ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2013

Αν αυτά είναι τα πιο σημαντικά βήματα του "πολιτισμού" μας, τότε κάτι δεν πάει καθόλου-μα καθόλου καλά! Κι εμείς; Τι ρόλο έχουμε;



Συνδέστε όσα ακολουθήσουν και με αυτά:
Η αφήγηση του παγκοσμιοποιημένου "παραμυθιού" μας πρέπει να λάβει τέλος, έτσι όπως την κατάντησαν!    Η πορεία προς την πόρτα 
Διασχίζοντας τα βασίλεια του Φόβου και των κλώνων του...( Ένα μανιφέστο ενάντια στην αποτρόπαια κοινωνική μηχανική καταστολής συνειδήσεων, στον πνευματικό εκχυδαϊσμό, στην επιδημική βλακεία, στην ισοπεδωτική ομοιομορφία, στη δουλικότητα!)
 Η Ροή ενάντια στην Ακινησία....
 Η ΟΥ-ΤΟΠΙΑ ΕΙΝ'ΕΔΩ! 
 Eρωτήσεις που...παίρνουν στο κυνήγι τις απαντήσεις
 Η ζωή χωρίς νόημα ή το νόημα χωρίς ζωή!  ( Ερώτηση: τι είναι προτιμότερο; Μια ζωή χωρίς νόημα ή ένα νόημα χωρίς ζωή;)
 Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη, ένα είναι ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ! (Δεν έχουμε βρεθεί εδώ χάμου για να επιβιώνουμε απλώς και να υπηρετούμε λογής αφεντάδες, μικρούς ή μεγάλους. Αλλά για να ζήσουμε τη ζωή μας, να εξελισσόμαστε, να δημιουργούμε και να μεγαλουργούμε!)
 Κάποιες ιδέες προς επεξεργασία (ατομικότητα σε συνέργεια με τη συλλογικότητα)...

  •  Αν αυτά είναι τα πιο σημαντικά βήματα του "πολιτισμού" μας, τότε κάτι δεν πάει καθόλου-μα καθόλου καλά! Κι εμείς; Τι ρόλο έχουμε;

Κατά πόσο κάθε εποχή διαπνέεται από ένα -ή και περισσότερα- όραμα; Ικανό να ωθήσει την ανθρώπινη εξέλιξη προς τα μπρος; Βήματα που αναβαθμίζουν τον άνθρωπο ως είδος και προσδίδουν αξία και ουσία στον πολιτισμό που αναπτύσσει. Τον ανθρώπινο πολιτισμό πάνω σε ένα μικρό βράχο που περιφέρεται στο διάστημα...

Ας ρίξουμε, λοιπόν, μια σύντομη κι όσο γίνεται πιο περιεκτική ματιά στον "παλμό" και τα κυρίαρχα "οράματα" των δυο τελευταίων αιώνων της Ιστορίας των "δίποδων όντων". Για τους δικούς μας σκοπούς κι ανάλογα συμπεράσματα...


Το 19ο αιώνα, όπου το εφεύρημα του έθνους-κράτους -Δυο λόγια περί εθνικισμού και διεθνισμού-
από θεωρητική σύλληψη είχε πάρει πια σάρκα και οστά, το μέγα στοίχημα για τις ισχυρές κι ανταγωνιστικές δυνάμεις της Δύσης ήταν η εκβιομηχάνιση. Με τις μεγάλες μετακινήσεις αγροτικών πληθυσμών στις πρωτοδημιουργούμενες τερατουπόλεις. Όπου οι βιομηχανικές μονάδες απορροφούσαν σα χοάνη τη σωματική και ψυχική ενέργεια τόσο των ενηλίκων όσο και ανηλίκων εργατών. Αποκόπτοντάς τους κι από κάθε επαφή με τη Φύση και τον ανάλογο τρόπο κι οπτική ζωής. Η "πολιτισμένη" χριστιανική Δύση στηριζόταν στις πρώτες ύλες από τις αποικίες της, όπου οι "ιθαγενείς" τους αντιμετωπίζονταν ως πρωτόγονοι και μη άνθρωποι. Κι άρα νομιμοποιούνταν η πλέον απάνθρωπη εκμετάλλευσή τους και η απομύζηση των φυσικών πόρων του τόπου τους. Κι έτσι άρχισε η ανάπτυξη -βιομηχανική και άρα οικονομική- με διαρκή αναζήτηση νέων εμπορικών δρόμων και πολλά υποσχόμενων αγορών.

 Οι δυναμικές εργατικές διεκδικήσεις για αλλαγή των τρισάθλιων συνθηκών εργασίας στα πνιγηρά βιομηχανικά κέντρα, οδήγησαν σε κάποιες κατακτήσεις. Που εξασφάλιζαν πιο αξιοπρεπείς εργασιακές συνθήκες κι αμοιβές. Αυτό όμως δεν σήμαινε ότι τ'αφεντικά δεν εξακολουθούσαν να καρπώνονται την υπεραξία του παραγόμενου έργου - δηλ.τη διαφορά ανάμεσα στην πληρωμένη και την πραγματική αξία της μισθωτής δουλειάς/είας των εργαζομένων- και να πλουτίζουν.

 Συγχρόνως οι τράπεζες -Δες: Το Αμερικάνικο Όνειρο- εξελίσσονταν στους παρασιτικούς οργανισμούς που άρχισαν να ελέγχουν ολοκληρωτικά σχεδόν τον πλούτο των κρατών ερήμην εκλεγμένων κυβερνήσεων και υπηκόων.
 Money Masters-Ο έλεγχος του χρήματος απο τους Τραπεζίτες

Κι ο καπιταλισμός άρχισε να μετατρέπεται σε παγκόσμιου βεληνεκούς χοάνη. Όπου η τρελαμένη απαίτηση για συνεχή κι αέναη σώρευση κέρδους - σ'ένα πεπερασμένο σύστημα όπως  ο πλανήτης που ακόμα μας ανέχεται- πατούσε πάνω στα κουφάρια ανθρώπινων κοινωνιών. Υπονομεύοντας ύπουλα το μέλλον τους.

Η αναζήτηση μεγαλύτερων ευκαιριών για κέρδη και η διανομή των αγορών ανάμεσα στους ισχυρούς, άφηνε "στην απ'έξω" εκείνους που φιλοδοξούσαν επίσης να ισχυροποιήσουν τις οικονομίες τους και ν'αρπάξουν μερίδιο από την "πίτα". Κάτι που οδήγησε στα μεγάλα σφαγεία του 20ου αιώνα. Δυο παγκόσμιους πολέμους απίστευτης αγριότητας, με εκατόμβες νεκρών και στρατιές σακατεμένων, ένοπλων κι αμάχων. Κι ενώ οι ξένες τράπεζες - και...αμερικανικές!!!- χρηματοδοτούσαν τους ναζί κατά τη διάρκεια του Β΄Παγκόσμιου Πολέμου!

 Οι διαμορφούμενες πολύ δύσκολες κοινωνικές συνθήκες είχαν ήδη οδηγήσει στην εμφάνιση του φασισμού και ναζισμού -άλλο πράγμα οι στρατιωτικές αστικές δικτατορίες- δυο λαϊκών κινημάτων που είχαν τύχει ευρείας κοινωνικής αποδοχής. Και έφεραν τα γνωστά αποτελέσματα... Αλλά η "φιλοσοφία" τους και οι τακτικές τους, ακόμα και σήμερα διαρρέουν ύπουλα τις πολιτικές και μεθοδεύσεις των φατριών της υπερεθνικής ελίτ που λυμαίνεται τον κόσμο. Ακόμα και η ίδια η "επιστήμη" της ψυχιατρικής δημιουργεί και προωθεί τον ρατσισμό...

Όσο για την ελπιδοφόρα, εμπνευσμένη από τις ιδέες του μαρξισμού και πολλά υποσχόμενη επανάσταση του 1917; "...Μετά από "τη δικτατορία του προλεταριάτου", που ιστορικά οδήγησε σε δικτατορική κομματική γραφειοκρατία και βλακώδη θεοποίηση του ΕΝΟΣ-ηγέτη και στο τερατώδες δυνάμωμα του αυταρχικού κράτους κι ΟΧΙ στην (έστω και μακροπρόθεσμη) κατάργησή του, όπως επιθυμούσε  ο Μαρξ... Και βέβαια μόνο λύση δεν αποτελεί, ακόμα και τώρα που οι πληθυσμοί (σε τεράστια ποσοστά και με γεωμετρική πρόοδο) προλεταριοποιούνται ή και υποπρολεταριοποιούνται. Σε βαθμό που θυμίζει τις άθλιες συνθήκες ζωής στην τσαρική Ρωσία των μεγαλογαιοκτημόνων και τις εργατικές συνθήκες που οδήγησαν στα γεγονότα του Σικάγο το 1886..."

Για να φτάσουμε στην εποχή της "βασιλείας" μιας υπερεθνικής ελίτ που θεωρεί τον πλανήτη ιδιόκτητο. Με  εργαλεία τρόμου -και δόγματα του σοκ και του αμόκ- άλλοτε τη χειραγώγηση της παγκόσμιας οικονομίας με κατασκευασμένες κρίσεις χρέους και ισοπέδωσης, υλικής και ψυχικής, των τοπικών κοινωνιών. Κι άλλοτε με θρασύτατα κυνικές και ανελέητες στρατιωτικές επεμβάσεις σε βάρος όσων δεν πειθαρχούν τυφλά στα κελεύσματα της νεοαυτοκρατορικής λαίλαπας. Σε όλα τα μήκη και πλάτη του "ιδιόκτητου πλανήτη". Όπου η οικουμενοποίηση του κεφαλαίου -αφού επήλθε και η συγχώνευση βιομηχανικού και τραπεζικού κεφαλαίου- εκφράζεται με καθαρά ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα και όρους. Από τους πολύ ολίγους σε βάρος των πάρα πολλών...

Στους δυο παγκόσμιους πολέμους -και εκατοντάδες τοπικούς- το αίμα έρεε άφθονο για να θησαυρίζουν ακόμα περισσότερο οι οικονομικοί ολιγάρχες. Και σήμερα, ολόκληροι λαοί υποδουλώνονται σ'έναν άλλο είδος εξίσου βάρβαρου πολέμου. Ίσως και χειρότερου, λόγω της υπουλίας των οικονομικών τακτικών του και των δημοκρατικών μανδύων του. Κι αφού πρώτα οι "πολίτες" εκπαιδεύτηκαν στο να στήνουν τις ζωές τους με δάνεια κάθε τύπου και στο να ολοκληρώνονται ως προσωπικότητες με το ν'αποτελούν άκριτους -σχεδόν υστερικούς- καταναλωτές. Ο ΚΑΛΟΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗΣ (Ελληνικοί Υπότιτλοι) 


 Και πλέον, οι κάποτε "προηγμένες κοινωνίες" της Δύσης -όσον αφορά τις "τριτοκοσμικές χώρες", όπως οι "πολιτισμένοι" αποκαλούν, ας μη μιλήσουμε καλύτερα για την κατάστασή τους- επιστρέφουν σε περασμένες μα καθόλου ξεχασμένες εποχές. Εργασιακής αθλιότητας, αποικιοκρατικής αναλγησίας -οι στρατοί εισβολής λέγονται πια πολυεθνικές εταιρείες και "αγορές"- και φεουδαρχίας, όπου οι μεγαλογαιοκτήμονες είχαν δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω στους υποταχτικούς τους...

Όλο και πιο πίσω...βαθιά στο σκοτάδι...

Πού πήγαν τα άλλα οράματα, που κάποιοι συνέλαβαν με τις αντέννες της φαντασίας και την απερίφραχτη ελευθερία του στοχασμού τους, έγραψαν ή μίλησαν με θάρρος γι'αυτά, διέδωσαν με τις πρωτοπόρες ιδέες και το τολμηρό τους έργο, πληρώνοντας συχνά γι'αυτό..;
 Είναι ακόμα εδώ, πιο ζωντανά κι επίκαιρα από ποτέ!
Οι προκλήσεις μπροστά σε μια νέα Αντίληψη και διευρυμένη συνείδηση, που ξεκλειδώνουν τα μυστικά του ίδιου του σύμπαντος κι ανοίγουν λεωφόρους εκτόξευσης του ανθρώπου προς το εξώτερο διάστημα και κατάδυσης στις πιο εσωτερικές κι αψηλάφιστες πτυχές του εσωτερικού του σύμπαντος. Ένα πεπρωμένο που κάποιοι-ποιοι; του στερούν, κρατώντας τον σαν σερνάμενο σκουλήκι στο χώμα της στασιμότητας και παγιδευμένο στο έρεβος της άγνοιας και βαρβαρότητας.

Και η πολύτιμη τεχνολογία μας; Απόρροια της τεχνο-επιστήμης. Αυτή που με ανεξήγητα ταχύτατους ρυθμούς έφτασε τις τελευταίες δεκαετίες σε απίστευτα ύψη και σε ασύλληπτες, μέχρι και για χθες, προοπτικές; Από τους ψηφιακούς δίσκους, τα μικροτσίπ, την τεχνητή νοημοσύνη έως τη γενετική μηχανική και βιοτεχνολογία, τη νανοτεχνολογία και τις εκπληκτικές εφαρμογές της, τη νευρορομποτική κι άλλα ανείπωτων δυνατοτήτων "εξωτικά πεδία". Που μπορούν, ας πούμε,  να καλλιεργήσουν εσπεριδοειδή σε άνυδρες ερήμους, αν δεν αποφασίσουν να τις μετατρέψουν σε εύφορες εκτάσεις...
 Και τι να πούμε για τη στρατιωτική -και γενικά μυστική- χρήση απόρρητων τεχνολογιών ως μέσο χειραγώγησης των ανθρώπων...
 Πόσο, τελικά, η τεχνο-επιστήμη βοήθησε ουσιαστικά τον απλό άνθρωπο να απελευθερωθεί από τα αποτρόπαια δεσμά της αμάθειας, των εκφυλιστικών ασθενειών, της κοινωνικής δυστυχίας και αταξίας, της πείνας, της μισθωτής σκλαβιάς. Όταν κάλλιστα οι εφαρμογές της  θα μπορούσαν να του εξασφαλίσουν ελάχιστες ώρες εργασίας -άλλο πράγμα η δουλειά/εία- και τον υπόλοιπο χρόνο αφιερωμένο σε στοχαστικές και δημιουργικές δραστηριότητες. Κατά πόσο η τεχνολογία και τεχνογνωσία απελευθέρωσε τους ανθρώπους από την οικονομική εξαθλίωση και την εξάρτηση από παρωχημένες και πρωτόγονες πηγές ενέργειας όπως το πετρέλαιο; ΔΕΣ: ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ!
και SEG: ΜΙΑ ΓΕΝΝΗΤΡΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ;
Άρα το ερώτημα που καταδεικνύει την ειδοποιό εδώ διαφορά, δεν έχει να κάνει με το πόσο προχωρημένη είναι η τεχνο-επιστήμη, αλλά ποιοι τη χειρίζονται κι αποκρύπτουν τις πραγματικές πτυχές και δυνατότητές της. Και για ποιους σκοπούς...

Αν λοιπόν ο σύγχρονος "πολιτισμός" εξελίσσεται -μάλλον αντιεξελίσσεται- και προβάλλεται ως μονόδρομος...
 Τότε κάθε έλλογος άνθρωπος καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά, εδώ και πολύ καιρό...
Κι αυτό γίνεται ακόμη χειρότερο, στις μέρες μας, ακόμη πιο σκοτεινό. Για την ίδια τη συνέχιση ενός κατακερματισμένου ανθρώπινου είδους:
 Σε ιδεοληψίες και ιδεολογήματα, δογματισμούς κάθε είδους και απόχρωσης, "μαθήματα" απύθμενης υποκρισίας από τους πολιτικούς και πνευματικούς ταγούς του και βιώματα σαρωτικής προκατάληψης. Και κατειλημμένου από νοητικούς ιούς που οδηγούν σε αφύσικες στάσεις ζωής. Ιούς όπως και οι θρησκείες και ο μονολιθικός δογματισμός και σιχαμερός φανατισμός που απορρέει από τις αγέλες των πιστών τους και δηλητηριάζει τα πάντα.


Ας ξυπνήσουμε, ας ανασηκωθούμε από τη ραστώνη! Ας ψαχτούμε. Ας διαλογιστούμε πάνω στις δικές μας ευθύνες γι'αυτή την κατάντια, για τη μιζέρια και την υποτέλεια -ή τη μιζέρια της υποτέλειας- για το παράλογο και αφύσικο που μας επιβλήθηκε ως πραγματικό κι εμείς δώσαμε τη συναίνεσή μας!
Διάβασε οπωσδήποτε: Étienne de la Boétie: Πραγματεία Περί Εθελοδουλίας 
Δεν μας αξίζει άλλο αυτή η πορεία προς το πουθενά!

Κι ας δράσουμε! Αμφισβητώντας, περιφρονώντας, γελοιοποιώντας κι αγνοώντας ό,τι κι αν μας λένε!

Μετατρέποντας όλα εκείνα που κάποιοι μας δίδαξαν, επιμελώς κι ακούραστα, να μας διαιρούν και να μας χωρίζουν, σε αυτά που τελικά μας ενώνουν! Ωθώντας τους εαυτούς μας σ'ένα κβαντικό άλμα συνείδησης. Διαμορφώνοντας οι ίδιοι την πραγματικότητα που μας ταιριάζει.

Και, πανικόβλητοι, ας ωρύονται οι "πεφωτισμένοι ηγήτορες" για ανόητους ουτοπιστές και διασαλευτές της "φυσικής ροής των πραγμάτων" και της "τάξης". Των δικών τους δηλαδή πραγμάτων και της δικής τους τάξης. Όχι της δικής μας!

Ο Ένοικος...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου