ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 8 Απριλίου 2014

ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΙΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ! ("Θέλω να είμαι διευθυντής σ ένα δημοκρατικό σχολείο και όχι ανθρωποφύλακας σ ένα σχολείο φυλακή")


 Μετά από έρευνα και συλλογή πληροφοριών:
Kατ'αρχήν, για να κατανοηθεί πώς εννοούν την αυτοαξιολόγηση των εκπαιδευτικών-προπομπό της ατομικής/συγκριτικής αξιολόγησης (ΠΟΥ ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΑΛΛΟΥ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, κι όπου εφαρμόστηκε, όπως στην Αγγλία του'80 της Θάτσερ, εγκαταλήφθηκε γιατί αποδείχτηκε ισοπεδωτική για την εκπαίδευση την ίδια και τις υποδομές της!), πρέπει να διαβαστεί το παρακάτω άρθρο, ακόμα κι από μη εκπαιδευτικούς, από τους γονείς ας πούμε, καθώς το "νέο σχολείο" που οραματίζονται είναι αυτό της ταξικής κατηγοριοποίησης. Δηλ. κατηγοριοποίηση σε "καλά και κακά σχολεία" σε ανταγωνιστική σχέση μεταξύ τους και μετακύληση του Υπουργείου κι άρα του κράτους όλων των ευθυνών για τα προβλήματα και τα στραβά της εκπαίδευσης στους εκπαιδευτικούς και τα σχολεία! Θα είναι το "νέο σχολείο" της υποχρηματοδότησης και της αναζήτησης χορηγών: 15 ερωτήσεις και απαντήσεις για την αξιολόγηση
Στη συνέχεια διαβάσαμε και αυτό:  Η «επιστράτευση» των διευθυντών, όπου βάσει εγκυκλίου της 24/3/2014, το Υπουργείο στην ουσία σπέρνει την κατάργηση των δημοκρατικών διαδικασιών (οι περισσότεροι σύλλογοι διδασκόντων απ'ότι πληροφορηθήκαμε, αποφάσισαν κατά της συμμετοχής στην αυτοξιολόγηση-αξιολόγηση μέσα σε αυτά τα απαράδεκτα πλαίσια που προωθούνται) και τον "ρουφιανόσπορο" στα σχολεία κι αποδεικνύεται ως εγκύκλιος-δρομολόγηση τελείως ΠΑΡΑΤΥΠΗ, γιατί και σύμφωνα με το Προεδρικό Διάταγμα υπ'αρ. 152 του 2013 η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών είναι προαιρετική.

 Τις παρακάτω, λοιπόν, επιστολές μας τις έστειλαν με mail:

ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΙΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ!

α) Δντής Μάρκος Σκούφαλος προς ΔΟΕ:

Eπέλεξα εν γνώσει των συνεπειών του νόμου

Για άλλη μια φορά, δυστυχώς, διπλώσατε τα «λάβαρα του αγώνα» και τα εγκλωβίζετε σε νομικίστικα τερτίπια σε τέτοιο βαθμό, που αδικούν τη συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων/σσων που έδωσαν τη μάχη με ψηλά το κεφάλι και αρνούνται να συμμετέχουν στις διαδικασίες της ψευδεπίγραφης αξιολόγησης. Με την τακτική σας αποστεώσατε κάθε δυνατότητα συνδικαλιστικής έκφρασης, πολιτικής και εν πολλοίς ταξικής σύγκρουσης, που οξύνεται από την αντιλαϊκή συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.
Αλήθεια και αν ακόμα ο όρος αστική δικαιοσύνη δε σας λέει τίποτε, αν υποθέσουμε ότι δε δικαιώνεται η προσφυγή, τότε τι θα πείτε στον κλάδο; Τα κεφάλια μέσα; Σε κάθε περίπτωση η συγκυβέρνηση, πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου και της ΕΕ, νομοθετεί ανά πάσα στιγμή κατά το δοκούν και τα αδιέξοδα θα τα βρούμε μπροστά μας ανεξαρτήτως διαχειριστικού πόλου δεξιού, κεντροαριστερού ή «αριστερού».

Με την επιεικώς απαράδεκτη, για να μην πω κατάπτυστη εγκύκλιο του υπουργείου, η οποία εκτός των άλλων είναι κυρίως απονομιμοποιημένη στη συνείδηση του 93,5% των συναδέλφων , επιχειρείται η κατάργησή μου ως μέλους μιας συλλογικής κοινότητας, ως πρώτου μεταξύ ίσων, με κύρια ευθύνη την τήρηση των δημοκρατικά και συλλογικά ληφθέντων αποφάσεων, την καθοδήγηση της σχολικής κοινότητας για ένα δημοκρατικό σχολείο ταγμένο στην υπηρεσία του λαού, τη συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς σε πνεύμα αλληλεγγύης, άμβλυνσης των αντιθέσεων, ενθάρρυνσης των πρωτοβουλιών τους, έμπνευσης για να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους στην εκπαίδευση των παιδιών του ελληνικού λαού, σε συνθήκες πλήρους απαξίωσης από τις κυβερνήσεις.

Σεβόμενος τα όσα επί 32 χρόνια έχω διδάξει στα παιδιά μας, σεβόμενος την ιστορία μου ως απειροελάχιστη μονάδα του ελληνικού λαού, αδυνατώ και δε θέλω να αυτοκαταργηθώ, να μετατραπώ σε μίσθαρνη οντότητα, καταργώντας ένα συλλογικό όργανο, στρεφόμενος εναντίον ενός εκάστου συναδέλφου ως αξιολογητής –τιμωρός, ως στυγνός εντολέας που περιφρουρεί το σαρκίο του και γι αυτό το λόγο θα σεβαστώ απόλυτα την απόφαση του συλλόγου διδασκόντων με την οποία δεν επιθυμεί να συμμετέχει στην οργάνωση των ομάδων και στην οποία συμμετείχα!


Δεν πρόκειται να κρυφτώ πίσω από νομικά τερτίπια, δεν έχω τέτοιο δικαίωμα απέναντι στις επιλογές της ζωής μου προσωπικές και πολιτικές, απέναντι στους συναδέλφους μου, απέναντι στα παιδιά μου!

Αγαπητοί συνάδελφοι της πλειοψηφίας του ΔΣ της ΔΟΕ, οι Καβαφικοί στίχοι διδάσκουν ότι έρχεται η ώρα του μεγάλου Ναι και του μεγάλου Όχι. Αναρωτηθείτε τι διαλέξατε για τους συναδέλφους/σσες. Σε ό,τι με αφορά, επέλεξα εν γνώσει των συνεπειών του νόμου:

Ο αρνηθείς δεν μετανιώνει.
Aν ρωτιούνταν πάλι, όχι θα ξαναέλεγε.
Κι όμως τον καταβάλλει εκείνο τ’ όχι — το σωστό — εις όλην την ζωή του.

ΜΑΡΚΟΣ ΣΚΟΥΦΑΛΟΣ

Δ/ΝΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗ ΧΙΟΥ -11ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ

ΜΕΛΟΣ ΔΣ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΚΑΙ ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ ΧΙΟΥ


β) Επιστολή παραίτησης Διευθυντή: "Θέλω να είμαι διευθυντής σ ένα δημοκρατικό σχολείο και όχι ανθρωποφύλακας σ ένα σχολείο φυλακή".

Του Διευθυντή του 4ου Δημοτικού Σχολείου Ηρακλείου
Η μία μετά την άλλη οι επιστολές παραίτησης ανακοινώνονται από διευθυντές σχολείων, στα πλαίσια μέτρων που προτείνει η ΔΟΕ, ώστε να μπολκαριστεί η αξιολόγηση. Παρακάτω η επιστολή που στάλθηκε από το Διευθυντή του 4ου Δημοτικού Σχολείου Ηρακλείου και αιρετού ΑΠΥΣΠΕ Κρήτης Τερζάκη Γεώργιου, προς την κ. Δ/ντρια της Δ/νσης Π.Ε. Ηρακλείου.


ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ

Του Διευθυντή του 4ου Δημοτικού Σχολείου Ηρακλείου

Η ώρα της απόφασης ήρθε, όπως έρχεται για τον καθένα μας κάποια στιγμή. Πριν από 7 χρόνια περίπου, όταν έκανα αίτηση για διευθυντής είχα πλήρη συνείδηση του θεσμικού μου ρόλου και των ορίων που προέβλεπαν οι νόμοι και οι διατάξεις . Πίστευα όμως ότι ήμουν διευθυντής σε ένα δημοκρατικό σχολείο. Είχα την άποψη ότι ο διευθυντής πρέπει να έχει το ρόλο του εμψυχωτή και συντονιστή του συλλόγου διδασκόντων. Προσπάθησα όχι πάντα με απόλυτη επιτυχία να συνεργάζομαι με τους συναδέλφους μου, με πειθώ και διάλογο, έχοντας πάντα σαν στόχο, μέσα από συναίνεση τη σωστή λειτουργία του σχολείου.

Το σχολείο μου ,όπως και πολλά άλλα αποφάσισε ομόφωνα να μην συγκροτήσει ομάδες εργασίας για την αυτοαξιολόγηση που είναι ο προθάλαμος της τιμωρητικής αξιολόγησης του εκπαιδευτικού.
Ο υπουργός μου όμως μου απαντά με το Αποφασίζομεν και διατάσσομεν, και το Εντέλεσθε.
Θέλω να δηλώσω κατηγορηματικά ότι δεν θα αναγκάσω τους συναδέλφους να συγκροτήσουν ομάδες εργασίας. Θέλω να είμαι διευθυντής σ ένα δημοκρατικό σχολείο και όχι ανθρωποφύλακας σ ένα σχολείο φυλακή.

Η μάχη μας ενάντια σε αυτό το νομοσχέδιο που έχει στόχο:
  • Να καθηλώσει μισθολογικά τους εκπαιδευτικούς αφού συνδέει την αξιολόγηση με το ενιαίο μισθολόγιο-βαθμολόγιο και τις ποσοστώσεις του.
  • Να υποτάξει, να ελέγξει και να χειραγωγήσει τη μαθησιακή διαδικασία, μετατρέποντας την σε ένα σύνολο προκατασκευασμένων, τυποποιημένων και ποσοτικών κριτηρίων.
  • Να κατηγοριοποιήσει τα σχολεία και
  • Να δημιουργήσει μια δεξαμενή διαθεσιμότητας και απολύσεων είναι μέρος του αγώνα μας για ένα άλλο σχολείο αντιαυταρχικό με παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία.
Στη δεδομένη λοιπόν συγκυρία δηλώνω ότι δεν έχω εμπιστοσύνη στη διαχείριση της παραίτησης μου από την ΔΟΕ και μη θέλοντας να γίνω εκτελεστής αυτών των συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών καταθέτω την παραίτηση μου και παρακαλώ να γίνει άμεσα αποδεκτή.

Τερζάκης Γεώργιος Διευθυντής του 4ου Δημ.Σχολ.Ηρακλείου

Αιρετός ΑΠΥΣΠΕ Κρήτης.

Διαβάστε κι αυτό: Παραιτείται από Διευθυντής Σχολείου και ο Ζαχαρίας Καψαλάκης - "Είναι προτιμότερη μια τίμια αποχώρηση, παρά μια ταπεινωτική συμπόρευση!"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου