ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 6 Μαρτίου 2014

Σύλλογος Θεραπευομένων ΟΚΑΝΑ: Συμπαράσταση στον αγώνα των κρατουμένων του ΝΚ Κορυδαλλού


Θυμηθείτε: ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ Σ'ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ: "Εικόνες από το κολαστήριο Κορυδαλλού"
Δελτίο Τύπου



Αθήνα, 4/3/2014

Με την ανακοίνωσή μας αυτή θέλουμε να εκφράσουμε την συμπαράστασή μας στον αγώνα των κρατουμένων του Νοσοκομείου Κρατουμένων Κορυδαλλού «Άγιος Παύλος», που αυτές τις μέρες πραγματοποιούν αγωνιστικές κινητοποιήσεις και να ζητήσουμε από τους αρμόδιους κυβερνητικούς φορείς να εξετάσουν τα εύλογα αιτήματά τους και να δώσουν λύσεις στα υπαρκτά προβλήματα που αντιμετωπίζουν.

Έχοντας, αρκετοί από μας, υπάρξει κρατούμενοι, γνωρίζουμε πολύ καλά τις συνθήκες που επικρατούν στο νοσοκομείο κρατουμένων και σε όλες τις φυλακές της χώρας και κατανοούμε την απελπισία αλλά και τον θυμό των ασθενών κρατουμένων του νοσοκομείου.

Γνωρίζουμε τα πάντα, για τον υπερπληθυσμό, τις άθλιες συνθήκες κράτησης και υγιεινής, την ανύπαρκτη ποιότητα και περιορισμένη ποσότητα του συσσιτίου, την παντελή έλλειψη ειδών προσωπικής καθαριότητας και υγιεινής, την ανύπαρκτη θέρμανση, την μηδενική υγειονομική περίθαλψη……


Αλλά και τις εξοντωτικές και παράλογες ποινές, την δικαιοσύνη μόνο στους τύπους και ποτέ στην ουσία, την εφαρμογή των κανονισμών και των νόμων πάντα σε βάρος του κρατούμενου και ποτέ υπέρ του, την τιμωρητική λογική και τις κατ’ όνομα κοινωνικές υπηρεσίες……

Οι κρατούμενοι στο Νοσοκομείο «Άγιος Παύλος» συνεχίζουν τη διαμαρτυρία τους από τις 17 Φεβρουαρίου, με αποχή από το συσσίτιο αλλά και από τις φαρμακευτικές τους αγωγές ζητώντας βελτίωση στις απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσής τους, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και απαραίτητες εξετάσεις, επίλυση του προβλήματος της φυματίωσης, επέκταση του ευεργετήματος που ψηφίστηκε πρόσφατα από τη Βουλή ώστε να περιλαμβάνει και καταδικασθέντες με μεγαλύτερες των 10 ετών ποινές κ.α.

Το (φερόμενο ως) νοσοκομείο ενώ έχει δυναμικότητα 60 κλινών, στοιβάζει πλέον 215 ασθενείς εκ των οποίων 130 οροθετικοί.

Οι υποσχέσεις για καλυτέρευση των συνθηκών δίνονται η μία μετά την άλλη εδώ και πολύ καιρό, δυστυχώς χωρίς να γίνονται πράξη.

Και αντί να παρθούν άμεσα μέτρα για την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων των κρατουμένων, βλέπουμε την εισαγγελία να εξαντλεί την αυστηρότητά της ασκώντας πειθαρχική δίωξη σε κρατούμενο, ο οποίος κατηγορείται για τη διαρροή φωτογραφικού υλικού μέσα από τους χώρους κράτησης προς τα ΜΜΕ με σκοπό τη δημοσιοποίηση του θέματος. Μάλιστα, όπως καταγγέλλουν, κρατούμενος αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει, γεγονός που καταδεικνύει τον βαθμό απελπισίας που έχουν φτάσει οι συνάνθρωποί μας αυτοί.

Συμπαραστεκόμαστε λοιπόν κι εμείς στον αγώνα των κρατουμένων στο νοσοκομείο Κορυδαλλού , πιστεύουμε πως τα αιτήματά τους είναι δίκαια και λογικά και καλούμε την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Δικαιοσύνης να ακούσει τις φωνές τους και να λύσει τα προβλήματά τους.

Να υπενθυμίσουμε ότι η Πολιτεία είναι υπεύθυνη για την υγεία και τη σωματική ακεραιότητα των ανθρώπων που θέτει σε κράτηση.

Και καλούμε άμεσα την πολιτεία να αναλάβει τις ευθύνες της απέναντι στους υπό κράτηση ασθενείς συνανθρώπους μας.

Το Διοικητικό Συμβούλιο του
ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΘΕΡΑΠΕΥΟΜΕΝΩΝ Ο.ΚΑ.ΝΑ.


Το διαβάσαμε στο omniatv

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου