ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 25 Μαρτίου 2014

Τα περιφραγμένα σώου στη μνήμη εκείνων που αγωνίστηκαν για την κατάργηση των περιφράξεων...

Διαβάζουμε από ΕΔΩ:
"Αθήνα. Με την καθιερωμένη στρατιωτική παρέλαση στο κέντρο της Αθήνας έπεσε η αυλαία των επίσημων εκδηλώσεων για την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου.
Η παρέλαση έγινε υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας και την κινητοποίηση 3.000 αστυνομικών και δυνάμεων των ΜΑΤ σε μια πλατεία Συντάγματος περίκλειστη."

Και επίσης από ΕΔΩ βλέπουμε την ακριβώς παρακάτω εικόνα από την μαθητική παρέλαση στην Αθήνα για την επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821, μια εικόνα που θυμίζει μπλόκο Δυνάμεων Κατοχής και διαβάζουμε τα εξής:
"Αυτές τις εικόνες δεν τις βρίσκεις ούτε στα χρόνια της χούντας!!!Δεν μας αρμόζουν τέτοιες εικόνες… Καιρός να πάψουμε να ζούμε εξόριστοι μέσα στο ίδιο μας το σπίτι και να εισπνέουμε τις πνιγηρές αναθυμιάσεις τέτοιων εικόνων…"



Κι αναρωτιόμαστε εμείς:
Ποιο το νόημα της περίφραξης ολόκληρης της κεντρικής πλατείας της Αθήνας, μπροστά στη Βουλή(=βούληση) των Ελλήνων;
Αν το δούμε συμβολικά τότε τι συμβολίζει;
Μήπως τη φίμωση και το αλυσοδέσιμο ενός ολόκληρου λαού και την κατάργηση των όποιων δημοκρατικών θεσμών; Με τη Βουλή-υποτιθέμενη βούληση του λαού απλά να επικυρώνει τα "αποφασίζω κι επιβάλλω" τόσο των διεθνών τοκογλύφων όσο και των  εγχώριων πολιτικών "μάνατζέρ τους", γεμάτων ζήλο απόλυτης ισοπέδωσης των πάντων;

Και για ποιον τελικά γίνεται η παρέλαση του στρατού και της μαθητιώσας νεολαίας της χώρας; Όχι για το λαό της, την ενίσχυση υποτίθεται των αισθημάτων του ασφάλειας και περηφάνιας; Για ποιους όλο αυτό το "στεγανοποιημένο δρώμενο";
Για τους προέδρους, υπουργούς, βουλευτάδες, πολιτικατζήδες, εκκλησιαστικούς "πατέρες", υψηλόβαθμους καραβανάδες και χωροφυλάκους και συμβούλους και γραφειοκράτες των παραπάνω; Και γιατί; Για να ενισχύσουν τα δικά τους αισθήματα ασφάλειας καμαρώνοντας τα στρατά σε ετοιμότητα για να τα χρησιμοποιήσουν όταν κι αν τα πράγματα ζορίσουν και η επερχόμενη λαϊκή οργή ξεφύγει από κάθε έλεγχο; Και για να ατενίσουν με ειρωνικά κρυφοχαμόγελα τους σημερινούς μαθητές κι αυριανό αναλώσιμο "εργατικό" δυναμικό στα δουλεμπορικά της "ενοικιαζόμενης κοινωφελούς εργασίας" και των "στρατοπέδων" των ΕΟΖ;

ΓΙΑΤΙ ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΝΑΦΙ ΝΑ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ ΤΙΣ ΚΛΟΥΒΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΡΑΝΟΦΟΡΑ PLAYMOBIL TOYΣ ΝΑ ΠΕΡΙΦΡΑΞΟΥΝ ΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΕ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ, ΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΤΙΜΟΥΣΕ ΤΑ ΕΞΕΓΕΡΣΙΑΚΑ ΙΔΕΩΔΗ ΤΟΥ ΞΕΣΗΚΩΜΟΥ ΤΟΥ '21 ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥΣ ΤΟΣΟ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΟΣΟ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΔΙΚΑ! ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΤΑ ΑΠΟΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΠΡΟΦΑΝΩΣ, ΟΠΩΣ ΚΑΘΕ ΚΑΤΑΠΙΕΣΤΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΗΡΕΤΕΣ ΤΟΥ. ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥΣ, ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΑ ΕΥΤΕΛΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΕΙΡΩΝΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΑ!

Και μια τελευταία επισήμανση: Καλά, ας πούμε ότι οι φαντάροι δεν μπορούσαν να αρνηθούν τη συμμετοχή τους για ευνόητους λόγους. Οι μαθητές (με τη συνδρομή και των κηδεμόνων τους ή και χωρίς κι αυτή), εκείνοι που ήταν να πάρουν μέρος στο "πατριωτικό σώου" του Συντάγματος και σίγουρα γνώριζαν από πριν πώς θα εξελισσόταν, δεν μπορούσαν να αρνηθούν κάθε συμμετοχή σε αυτή την κωμικοτραγική φάρσα; Ως μια μορφή διαμαρτυρίας ενάντια στην κοινωνική γενοκτονία που δεν αφήνει κανέναν πλέον ανεπηρέαστο, είτε ηλικιωμένο είτε νέο και σφραγίζει με τσιμέντο και τις τύχες των επερχόμενων γενεών. Κι ας παρελάσουν στη θέση τους οι ίδιοι οι υψηλοί επίσημοι και οι παρατρεχάμενοί τους, σαν καλολαδωμένων γραναζιών ρομποτάκια. Με υψηλά προσκεκλημένους στις εξέδρες προέδρους, τραπεζίτες και ανώτατους αξιωματούχους του Δ' Ράιχ και γραφειοκράτες της Κομισιόν... Για να καμαρώσουν τους εγχώριους πολιτικούς και πνευματικούς ταγούς και συγχρόνως υπάκουους μαθητές τους στο πρότυπο για όλη την Ευρώπη "σχολείο"-προτεκτοράτο τους...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου