ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 24 Αυγούστου 2021

ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ ο παιδίατρος (και πρώην σύμβουλος του Νικ. Κακλαμάνη) Απ. Ζέρβας: «ΔΕΝ θα εμβολίαζα το ανήλικο παιδί μου, υπάρχουν παρενέργειες!»

 {ΣΥΝΔΕΣΗ: (τραγικές ιστορίες παιδιών κι εφήβων από ΗΠΑ, κάποιες από τις πολλές...) https://antidras.blogspot.com/2021/06/blog-post_23.html  + περί "παραλλαγής Δ", "αναγκαιότητας εμβολιασμών σε παιδιά" κι άλλα θαυμαστά και με ζήλο τοποθετημένα "κάτω από το χαλί της πληροφόρησης" : https://antidras.blogspot.com/2021/06/blog-post_23.html }

Ο Απόστολος Ζέρβας, παιδίατρος και σύμβουλος του πρώην υπουργού Υγείας Νικήτα Κακλαμάνη και του υφυπουργού Γ. Κωνσταντόπουλου, μίλησε για τον εμβολιασμό των παιδιών κατά του κορονοϊού και ήταν καταπέλτης...

Μιλώντας στο Alert και στο Ανατρεπτικό Δελτίο, δήλωσε μεταξύ άλλων:
«Υπάρχουν παρενέργειες που δυστυχώς είναι πάρα πολλές. Ένα αθλητής απεβίωσε μετά το εμβόλιο και είναι 23 ετών. Το εμβόλιο είναι σε πειραματικό στάδιο.

Εγώ δεν θα εμβολίαζα το παιδί μου, αν ήταν ανήλικο.
Τα παιδιά είναι υγιείς οργανισμοί και έχουν ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα. Πρέπει να στηρίξουμε τα παιδιά ψυχολογικά. Αυτοί μας ρίχνουν την ψυχολογία κάθε μέρα».

Επίσημα έχουν στείλει έγγραφο και η Pfizer και η Moderna και ενημερώνουν τους γιατρούς ότι παρουσιάζονται ως ανεπιθύμητες ενέργειες και στα παιδιά και στους εφήβους οι μυοκαρδίτιδες και οι περικαρδίτιδες, δεν θα μιλήσω για τις άλλες παρενέργειες, είναι πολλές. Και την αποτελεσματικότητα μας την δίνει το Ισραήλ, μας τη δείχνει η μελέτη από την Οξφόρδη, η οποία λέει πως μετά από 3 μήνες τα αντισώματα αυτών που έχουν εμβολιαστεί πέφτουν κατά 50% και μετά από 6 μήνες ουσιαστικά είναι ευάλωτοι στον κορωνοϊό.

Είναι πολύ νωρίς να βάζουμε τα παιδιά σε υποχρεωτικό εμβολιασμό. Η υποχρεωτικότητα είναι απαράδεκτη.
Όταν δεν υπάρχει συναίνεση βάσει του Συντάγματος, βάσει του κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας, ο οποίος ψηφίστηκε το 2005 επί υπουργίας Νίκου Κακλαμάνη, τον οποίο υπηρετούσα, καθώς ήμουν σύμβουλος στο υπουργείο Υγείας και γνωρίζω πως κινούνται τα νήματα , βάσει της Συνθήκης του Οβιέδο, βάσει του ψηφίσματος 2371 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, βάσει του όρκου του Ιπποκράτη, δεν μπορούμε να κάνουμε καμία πράξη ιατρική χωρίς συναίνεση του ασθενή».

Τέλος έκανε λόγο για «διωγμό των υγειονομικών» και υπογράμμισε: «Αρκετοί συνάδελφοι φοβούνται να εκφέρουν τις προσωπικές τους απόψεις».



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου