Για εμάς οι απορίες αποτελούν τα απαραίτητα καύσιμα. Γιατί παράγουν Κίνηση που γυρεύει απαντήσεις. Δυναμικές κι εξελισσόμενες κι όχι στάσιμες, μονολιθικές ή παρωχημένες.Κάποιες απορίες ακόμα, λοιπόν.
Αν η Ελλάδα βγει αύριο απ'το ευρώ, ποιος θα καταστραφεί; Η ίδια μόνο (επιτρέψτε μου να αμφιβάλλω για το μέγεθος της συμφοράς) ή και η Ευρωπαϊκή Ένωση; Που στην παρούσα φάση παρουσιάζει αξιοσημείωτες ομοιότητες με τον πρώην γίγαντα της Εnron λίγο πριν την πτώση του. Κι αν είναι έτσι κατά πόσο η Ελλάδα μπορεί να έχει στα χέρια της ένα πανίσχυρο διαπραγματευτικό χαρτί- έναν σχεδόν μπαλαντέρ- απέναντι στους χερ τραπεζίτες και τους πολιτικούς τους ακόλουθους; Που θα πρέπει να υποστούν το πολύ βαρύ οικονομικό κόστος και το κακό παράδειγμα μιας εξόδου που συνοδεύεται από άρνηση πληρωμών ενός τοκογλυφικού χρέους αδιαφανών διαδικασιών.
Άλλωστε η Ελλάδα έχει μεγάλο πλούτο που της παρέχει τεράστια διατροφική και ενεργειακή αυτάρκεια. Αν αξιοποιηθούν κατάλληλα τα δώρα της απίστευτης βιοποικιλότητας του εδάφους με πληθώρα μικροκλιμάτων, του υπεδάφους και των πυθμένων των θαλασσών της. Δώρα που αποδεικνύονται συγχρόνως και κατάρες γιατί θαμπώνουν κι ελκύουν ουκ ολίγους.
Άλλο.
Όσοι αρέσκονται στον μαρξισμό και καταστρώνουν σχέδια για πιθανές κι απίθανες εξελίξεις, ας μην ξεχνούν πως ο Μαρξ δεν ήταν υπέρ της φτώχιας. Πλούτο ήθελε, αλλά για όλους! Σωστά;
Όσο για τη δικτατορία του προλεταριάτου ως προϋπόθεση για την έλευση της αταξικής κοινωνίας, η λέξη δικτατορία εδώ-όπου δηλ. εφαρμόστηκε, σημαίνει απλώς το εξής: Κάποιοι θα "ολοκληρώνουν" διαρκώς τις ιδέες περί κατάργησης της εξουσίας (=αταξική κοινωνία) και κάποιοι-οι πολλοί διαρκώς θα..."ολοκληρώνονται". Το πότε θα κριθούν πλήρως ολοκληρωμένοι για το επόμενο βήμα της κατάργησης ιεραρχίας κι εξουσίας υπόκειται στην καλή διάθεση των "ολοκληρωτών". Που ασκούν εξουσία!
Κι όσοι ισχυρίζονται πως ο καπιταλισμός προσφέρει πολλές δυνατότητες σε όσους διαθέτουν ένα πολύστροφο μυαλό, ας αναρωτηθούν: Εξαγοράζονται τα πολύστροφα μυαλά από τους εμπόρους; Κι όσα αρνούνται πεισματικά να εξαγοραστούν πόσες πόρτες βρίσκουν ανοιχτές και πού συχνά καταλήγουν;
Δείτε τα παραδείγματα του Νίκολα Τέσλα ή του Βίλχελμ Ράιχ...
Κι όπως είπε πρόσφατα κι ένας φίλος πάνω σε μια συζήτηση:
"αν οι φυλακές μας αλλάζουν σχήματα, ονόματα και μορφές δεν παύουν να είναι φυλακές. Από τη στιγμή που το συνειδητοποιήσουμε θα πρέπει να κάνουμε τις κατάλληλες ερωτήσεις: Ποιο ήταν το έγκλημά μας και ποιοι είναι πραγματικά οι δικαστές και οι δεσμοφύλακες; Και πώς μας έπεισαν να δεχτούμε την καταδίκη μας; Κι όσο πιο επίμονα και θαρρετά γυρέψουμε απάντησεις τόσο πιο πολύ θα μυρίσει αέρας ελευθερίας μέσα στα κελιά"...
Ο Ένοικος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου