ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Δευτέρα 3 Μαρτίου 2014

Ισπανία: Εκατοντάδες συλλογικότητες καλούν για την «διαδήλωση της αξιοπρέπειας»

Απορία δική μας: Κατά πόσο αυτά που επισημαίνονται και αναλύονται στο παρακάτω μανιφέστο αφορούν και την Ελλάδα; Και πόση αξιοπρέπεια διαθέτει άραγε ο ελληνικός λαός ώστε να τα ενστερνιστεί και να προβληματιστεί σοβαρά; Ο χρόνος δεν είναι άλλωστε με το μέρος του...

Ισπανία: Εκατοντάδες συλλογικότητες καλούν για την «διαδήλωση της αξιοπρέπειας»


Εκατοντάδες συλλογικότητες βάσης καλούν σε «διαδηλώσεις αξιοπρέπειας» στις 22 Μάρτη στην Μαδρίτη. Ξεκινώντας από διάφορα σημεία της χώρας για να διαδηλώσουν ενάντια στην «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» ένα κάλεσμα που σύμφωνα με τους διοργανωτές έχει ημερομηνία εκκίνησης αλλα είναι άγνωστη η λήξη του.

Η παρουσίαση του καλέσματος έγινε στην Μαδρίτη από την «Πλατφόρμα πληγέντων από τις υποθήκες» εργατικά σωματεία και άλλες κοινωνικές ομάδες βάσης ενώ από την Καταλονία και την Γκαλίζα έχουν ήδη ξεκινήσει πορείες που κατευθύνονται προς την Ισπανική πρωτεύουσα.

«Δεν είναι καιρός για λύπη. Είναι καιρός για αγώνα»

http://marchasdeladignidad.org/

Μανιφέστο των διαδηλώσεων για την αξιοπρέπεια στις 22 Μάρτη

Στο 2014 βρισκόμαστε σε μία κατάσταση εξαιρετικά δύσκολη, μια κατάσταση οριακή, κοινωνικής εκτάκτου ανάγκης, που μας καλεί να δώσουμε μια μαζική και συλλογική απάντηση της εργατικής τάξης , των πολιτών και των λαών.

 Εκατομμύρια εργατών και εργατριών βρίσκονται χωρίς εργασία. Έχουν τα χέρια για να δουλέψουν, έχουν καριέρα, και διαθέτουν την σωματική και πνευματική ικανότητα για αυτό αλλα δεν βρίσκουν μία αξιοπρεπή δουλειά. Καταστρέφεται το συλλογικό ταλέντο μίας κοινωνίας, υποθηκεύοντας για απροσδιόριστο χρόνο το μέλλον της. Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες δεν αξίζουν αυτή την απαξίωση της συλλογικής μας αξιοπρέπειας.

Εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες έχουν χάσει την στέγη του, και δεν υπάρχει τίποτα πιο απάνθρωπο από το να εκδιώκεις μια οικογένεια από τον χώρο της, μόνο και μόνο για να θρέψεις την βουλιμία των χωρίς αναστολές τραπεζιτών. Τραπεζίτες που υπηρετούνται από την Τροϊκα, τρέφονται εις βάρος της φτωχοποίησης της εργατικής τάξης και των πιο αδύναμων.

Ετσι τα αφεντικά εκμεταλλεύονται την μαζική ανεργία, μειώνουν τους μισθούς και χειροτερεύουν τις συνθήκες εργασίας εκείνων που ακόμα έχουν δουλειά.

Οι εργαζόμενοι /ες μπροστά σε αυτή την δύσκολη κατάσταση δεν έχουν το δικαίωμα ούτε να αμφισβητήσουν τον ρόλο τους σαν εκμεταλλευόμενοι από το κεφάλαιο. Το σύστημα μας υποχρεώνει να ευγνωμονούμε τα αφεντικά και τους παρουσιάζει σαν ευεργέτες της κοινωνίας.

Είναι η ώρα να αναδιανέμουμε την δουλειά και τον πλούτο έτσι ώστε οι εργαζώμενοι να αισθάνονται κύριοι του μέλλοντός τους.

Η νεολαία μας δεν έχει καμία πιθανότητα να πραγματοποιήσει ένα σχεδιασμό αξιοπρεπούς ζωής και βρίσκεται υποχρεωμένη να μεταναστεύσει όπως έκαναν οι πατεράδες μας και οι παππούδες μας.

Λέμε όχι στο πατριαρχικό σύστημα που μας παρασύρει σε εποχές του παρελθόντος, αφαιρώντας μας το δικαίωμα να αποφασίζουμε για το σώμα μα, αρνούμενό μας την ικανότητα να αποφασίζουμε αν θέλουμε ή όχι να γίνουμε μητέρες.

Υποφέρουμε πολιτικές που εκτελούνται από το Λαϊκό κόμμα κατ εντολή της Τρόικας, βασισμένες στην κλοπή των δικαιωμάτων , στην γενικευμένη φτωχοποίηση της κοινωνικής πλειοψηφίας. Πολιτικές που βασίζονται στην πληρωμή ενός εξωτερικού χρέους που δεν σύναψαν οι πολίτες και που είναι αποτέλεσμα τραπεζικών σκανδάλων και ακροτήτων διαφόρων κυβερνήσεων.

Η ιδιωτικοποίηση των κερδοφόρων υπηρεσιών την στιγμή που περικόπτουν την υγεία , την εκπαίδευση, τις κοινωνικές παροχές, τις δημόσιες μεταφορές, το νερό, το ρεύμα, τις επικοινωνίες, την κοινωνική υποστήριξη κλπ, είναι το αρνητικό αποτέλεσμα της πτώσης των δικαιωμάτων μας. Γελούν με τους ηλικιωμένους από τους οποίους περικόπτουν ένα τεράστιο μέρος των συντάξεων και κλέβουν τις αποταμιεύσεις μιας ζωής με τραπεζικά τρυκ.

Έως τώρα δεν υπήρξε καμία μείωση στην παροχή δισεκατομμυρίων ευρώ στις ενέσεις ρευστότητας προς τις τράπεζες για να σώσουν τους τραπεζίτες και τους τυχοδιώκτες.

Εκμεταλλεύονται την οικονομική κρίση για να αφαιρέσουν δικαιώματα. Αυτές οι πολιτικές έχουν προκαλέσει δυστυχία, φτώχια, έως και θανάτους, και όλα αυτά για να έχουν οι τράπεζες και οι εξουσία ακόμα περισσότερα προνόμια εις βάρος της ίδιας μας της ζωής.

Γιατί ο καπιταλισμός μας κλέβει την ελευθερία. Είναι το σύστημα που εξυπηρετεί το ατομικό συμφέρων των λίγων, αδιαφορώντας για τις περιβαλλοντολογικές και κοινωνικές συνέπειες.

Για την πλειοψηφία της κοινωνίας αυτή η κρίση σημαίνει ένα τεράστιο ανθρώπινο δράμα. Αλλά για μία ελάχιστη μειοψηφία σημαίνει ένα μεγάλο κέρδος. Και όταν διαδηλώνουμε αντιμετωπίζουμε πάντα την ίδια συμπεριφορά. Την καταστολή της συνδικαλιστικής και κοινωνικής δράσης. Αντιμετωπίζουμε ένα σύστημα που χρειάζεται την καταστολή για να διατηρηθεί και αυτό πρέπει να ξεπεραστεί με τον αγώνα στους δρόμους.

Οι διάφορες κυβερνήσεις βρίσκονται εκτός νομιμότητας με μετατρέπουν σε διαπραγματεύσιμη κατάσταση τα δικαιώματα που με τόσο κόπο αποκτήθηκαν, με σκοπό να να στηρίξουν την διαφθορά. Τόσο οι διεφθαρμένοι όσο και αυτοί που αφέθηκαν να διαφθαρούν είναι μέρος ενός άδικου συστήματος παραγωγής και διανομής του πλούτου.

Καλούμε τους λαούς που πραγματώνουν την κυριαρχία τους να σηκώσουν την φωνή και δημοκρατικά να οικοδομήσουν ένα σχέδιο που θα εξασφαλίζει τις ελευθερίες, το δικαίωμα της απόφασης και τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.

Σε αυτή την «Διαδήλωση της αξιοπρέπειας» θεωρούμε σημαντικό να αρθρώσουμε μια ενωτική και μαζική απάντηση ενάντια στις πολιτικές που επιτίθωνται στα ανθρώπινα δικαιώματα και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Μία κινητοποίηση ενάντια στην πληρωμή του χρέους, ενάντια στις περικοπές, ενάντια στην καταστολή και την διαφθορά, για μια κοινωνία με αξιοπρεπή δουλειά, και βασικό επίπεδο διαβίωσης για όλους, για μία κοινωνία ελεύθερων γυναικών και ανδρών,. Μία κινητοποίηση ενάντια στις κυβερνήσεις και τα καθεστώτα που μας καταπιέζουν και που δεν μας εκπροσωπούν.

Απαιτούμε την αποχώρηση όλων των πολιτικών που περικόπτουν τα κοινωνικά δικαιώματα, την αποχώρηση των κυβερνήσεων που συνεργάζονται με τις πολιτικές της τρόικας.

Ψωμί, δουλειά, στέγη.


Το διαβάσαμε ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου