ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τετάρτη 27 Μαρτίου 2024

"Φιλιά στο Χάος"!



"Σωτηρία θα πει να λυτρωθείς απ’ όλους τους σωτήρες· αυτή ‘ναι η ανώτατη λευτεριά, η πιο αψηλή, όπου με δυσκολία αναπνέει ο άνθρωπος. Αντέχεις;"  Νίκος Καζαντζάκης

Οι άνθρωποι πιστεύουν αυτό που δεν βλέπουν και δεν πιστεύουν αυτό που βλέπουν...

Οι άνθρωποι φοβούνται τις κυβερνήσεις αντί να συμβαίνει το αντίθετο...;

Οι άνθρωποι, σύμφωνα με την "επιστήμη updated", αναπνέουν πολύ, εκπνέοντας too much διοξείδιο του άνθρακα, άρα απειλούν(!) την κλιματική ισορροπία της πα-ΓΗ-δας, ενώ άγνωστοι "ιοί" συνωμοτούν στα σκιώδη μέρη της Ζώνης του (πλανητικού) Λυκόφωτος για την επέλαση της επόμενης "πλανδημίας".

Οι αλλεπάλληλες ενέσεις πειραματικών και όχι επαρκώς ελεγμένων ουσιών και η βρώση εντόμων και γενετικά τροποποιημένων οργανισμών είναι υγεία και επισιτιστική ασφάλεια. Η πρωτογενής οικοδίαιτη παραγωγή αποτελεί έγκλημα, οι φυσικοί σπόροι που καρπίζουν και την επόμενη χρονιά είναι ο δυσεύρετος χρυσός που φρουρείται από σαρκοφάγους δράκους και η ελευθερία κινήσεων και βούλησης ταυτίζεται με τις φαντασιώσεις ενός αντικοινωνικά ονειροπόλου νου...(Gooooooooooodmorning...slaves !)

Το να φλερτάρεις μπορεί να σημαίνει ότι αφήνεσαι στην ποινικά κολάσιμη κατρακύλα του σεξισμού, το να αμφισβητείς σημαίνει ότι είσαι φορέας μιας διαταραγμένης προσωπικότητας, αλίμονό σου αν ερευνάς διατηρώντας συνάμα την ψυχραιμία και τον έλεγχο των συναισθημάτων σου, για να κατανοήσεις ίσως τελικά πόσο πολύ η εγκεκριμένη ύπαρξη  και οι νόρμες της ..."is nothing but a joke"... Ένα τραγελαφικό, σαδιστικό, τεράστιων διαστάσεων, αποκαρδιωτικών συνεπειών, η παράκρουση εξτρεμιστικών ατζέντων, ένα δηλητηριώδες για το σώμα, την ψυχή και το πνεύμα, γαμημένα χονδροκομμένο ΑΣΤΕΙΟ!

Δεν γελάμε καθόλου! (παρά μόνο όταν κι όποτε γουστάρουμε εμείς και δεν καταλαβαίνουν το γιατί αυτοί...)

Επιλέγουμε αυστηρά τις συναναστροφές μας, δεν σπαταλάμε τα λόγια μας σε αθεράπευτα μάταιες απόπειρες αλληλεπίδρασης, επιλέγουμε να επιλέγουμε κατά διαίσθηση και συνείδηση, γνωρίζοντας και τη βαρύτητα του τιμήματος να μη δεχόμαστε παθητικά ό,τι επιχειρεί "να μας φοράει καπέλο" η κοινωνία και οι προαγωγοί-δολοφόνοι της...Ως κλέφτες που σέβονται τον εαυτό τους μέσα στην ισοπεδωτική πολιτισμική άνοια, "κλέβουμε" διαρκώς χρόνο (ο πιο ζωτικός μάλλον πόρος του ανθρώπου)  για να διαβάζουμε ό,τι πέφτει στα χέρια μας. Και μας μιλάει στην καρδιά, εξιτάρει κι εμπλουτίζει τη φαντασία μας, προεκτείνει τις εγκεφαλικές μας συνάψεις και ερωτοτροπεί με τους πιο ευγενικούς και συνάμα αλήτικους πόθους μας vs της βιτσιόζας και παρανοϊκης μα και ανυπόφορα αντιερωτικής παγκοσμιοποιητικής οντότητας. Γέννημά της αποτελεί το έκτρωμα της "συναινετικής ορθότητας"...

Καβλώνουμε άρα υπάρχουμε! (όχι έτσι όπως το εννοούν οι πορνοπαραγωγές για τη σεξουαλική δυσλειτουργία των μαζών και οι "χαριτωμένοι" προπαγανδιστές "του ουράνιου τόξου")...

Κι αν πέσουμε κάτω θα σηκωθούμε, κι αν φυλακιστούμε μέσα στα πολιτισμικά κελιά και τα τιμωρητικά μπουντρούμια τους θα βρούμε τρόπους δραπέτευσης, κι αν χρειαστούμε φτερά θα ανακαλύψουμε τον Δαίδαλο μέσα μας και αν καταπέσουμε μοιραία σαν τον Ίκαρο η τελευταία μας κραυγή θα είναι αυτή: "Φιλιά στο Χάος"!



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου