ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 4 Απριλίου 2014

"η πολιτική σταθερότητα της χώρας" με εγγυητή αυτή την κυβέρνηση δεν έχει να κάνει με "εθνικό αγαθό", αλλά με κάτι άλλο...



O αντιπρόεδρος της ανθ-ελληνικής κυβέρνησης κ.Βενιζέλος δήλωσε σήμερα στα καναλοκόπρανα ότι "η πολιτική σταθερότητα της χώρας  (δηλ. η σταθερότητα της κυβέρνησής του, ώστε να συνεχίσει απρόσκοπτα το "σωτήριο έργο") είναι...εθνικό αγαθό"(!!!!!!!)
Ναι! ΔΕΝ είναι ανέκδοτο που κυκλοφόρησε για να γελάει κάθε πικραμένος, απολυμένος, εκτοπισμένος, ξυλοδαρμένος, πεινασμένος, απελπισμένος, χρεωκοπημένος, εν δυνάμει άνεργος κι άστεγος, δίχως πρόσβαση στην ισοπεδωμένη ιατρο-φαρμακευτική περίθαλψη, εργασιακός όμηρος στα δουλεμπορικά της "κοινωφελούς εργασίας", υποψήφιος μετανάστης ή αυτόχειρας (για να προστεθεί στην τρομαχτική λίστα των περίπου 6.000!), ζαλισμένος απ'την "ανάπτυξη" κάτοικος αυτής της ταπεινωμένης και ξετιναγμένης χώρας. Που ανήκει στη "μεγάλη αλληλέγγυα ευρωπαϊκή οικογένεια"...

Επιτρέψτε μας να διαφωνήσουμε εντόνως, χερ αντιπρόεδρε και πρόεδρε ενός κόμματος που βρίσκεται σε κώμα πολιτικά, μεταξύ ύπαρξης και ανυπαρξίας και σε πλήρη ανυποληψία.

Η σταθερότητα του θιάσου σας που το παίζει ακόμα κυβέρνηση είναι πολλά εθνικά πράγματα, αλλά "αγαθό" με τίποτα. Ίσως μόνο στη ζώνη του Λυκόφωτος να ισχύει μια τέτοια πραγματικότητα.
Έτσι λοιπόν η σταθερότητα της υπηρέτριας (με υπέρμετρο ζήλο) των διεθνών τοκογλύφων κι εγχώριων κοτζαμπάσηδων αποτελεί:

  •  εθνική φανατική οπαδός του πλέον αρτηριοσκληρωτικού ολοκληρωτισμού, που πρώτα συκοφαντεί και στη συνέχεια επιστρατεύει όποιον κλάδο της χαλάει τα σχέδια πλήρους διάλυσης των πάντων, γιατί: Αυτή η κυβέρνηση λειτουργεί κανονικότατα ως ολοκληρωτικό καθεστώς. (Και γιατί:  Η διαστρέβλωση της πραγματικότητας από τους εντεταλμένους των ΜΜΕ, ποινικούς που έπρεπε να βρίσκονται στις φυλακές, που ζουν όχι με φακελάκια αλλά με χοντρές μίζες και μαφιόζικες δουλειές, έχει κορυφωθεί. Διασύρουν συστηματικά όλες τις κοινωνικές ομάδες: μόλις τολμούν να απεργήσουν και να διαμαρτυρηθούν, να διεκδικήσουν το δίκιο, τις χαρακτηρίζουν συντεχνίες που στέκονται απέναντι στην κοινωνία και την εκβιάζουν. Και αναρωτιέται κανείς: Συντεχνία οι καθηγητές Συντεχνία οι δάσκαλοι Συντεχνία οι φαρμακοποιοί Συντεχνία οι γιατροί Συντεχνία οι εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής μεταφοράς Συντεχνία οι ταξιτζήδες Συντεχνία οι φορτηγατζήδες Συντεχνία οι ναυτεργάτες Συντεχνία οι αγρότες Συντεχνία οι κάτοικοι της Κερατέας και της Ιερισσού. Τελικά ποιοι είναι η κοινωνία; Ο Σαμαράς, ο Άδωνης, ο Αλαφούζος, ο Βαρδινογιάννης και ο Κυριακού; )

Με τόσα πολλά "εθνικά αγαθά" συσσωρευμένα στις πλάτες αυτών που οι "εθνικοί ευεργέτες" επιχειρούν ταχύτατα και απροκάλυπτα και θρασύτατα και τελείως κυνικά να μετατρέψουν σε σύγχρονους εξαθλιωμένους μίζερους κολίγους, μάλλον η πολιτική σταθερότητα της χώρας με εγγυητή αυτή την κυβέρνηση έχει να κάνει με εθνική αυτοχειρία. Και  με εθνική συμφορά. Από τις χειρότερες και καταστροφικότερες στη νεοελληνική Ιστορία!

ανιχνευτής
Posted by
Labels: ,

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)