ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 5 Ιουνίου 2015

Μια "καρδιά" από γυαλί...


 Το περίφημον "Lex Building" στις Βρυξέλλες.

Ίντα'ναι τούτο το χτήριο ούλο από γυαλί (όπως λέμε καρδιά από γυαλί);
Εκεί όπου χτυπάει η...ξεχαρβαλωμένη" καρδιά της Ευρώπης!
(ΠΟΙΟΙ "ΚΑΝΟΝΕΣ" ΠΟΙΑΣ Ε.Ε. ΒΡΕ ΛΑΜΟΓΙΑ; " Άκυρα τα δάνεια αν παραβιάζονται ανθρώπινα δικαιώματα ")

Μωρέ...
μήπως είναι το διοικητήριο του αναστημένου και ανανεωμένου, σχεδόν πανευρωπαϊκής πια εμβέλειας, Άουσβιτς;
Μήπως είναι το "κλουβί με τις τρελές" αφέντρες της Ευρώπης και τις υπάκουες σκλάβες τους;
Μήπως είναι "η λέσχη των ξεφωνημένων VIP" της "γηραιάς ηπείρου";
(που αν και γέρασε και πέρασε τόσα και τόσα, μυαλό δεν λέει να βάλει!)
Που μπροστά στις κάμερες ανταλάσσουν μεταξύ τους χαμόγελα (με σφιγμένα τα δόντια), χειραψίες και αγκαλίτσες! Αλλά πίσω από αυτές οι ισχυρότεροι μεταχειρίζονται κάπως έτσι τους ασθενέστερους, ως βιτσιόζικο συμβολισμό και της μοίρας, αυτής του υπάκουου υπηρέτη σε κάθε είδους παράλογη απαίτηση και "πολιτική ανωμαλία", που επιφυλάσσουν οι πρώτοι στους λαούς τους οποίους οι δεύτεροι υποτίθεται ότι υπηρετούν:


Αν δεν το ξέρατε, μέσα σε αυτό το γυάλινο "εντευκτήριο" (υποτίθεται ότι το γυαλί συμβολίζει -κρατηθείτε!- τη..."διαφάνεια"!) λαμβάνουν χώρα τα περισσότερα λεγόμενα "Eurogroup".
"Eurogroup", ο όρος που στοιχειώνει τις ζωές εκατομμυρίων "ευρω-ραγιάδων". Πρόκειται για αυτό δηλαδή που:
Δεν είναι εκλεγμένο θεσμικό όργανο.
Δεν διατηρεί επίσημα πρακτικά των συνευρέσεων-συνεδριάσεων των μελών του.
Δεν υπόκειται σε κανέναν-πώς τον λένε; α ναι! "δημοκρατικό έλεγχο".
Εντούτοις αποφασίζει αυτά που αποφασίζει (εν μέσω πλήρους μυστικότητας) και φοράει μετά καπέλο στα κεφάλια των ευρω-κολίγων, υπογράφοντας διατάξεις και "νομοθετήματα" στα οποία ουδεμία σχεδόν ισχύ έχουν τα εθνικά-τοπικά κοινοβούλια. Και φυσικά μαθαίνουν, βιώνοντάς τα στο πετσί τους, εκ των υστέρων οι "euro-πολίτες" του "playground" μεγαλοτραπεζιτών και βαρώνων του χρήματος, πολυεθνικών κολοσσών, βιομηχάνων και μεγαλοεργοδοτών.

o τυπικός σιγά σιγά μα σταθερά Ευρωπαίος εργαζόμενος του παρόντος που ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία

Νιώθουμε την ανάγκη να απευθύνουμε έναν χαιρετισμό που βρίθει από ρίγη συγκίνησης και...ανατριχίλας, αφουγκραζόμενοι τα μεγαλεπήβολα οράματα ολοκληρωτισμού και αλληλεγγύης που αντιπροσωπεύει αυτό το κόσμημα αρχιτεκτονικής και οι δονήσεις που εκπέμπει προς όλες τις κατευθύνσεις, και ειδικά προς νότο μεριά:

"Heil our beloved United Europe!"
(Xαίρε αγαπημένη μας ενωμένη "Φυλάκα"! Οι αντιλήψεις και μεθοδεύσεις σου περί "δημοκρατίας", "ανάπτυξης" κι "εργασίας" μας απελευθερώνουν!)


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου