ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 25 Ιουλίου 2013

Ας μην επιτρέψουμε να μας πάρουν και τον Έρωτα!


Όλο και πιο συχνά γράφεται κι ακούγεται ότι η οικονομική κρίση και οι πολλαπλές συνέπειές της στη ζωή μιας κοινωνίας, βλάπτει σοβαρά τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Μην αφήνοντας αλώβητες και τις ερωτικές. Επιφέροντας ή επισπεύδοντας τη φθορά και τη ρήξη.
 Και η λίμπιντο πέφτει σαν μαραμένο άνθος και οι διαθέσεις εξορίζονται στα τάρταρα της νέας δυστοπικής πραγματικότητας. Και τα αντικαταθλιπτικά δηλητήρια γίνονται όλο και πιο ευπρόβλεπτη "φυσιολογική'' αντίδραση. Σ'έναν θαυμαστό καινούργιο κόσμο που το να είσαι απρόβλεπτος είναι ίσως ότι πιο σημαντικό και ριζοσπαστικό.

Πριν συνεχίσουμε, να διευκρινίσουμε ότι ο έρωτας δεν είναι απλά ένα συναίσθημα. Ο έρωτας μπορεί ν'αποτελέσει ένα πολύ καλό μονοπάτι που οδηγεί στην Αγάπη. Ο έρωτας είναι μια διανοητική και ψυχολογική κατάσταση που πηγαίνει πολύ πιο πέρα από τη σεξουαλική πράξη. Η οποία συχνά καταλήγει σε μια αυτοματοποιημένη άψυχη συνήθεια ή κι αποτελεί μέσο αυτοεπιβεβαίωσης και ταΐσματος του πολυκέφαλου "εγώ". Ανδρών και γυναικών.

Αντίθετα ο Έρωτας όταν δεν έχει καμία σχέση με ιδιοκτησιακό, εγωτικό διαπροσωπικό καθεστώς -άρα ν'αποτελεί απλώς μια νοσηρή διαταραχή- περιέχει την κατάλληλη "γόμωση" για να επιφέρει αλλαγές στη συνείδηση του ανθρώπου! Να του εμφυσήσει την ίδια την αίσθηση της ελευθερίας, μέσα από την ελευθερία πνεύματος και κίνησης που εγκαθιδρύεται ανάμεσα σε δυο ερωτευμένους συντρόφους.
Και μέσα από τη μοναδικά για κάθε περίπτωση ιδιαίτερη σχέση  που θεμελιώνεται ανάμεσα στους δυο συντρόφους, ανεξαρτήτου ηλικίας: το ανθρώπινο ον γίνεται πιο συμπονετικό, πιο υπεύθυνο, πιο στοχαστικό, πιο εμπνευσμένο. Αναβαθμίζεται η αισθητική του γύρω από τη ζωή, τα πρότυπα και τις αξίες της. Και η ανθρώπινη φύση αποκτάει μια ιδιαίτερη ποιότητα, τόσο αναγκαία στις μέρες..
 Και η ζωή αναβαπτίζεται με ένα μυστικό ανεπανάληπτο νόημα που μοιράζονται ισομερώς δυο άνθρωποι, μαζί με το-απ'το φαινομενικά πουθενά σχεδόν-σθένος για να χειριστούν και ν' αντιμετωπίσουν κάθε εμπόδιο και δυσκολία. Όχι απλά για να γίνει ο κόσμος καλύτερος για τους δυο τους, αλλά και για όλους τους άλλους.

 Ο Έρωτας με τις μεταμορφωτικές επιδράσεις του είναι πολύ σημαντικός. Και οι διεστραμμένοι κυρίαρχοι του κόσμου το γνωρίζουν αυτό πολύ καλά, οπότε εξηγείται και η ευρεία προώθηση και χρηματοδότηση της βιομηχανίας της πορνογραφίας. Με τους εθισμούς και τη χυδαία φθορά που επιφέρει στο ευκόλως χειραγωγήσιμο μυαλό και τον ψυχισμό των ανθρώπων.

Γι'αυτό ας μην επιτρέψουμε στους ανέραστους αμετροεπείς διαστροφείς εννοιών και νοημάτων να μας στερήσουν και τη χαρά κι ευκαιρία βίωσης του Έρωτα.

Γιατί Έρωτας=Κάλλος και Κάλλος=Καλύτερη ζωή...


Ο Ένοικος...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου