ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2013

Οι θέσεις της Εργατικής Λέσχης Περιστερίου για το κυριακάτικο άνοιγμα των καταστημάτων.



{ Δραστηριότητες της Εργατικής Λέσχης Περιστερίου αυτή την εβδομάδα στο νέο της χώρο:
 -- Σάββατο 21 Δεκέμβρη στις 10 το βράδυ είναι το Λαΐκό Γλέντι Γνωριμίας της Λέσχης. Το γλέντι ετοιμάζεται από την ομάδα γλεντιού, ωστόσο θα στηριχτεί στη βοήθεια όλων μας   
-- Πέμπτη 19 Δεκέμβρη στις 8 το βράδυ είναι η 1η προβολή της Κινηματογραφικής ομάδας. Θα προβληθεί η ταινία «Η ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ». Παράλληλα με την ταινία θα λειτουργήσει το μπαρ (+ποπκορν). }

Την Κυριακή 15 Δεκέμβρη, το πρωί, τα παιδιά της Εργατικής Λέσχης Περιστερίου μοίρασαν στους δρόμους της πόλης τους ένα κείμενο ενάντια στη λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές. Στο οποίο επισημαίνονταν πολύ εύστοχα (με τα οποία συμφωνούμε κι εμείς και τα συνυπογράφουμε) τα παρακάτω:

Δεν μας λείπουν τα ψώνια, μας λείπουν οι δουλειές

Μια ακόμα Κυριακή εφαρμογής του νόμου για την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Ακόμη μια Κυριακή τα μαγαζιά θα είναι ανοιχτά. Προσεχώς ανοιχτά ΟΛΕΣ τις Κυριακές! Η κοινωνία έχει κάθε λόγο να πανηγυρίζει... Χιλιάδες άνθρωποι που αγωνιούν πού θα ξοδέψουν τα χρήματά τους θα ξεχυθούν στις αγορές. Πρώτοι και καλύτεροι το 1,5 εκατ. άνεργοι που τις υπόλοιπες μέρες δεν προλαβαίνει να ψωνίσει... Μαζί το 1 εκατ. απλήρωτοι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα. Από κοντά οι δημόσιοι υπάλληλοι με τους κουτσουρεμένους μισθούς και οι συνταξιούχοι, που ως τώρα κάνουν «μασούρια» τις μεγάλες συντάξεις τους. Τελευταίοι οι χιλιάδες εργαζόμενοι στο εμπόριο, που επιτέλους θα τελειώνουν με το καθισιό της Κυριακής, αυτό τον «αναχρονισμό» που εμποδίζει την ανάπτυξη!

Κυβέρνηση, τρόικα, εργοδότες και ΜΜΕ προσπαθούν να μας πείσουν ότι το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές:


Ø Θα φέρει ανάπτυξη. Στην πραγματικότητα καμιά ανάπτυξη δεν μας περιμένει όσο δεχόμαστε να δουλεύουμε περισσότερες ώρες για λιγότερα λεφτά. Άλλωστε η ανάπτυξή τους είναι αυτή που ζούμε εδώ και τριάμισι χρόνια μνημονίων: τσάκισμα συλλογικών συμβάσεων, πετσόκομμα μισθών, εργασιακές σχέσεις-λάστιχο, εργοδοτική τρομοκρατία και απολύσεις. Η ανάπτυξή τους σημαίνει: εργοδότες χωρίς υποχρεώσεις, εργαζόμενοι χωρίς δικαιώματα, που θα δουλεύουν «ήλιο με ήλιο», χωρίς ασφάλιση, με μισθούς-επιδόματα πείνας.

Ø Θα προσφέρει την ευκαιρία στους καταναλωτές να κάνουν τα ψώνια τους πιο πολλές μέρες και ώρες του χρόνου. Ξέρουμε όλοι ότι αυτό που λείπει δεν είναι οι ώρες για ψώνια. Τα μαγαζιά είναι ανοιχτά από το πρωί μέχρι το βράδυ, 6 μέρες την εβδομάδα! Δεν μας λείπουν τα ρούχα, τα παπούτσια, τα κινητά. Αυτό που λείπει είναι οι δουλειές, οι αξιοπρεπείς μισθοί, η ασφάλιση, ο ελεύθερος χρόνος για την οικογένεια, τους φίλους, τα κοινά.

Ø Θα τονώσει την αγορά. Στην πραγματικότητα μόνοι ωφελημένοι είναι οι μεγάλες αλυσίδες, τα πολυκαταστήματα, οι πολυεθνικές, τα κάτεργα της βιτρίνας και των μισθών πείνας. Αυτοί και θα τσακίσουν όλους τους «μικρούς», για να συγκεντρώσουν μεγαλύτερο κομμάτι τζίρου στα χέρια τους, εκτοξεύοντας ακόμη περισσότερο την ανεργία, και θα ξεθεμελιώσουν κάθε έννοια εργατικού δικαιώματος.

Ø Θα συμβάλει στην καταπολέμηση της ανεργίας. Στην πραγματικότητα κανείς νέος υπάλληλος δεν προσλαμβάνεται. Αντίθετα επιμηκύνεται το ωράριο των ήδη εργαζομένων, που πολλές φορές είναι απλήρωτοι για μήνες... Όσο για την προσαύξηση της Κυριακής, είναι ίσως το πιο σύντομο αστείο! Κανείς δεν την πληρώνει και κανείς υπάλληλος, υπό την πίεση του φόβου της ανεργίας, δεν τολμά να τη ζητήσει. Στην πραγματικότητα το άνοιγμα της Κυριακής σημαίνει 7ήμερη δουλειά για πάνω από 500 χιλιάδες εργαζομένους στο εμπόριο, δεν αφορά όμως μόνο αυτούς. Αν περάσει η δουλειά την Κυριακή στον κλάδο του εμπορίου, αύριο ολόκληρος ο ιδιωτικός τομέας θα δουλεύει και Σάββατο και Κυριακή.

Μπορούμε να ζήσουμε αλλιώς – Η απόφαση είναι δική μας

Αυτούς τους συμφέρει να «ξεχνούν» ότι το 1/3 του πληθυσμού βυθίζεται στη φτώχεια και την εξαθλίωση, ότι περισσότερα από 15.000 νοικοκυριά ζουν χωρίς ρεύμα, ότι χιλιάδες νέοι στοιβάζονται στις ουρές του ΟΑΕΔ ή φεύγουν μετανάστες, ότι τα παιδιά λιποθυμούν από την πείνα στα σχολεία και πεθαίνουν από τα μαγκάλια στην προσπάθειά τους να ζεσταθούν.
Εμείς θα επιλέξουμε να σκεφτούμε ως καταναλωτές ή ως εργαζόμενοι, ως άνεργοι, ως απολυμένοι; Πριν επιλέξουμε να συνυπογράψουμε με τη στάση μας στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, ας σκεφτούμε αν τα ψώνια της Κυριακής αξίζουν ώστε να ξεχάσουμε όσα ζούμε 365 μέρες το χρόνο απλήρωτοι, εκμεταλλευόμενοι, κακοπληρωμένοι, ξεθεωμένοι, υπό διαρκή πίεση, με μια ολομέτωπη επίθεση σε όλα μας τα δικαιώματα από την αντεργατική πολιτική των κυβερνήσεων, της τρόικας και της ΕΕ, των εργοδοτών και των τραπεζών.
Αυτή την Κυριακή, και κάθε Κυριακή, να μη γίνουμε κομπάρσοι στις λουσάτες βιτρίνες τους!
Να επιλέξουμε να παλέψουμε με όλους τους εργαζομένους για αξιοπρέπεια στην καθημερινότητα
και όχι για κατανάλωση στις αργίες!


ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ ΘΗΒΩΝ 227
ergatikilesxiperisteriou.blogspot.gr

Από Εργατική Λέσχη Περιστερίου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου