ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Δευτέρα 25 Σεπτεμβρίου 2017

Η πετρελαιοκηλίδα είναι οφθαλμαπάτη…

Κατά την άποψή μας είναι τo πιο οξυδερκές κείμενο, κι ανταποκρινόμενο τόσο στην αθέατη όσο και στη φανερή πραγματικότητα (αυτή δηλαδή που απέχει έτη φωτός από τη virtual reality των media και του πολιτικού συστήματος και των κάθε λογής καθεστωτικών "μαγείρων" και "τελάληδων"), που έχουμε ως τώρα διαβάσει. Για την πολύ μεγάλη οικολογική καταστροφή στον Σαρωνικό. Το παραθέτουμε χωρίς άλλα σχόλια:

Η πετρελαιοκηλίδα είναι οφθαλμαπάτη…

Μέσα στην ημέρα θα αρχίσει η απάντληση των καυσίμων από το βυθισμένο δεξαμενόπλοιο «Αγία Ζώνη ΙΙ» στον Σαρωνικό, δήλωνε σε συνέντευξή του στον Real FM, ο υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής Παναγιώτης Κουρουμπλής, διαβεβαιώνοντας ότι από το δεξαμενόπλοιο, που θα έχει πλήρως στεγανοποιηθεί, δεν υπάρχει κίνδυνος περαιτέρω διαρροής. Λίγες ώρες αργότερα, η πετρελαιοκηλίδα φθάνει στη Γλυφάδα! Ο Κουρουμπλής, όμως, έχει πολλούς άσσους στο μανίκι του… 
Απαντώντας σε ερώτηση της Σίας Κοσιώνη, στον Σκάι, για το αν ο κόσμος θα πρέπει το επόμενο διάστημα να μην κάνει μπάνιο ή να μην ψαρεύει στις περιοχές που μολύνθηκαν από την πετρελαιοκηλίδα απάντησε: «Γιατί να μην κάνει μπάνιο ο κόσμος;» προσθέτοντας: «Άμα πάτε τώρα και δείτε στη Σαλαμίνα, δεν υπάρχει πρόβλημα».

Λίγες ημέρες μετά και συγκεκριμένα στις 15 Σεπτεμβρίου, ο Κουρουμπλής μιλώντας και πάλι στον ραδιοσταθμό Real ισχυρίζεται ότι: «εγώ είπα ότι έχουμε καλέσει το ΕΛΚΕΘΕ, το αρμόδιο Ινστιτούτο ελέγχου, ήδη με έγγραφο έχω ζητήσει να αρχίσει να κάνει μετρήσεις. Εμείς είπαμε ότι σε έναν μήνα θα έχουμε το αποτέλεσμα και πιστεύω ότι θα μπορεί ο κόσμος να κολυμπήσει. Αλλά, ας περιμένουμε να γίνουν οι μετρήσεις. Χωρίς μετρήσεις δεν μπορεί να πει κανείς αν μπορεί ή δεν μπορεί να κολυμπήσει κανείς»Μ’ άλλα λόγια ο Κουρουμπλής είναι βέβαιος ότι όλοι έχουμε ξαφνικά παραισθήσεις, ή ακούμε φωνές ανύπαρκτες στην πραγματικότητα, μάλλον λόγω των αναθυμιάσεων.

Την ίδια στιγμή ο υπουργός Υγείας, Ανδρέας Ξανθός, εμφανίζεται κατηγορηματικά αντίθετος στην προτροπή του Κουρουμπλή, όποιος θέλει να κολυμπά και να ψαρεύει, δηλώνοντας ότι δεν πρέπει ούτε να κολυμπάει ο κόσμος, ούτε να ψαρεύει στις περιοχές που υπάρχει μαζούτ. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ανακοινώνει ότι «είμαστε σε επικοινωνία με τις υπηρεσίες δημόσιας υγείας και εντός της ημέρας θα βγει οδηγία σε σχέση με τους κινδύνους της ρύπανσης για τους πολίτες», συμπληρώνοντας ότι υπάρχει σοβαρός κίνδυνος η ρύπανση να περάσει αργότερα στη διατροφική αλυσίδα και ως εκ τούτου θα πρέπει να εντοπιστεί ο βαθμός επηρεασμού της περιβαλλοντικής μόλυνσης.

Όσο για τον Τσιρώνη, τον οικολόγο υπουργό του Συριζα, «Την ευθύνη την έχει μια κοινωνία ολόκληρη και μια παγκόσμια οικονομία εξαρτημένη από το πετρέλαιο και ένα σκληρό λόμπι διεθνές που δεν επιτρέπει να έχουμε επενδύσεις τέτοιες που να προστατεύουμε τις ακτές μας»Φτου σου άτιμη κοινωνία, πουλημένη στους πετρελαιάδες, που τώρα θέλεις και τα ρέστα από το καθεστώς Τσίπρα για την περιβαλλοντική καταστροφή.


Και βέβαια δεν μπορούμε να ξεχάσουμε και το παλικάρι των ΑΝΕΛ τον Θανάση τον Παπαχριστόπουλο το παλιό φιλαράκι του Μάκη του Τριανταφυλόπουλου, ο οποίος του είχε παραχωρήσει μόνιμο στασίδι στις ελεεινές εκπομπές του και νυν εθνοπατέρα, που «ανακοίνωσε» στη Βουλή ότι έκανε μπάνιο στη Βούλα, δηλαδή σε μια από τις παραλίες όπου το κολύμπι απαγορεύτηκε μετά τη ρύπανση από την πετρελαιοκηλίδα.
«Εγώ σήμερα, επειδή έχω ένα πρόβλημα με το πόδι μου, έκοψα τον τετρακέφαλο, πρέπει να κάνω φυσικοθεραπεία και να κάνω μπάνιο. Πήγα στη Βούλα. Σας πληροφορώ ότι δεν βρήκα καμία κηλίδα. Σας το λέω ευθέως. Ήμουν στη Βούλα κι έκανα μπάνιο και το κάνω για το πόδι μου, δεν έχω καμμία τρέλα να κάνω μπάνιο».

Για το ποδαράκι του βούτηξε στην θεραπευτική πίσσα ο καημένος και έχασε το φως του και νόμιζε ότι βρίσκεται στην γαλάζια λίμνη…

Το κερασάκι στην επικοινωνιακή τούρτα το βάζει μέχρις στιγμής πάντα ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος Σωκράτης Φάμελλος, ο οποίος μιλώντας στη συνεδρίαση της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Προστασίας Περιβάλλοντος της Βουλής ισχυρίστηκε ότι «Όσον αφορά στην εκτίμηση του μεγέθους της περιβαλλοντικής ζημιάς απολογιστικά, δεν πρέπει να γίνει τώρα. Θεωρώ ότι είναι λάθος και είναι μόνο επικοινωνιακό και πολιτικό να την ονομάζει κάποιος ως καταστροφή, ακόμα και για την οικονομική και αναπτυξιακή λειτουργία των περιοχών είναι λάθος».
Εδώ πλέον βρίσκεται η ουσία της καθεστωτικής λογικής τους.

Εάν μπορούσαν θα απαγόρευαν συγκεκριμένες λέξεις δια ροπάλου, θα απαγόρευαν και τον σχολιασμό ακόμη σε οποιοδήποτε ζήτημα τους ενοχλούσε. Ο Φάμελος σ’ αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση κινείται.
Χωρίς να το ζητάει άμεσα, παρ’ όλα αυτά, όμως προτρέπει να αποφεύγονται τέτοιοι χαρακτηρισμοί, όπως καταστροφή του περιβάλλοντος. γιατί επικοινωνιακά βλάπτουν. Ποιον; Το συριζαίικο κράτος, το οποίο πρώτα απ’ όλους ευθύνεται, επειδή όσο και αν κοπιάζουν οι προπαγανδιστές του δεν μπορεί να σβηστεί το γεγονός ότι επί των ημερών του δόθηκε η άδεια του αξιόπλοου στο συγκεκριμένο σαπιοκάραβο, που διακινούσε συστηματικά λαθραία καύσιμα, γεγονός που μάλλον εξηγεί το «ατύχημα». Γι’ αυτό ψάχνει για θεωρίες συνωμοσίας ο καθεστωτικός αριστερός συρφετός, γι’ αυτό οι δήθεν ευαίσθητοι με τα περιβαλλοντικά ζητήματα προσπαθούν να κάνουν το μαύρο άσπρο. Δεν πρόκειται, λοιπόν, απλά για περιβαλλοντική καταστροφή, αλλά για περιβαλλοντικό έγκλημα για το οποίο ευθύνονται από επάνω μέχρι κάτω.
Σύμφωνα με τον περιβαλλοντολόγο καθηγητή του ΕΜΠ Κίμωνα Χατζημπίρο «η οικολογική ζημιά στη θάλασσα και το οικοσύστημα είναι πολύ σημαντική. Χρειάζονται περίπου πέντε με δέκα χρόνια για να την καταπολεμήσει η φύση και να εξαφανιστούν οι συνέπειες. Για περίπου πέντε χρόνια θα υπάρχει διαταραχή του θαλάσσιου οικοσυστήματος. Ο χρόνος, βέβαια, εξαρτάται πολύ από το τρόπο που θα αντιμετωπιστεί η ρύπανση. Αν ρίξουν χημικά στην θάλασσα για να κατακαθίσει το πετρέλαιο στο βυθό όπως συνηθιζόταν παλιότερα τουλάχιστον, τότε το πετρέλαιο δεν θα φαίνεται στην επιφάνεια, δεν θα βγαίνει στις ακτές αλλά θα κάθεται και θα καταστρέψει ολοσχερώς το οικοσύστημα. Ο πιο οικολογικός τρόπος είναι να μαζευτεί με κάποια ειδικά σκάφη, είτε συσκευές και δίχτυα που διαθέτει το λιμενικό όσο είναι ακόμα στην επιφάνεια. Αυτό όμως τις πρώτες ώρες. Όταν το πετρέλαιο φτάσει στην ακτή και ακουμπήσει πάνω στην άμμο και τα χαλίκια, μετά είναι πολύ δύσκολο πια. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, αν ο κρατικός μηχανισμός αντιμετώπισης ήταν έτοιμος, τις επόμενες ώρες θα έπρεπε να εξαπολυθούν και να μαζέψουν το πετρέλαιο. Θα ήταν πολύ καλύτερη η κατάσταση. Αυτό το ναυάγιο έγινε Κυριακή και σήμερα είναι Πέμπτη. Είναι αργά. Δεν γνωρίζω αν δόθηκαν οι σωστές οδηγίες. Νομίζω όμως ότι από τα αποτελέσματα μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η κινητοποίηση ήταν πολύ αργή».

Που την είδατε την περιβαλλοντική καταστροφή ρε λαμόγια της διαπλοκής, που την είδατε, τόσος πια αντικομμουνισμός;
Και τώρα το καλύτερα. Διαβάστε τι δήλωσε ο λαοπρόβλητος ηγέτης Τσίπρας με αφορμή την συμπλήρωση δύο ετών από τις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015 εκείνη δηλαδή την ημέρα που έχασε 320.000 ψήφους μέσα μόλις σε οκτώ μήνες.«Είμαστε ακόμη στο νερό και κολυμπάμε, αλλά το κεφάλι μας είναι έξω»!!!
Πίσσα και πούπουλα, Αλέξη, Πίσσα και πούπουλα…

Δημοσιεύθηκε από Λ.

το διαβάσαμε στο anarchypress

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου