμα, δεν την απασχολεί καθόλου, έχει ο Θεός!!

Την ίδια στιγμή, με απόφαση Αδώνιδος, κλείνουν οι κλινικές σε τέσσερα μεγάλα νοσοκομεία, Αγία Όλγα, Ελπίς, Άγιοι Ανάργυροι και Σισμανόγλειο, χωρίς να έχει διασφαλιστεί η μεταφορά των ασθενών σε άλλα νοσοκομεία.
Είναι κάτι που δεν αφορά το υπέρλαμπρο μυαλό του υπουργού υγείας, ας φροντίσουν μόνοι τους οι ασθενείς.

Κλείνουν για ένα μήνα, όσες κλινικές λειτουργούν με γιατρούς του πρώην ΙΚΑ,διότι ο μέγας αναμορφωτής έχει σχέδιο!
Το σχέδιο είναι απλό και εύκολο στην εκτέλεση, η αποσυμφόρηση των νοσοκομείων, η μείωση των δαπανών και η διασφάλιση των πόρων των ασφαλιστικών ταμείων.

Να σας θυμίσω τη δήλωση του άλλου μεγάλου αναμορφωτή της υγείας, του Λοβέρδου ντε, που αναφώνησε αγανακτισμένος" δεν πεθαίνουν και οι συνταξιούχοι", να δει άσπρη μέρα η κυβέρνηση, συμπληρώνω εγώ!!

Έρχεται λοιπόν ο σαρωτής και αναλαμβάνει δράση, βάζει το χεράκι του και να το θαύμα!
Αν επιβιώσουμε και μετά από αυτό, κάτι άλλο θα σκεφτεί, διότι η οικονομία και το νοικοκύρεμα, είναι το μότο του.
Οι θάλαμοι αερίων κοστίζουν, η εκτέλεση προϋποθέτει πυρομαχικά, να μας μοιράσει σκοινί και σαπούνι πάλι κάτι θα πληρώσει, δεν ανησυχώ όμως, θα σκεφτεί κάτι, απίστευτα μεγάλο και σπουδαίο!

Άλλη μια είδηση που δεν έπαιξε στα δελτία, η δημόσια υγεία και η τύχη των ασθενών, ουδόλως ενδιαφέρει τις κλίκες της ενημέρωσης.
Ούτε και οι αυτοκτονίες παίζουν, διότι μας ρίχνουν το ηθικό και η κυβέρνηση, μας θέλει όρθιους και περήφανους σε αυτό το τελευταίο, μοναχικό ταξίδι!!




Το διαβάσαμε στο ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΚΕΨΕΙΣ
Διαβάστε κι αυτό: «Eκατόμβες νεκρών» ετοιμάζει η κυβέρνηση ( Οι πρωθυπουργοί και υπουργοί Υγείας ήταν εδώ και χρόνια ενήμεροι για τους χιλιάδες νεκρούς που θα φέρει η πολιτική λιτότητας )

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου