ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2013

Η υπνωτισμένη "ελεύθερη βούληση" του πολίτη-πελάτη και μόνιμα θύματος


Υπνωτικές λέξεις και φράσεις που δημιουργούν αυτοματοποιημένες συμπεριφορές. Ατάκες και συνθήματα δίχως καμία βαρύτητα και αυθεντική πνοή ζωής. Υπνωτική ρουτίνα αλλοτρίωσης -δηλ.αποξένωσης από τον εαυτό- και μίζερη καθημερινότητα κι απαράλλαχτη στασιμότητα. Υπνωτική "ασφάλεια" μέσα σε κελιά εθελούσιας τύφλωσης. Υπνωτική εθελοτυφλία που παραδίδει τους "τυφλούς" βορά στην αγκαλιά του κοινωνικού Μορφέα, με σπόνσορες κοινωνικούς μηχανικούς κι επιστημονικά καταρτισμένους υπνωτιστές.

Δεν επιθυμούν την εγρήγορση, τα ανεξάρτητα ανακλαστικά. Απεύχονται το άνοιγμα των οφθαλμών της αντίληψης, τρέμουν και σκιάζονται μπρος στην προοπτική της αυξημένης συνειδητότητας.
 Και δημιουργούν ακούραστα ρόδες που παρέχουν την ψευδαίσθηση στα ανθρώπινα χάμστερ ότι κινούνται, αλλά στην ουσία αυτά φέρνουν τρελαμένες γυροβολιές περί της σκιάς της πλάνης τους.
 Ξέρεις. "Ρόδες" που αναγνωρίζονται στις "συνειδήσεις" ως πολιτικά κόματα, ομάδες κάθε υφής πιστών -γηπεδικών παρακρούσεων έως μεταφυσικών δογμάτων- , διεθνείς οργανισμοί, δημοφιλή ρεύματα "τέχνης" -βλέπε πχ τη στυλιζαρισμένα σαδιστική βία του Ταραντίνο- και "καλλιτεχνικής έκφρασης" - βλέπε γιουροβίζιον- κλπ.
Διαφημιστές, ψυχολόγοι, δημαγωγοί, ειδικοί με κύρος αναγνωρίσιμο, δημαγωγοί. Χειριστές της μαζικής "πραγματικότητας", μαζικών συμπεριφορών κι αυταπατών κι ετικετών κι εξοντώσεων. Μελέτη των παραγόντων επηρεασμού του υποσυνείδητου  , έρευνες γι'αυτούς και τις προεκτάσεις τους με κρατική και ιδιωτική χρηματοδότηση κι εταιρείες που τους ενσωματώνουν στα σχέδια προώθησης των αχρείαστων κι επιζήμιων στην ουσία "προϊόντων" τους. Μια πελώρια μηχανή παραγωγής "εγκεφαλοσκώληκων" και μαζικής διοχέτευσής τους σε αυτό που αποτελεί την ταφόπλακα των ανθρώπινων υπάρξεων: τη μάζα..

 Προϊόντα τεχνολογικά, ιδεολογικά και πολιτικά, ευρείας χρήσεως και με πάθος κατανάλωσης, που ακυρώνουν κάθε ευκαιρία και δυνατότητα ανάπτυξης των δεξιοτήτων, πρωτοβουλιών και της κριτικής σκέψης. Τόσο του ατόμου όσο και των πληθυσμών που ξεπέφτουν σε όχλο-έρμαιο κάθε επιτήδειου δημαγωγού και πειραματιστή. Μια πτώση που κάνει τη βιβλική να φαντάζει σαν οικογενειακή ταινία της Ντίσνεϋ.
Απώλεια της ανεξαρτησίας, της αντίληψης, της ανεξαρτησίας της αντίληψης..

Και υπνωτικές συχνότητες από λέξεις και φράσεις, συνήθως με ελκυστικό περιεχόμενο που παρασύρει στην ουσιαστική κενότητά του τον μονίμως σε νηπιακή ηλικία άνθρωπο.

Θυμάστε την επαναλαμβανόμενη προεκλογική  λέξη με τη μεγάλη στο θυμικό του κόσμου βαρύτητα, επτά χρόνια μετά την επταετή στρατιωτική χούντα στην Ελλάδα; "Αλλαγή!" Και οι αγέλες των ψηφοφόρων έπεσαν στην παγίδα του μεγάλου αμερικανοφερμένου δημαγωγού και του νεοσυσταθέντος μαντριού του, με τον ελκυστικό όρο "σοσιαλιστικό". Η αλλαγή που ακολούθησε ήταν ο ανεξέλεγκτος δανεισμός μιας χώρας και οι αλόγιστες δημόσιες δαπάνες, η απο-βιομηχάνιση και καταστροφή των υποδομών της, η δημιουργία πελατειακών σχέσεων σε κάθε τομέα του δημόσιου βίου, η πρωτοφανής για τα ευρωπαϊκά χρονικά διαφθορά και διαπλοκή. Τις συνέπειες τις βιώνουμε στο πετσί μας για τα καλά στις μέρες μας.. Κι αφού μεσολάβησε, όχι πριν πολλά χρόνια, και μια άλλη "υπνωτική μαζική ένεση" από τον υιό του πατέρα του: "Λεφτά υπααάρχουννν!".

Πολίτες χωρίς κοινωνική και πολιτική συνείδηση, χωρίς ικανότητα ανάληψης ευθυνών. Που σαν εθισμένοι υπάκουσαν στην α-νοησία για πολλοστή φορά και πριν δυο καλοκαίρια. Σε ένα άλλο υπνωτικό εκλογικό σύνθημα. Από κάποιον που όχι πριν από πολλούς καιρούς εξαπέλυε μύδρους κατά των "αντιλαϊκών μνημονίων", για να τους προσφέρει λίγο μετά και χωρίς δεύτερη κουβέντα τη στήριξη και του δικού του μαντριού, σ'εκείνη την αστεία πρώτη συγκυβέρνηση με τραπεζική κεφαλή. Και το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς να χρησιμοποιήσει -όχι από δική του βέβαια σύλληψη αλλά με το δασκάλεμα των επαγγελματιών της μπλαμπλαολογίας συμβούλων του- τα δικά του λεκτικά υπνωτικά χάπια: "Είμαστε η λύση της ευθύνης".. για "διαπραγμάτευση".  Όπου διαπραγμάτευση, με τους ανωτέρας βαθμίδας διεθνείς υπνωτιστές και λωποδύτες των λαών, αποδείχτηκε μετά ότι σημαίνει με συνοπτικές διαδικασίες άφθονη έκκριση σάλιου για γλείψιμο.

Διορθώστε με αν κάνω κάποιο εννοιολογικό λάθος. Δημοκρατία ή καλύτερα αυτονομία δεν σημαίνει διαφάνεια, ήθος και λήψη συγκροτημένων συλλογικών αποφάσεων προς όφελος πάντα του "δήμου"; Αλλά τι σημασία έχουν οι έννοιες μπροστά στα μεγάλα οφέλη του ύπνου;

Και για να κινηθούμε και σε άλλα επίπεδα του πολυπρόσωπου αυτού θέματος που μας απασχολεί:
 Coca Cola σημαίνει αλληλεγγύη στις διαπροσωπικές και παγκόσμιες σχέσεις, χαμόγελο και ευημερία. Σύμφωνα με τα καινούργια κάθε φορά και πάντα αστραφτερά διαφημιστικά της σποτ. Και η εταιρεία διατηρεί σταθερά κι αυξανόμενα κέρδη, μια και οι καταναλωτές έχουν εθιστεί στις όξινες γουλιές της, που καθαρίζει αποτελεσματικά και το πουρί και λίπος από τη λεκάνη της τουαλέτας. Και οι τοξικές δημοκρατίες όμως "καθαρίζουν τον εγκέφαλο" των θυμάτων τους με διαρκείς όξινες δόσεις περί "ασφάλειας" και "τήρησης των νόμων". Δηλαδή της ασφάλειας του φυλακισμένου που πάσχει από σύνδρομο ιδρυματοποίησης λόγω μακροχρόνιου εγκλεισμού. Και της τήρησης όλων εκείνων των νόμων που δεν καταργούν την ιεραρχία και δεν επιφέρουν ισομερή διανομή της δύναμης μέσα στις κοινωνίες, αναπαράγοντας και διατηρώντας την κοινωνική αταξία των ανισοτήτων. Γιατί θα πρέπει δηλαδή να σέβεται κανείς τέτοιου είδους "νόμους";  Αν δεν κοιμάται όρθιος;
- Τους έθεσε με ουσιαστική συμμετοχή του στις διαδικασίες ο ίδιος ο λαός ή ρωτήθηκε ποτέ πραγματικά γι'αυτούς;-

Και οι οθόνες της τηλεΰπνωσης να επαναλαμβάνουν σε τακτά διαστήματα πόσο φιλικές κι εξυπηρετικές  είναι οι χρεωκοπημένες, παρασιτικές τράπεζες απέναντι στους πελάτες.
Και "ειδικοί με κύρος" να επαναλαμβάνουν πόσο αναγκαίοι είναι οι εμβολιασμοί για τη σωτηρία από ουρανοκατέβατες -και διαβολοσκορπισμένες μετά- επιδημίες.
Και δημοφιλείς ηθοποιοί και μοντέλα με λεύκανση δοντιών και σφιχτές κοιλιές, οπίσθια και γάμπες, να εκθειάζουν σαβούρες και σκουπίδια που ένας ολόκληρος μηχανισμός αποδόμησης της υγείας προωθεί ως τροφή και λιχουδιές σε μικρούς και μεγάλους.

Κι ακόμα και στα σούπερ μάρκετ τα φτηνά προϊόντα να τοποθετούνται στα κάτω ράφια ενώ τα ακριβά να τοποθετούνται πιο ψηλά, δηλαδή στο ύψος των ματιών. Χρησιμοποιώντας επιδέξια τον προβλέψιμο μηχανισμό της βιαστικής ματιάς της πρώτης εντύπωσης. Επίσης, σύμφωνα με ειδικούς, η όσφρηση θεωρείται πολύ πιο δυνατό κίνητρο -άρα και όπλο- για να καταναλώσει κάποιος, αφού αποτυπώνεται καλύτερα στον εγκέφαλο απ'ότι ένα οπτικό ερέθισμα. Κι όχι τυχαία σε αρκετές περιπτώσεις στα σούπερ μάρκετ ο φούρνος με το φρεσκοψημένο ψωμί βρίσκεται στο πίσω μέρος του χώρου, έτσι ώστε οι όμορφες μυρωδιές να μας ανοίξουν την όρεξη για περισσότερα ψώνια.

Όλα λοιπόν για τον αυτοματοποιημένο καταναλωτή! Τον πολίτη-πελάτη.

Όπου το marketing και οι διαμορφωτές "ομαδικών συμπεριφορών αντίληψης" είναι οι εργαζόμενοι στη δούλεψη υψηλών αφεντικών και οι άτυποι δεσμοφύλακές του και οι μαριονετίστες συγχρόνως. Κι αυτός, που ακόμα θαρρεί ότι είναι "ο κύριος της βούλησής του", ν' αποτελεί τη μαριονέτα.
Ωστόσο, από την άλλη, και το μόνο απελευθερωτή του εαυτού του.

 Η κοινωνία δεν έχει ανάγκη από πάσης φύσεως "ειδικούς" αλλά από τα "φόβητρά της"!


Ο Ένοικος..


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου