του ανιχνευτή
Δεν χρειάζεται να αναφέρω πολλά για τις πτυχές του γεγονότος στη Μανωλάδα, γιατί τα πράγματα είναι απλά. Πρόκειται για παθογένειες που διατρέχουν (κι όχι μόνο πρόσφατα) οριζόντια και κάθετα ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής επαρχίας (και κατ'επέκταση, ένα σημαντικό δυστυχώς κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας), με την επιβεβλημένη από παλιά ομερτά για τις ρεμούλες και βρωμοδουλειές από αναγνωρίσιμα (κι όχι μόνο) και φαινομενικά σεβάσμια μέλη των τοπικών κοινωνιών. Αλλά τα σφραγισμένα χείλη και οι αποστεωμένες συνειδήσεις βασιλεύουν κι απέναντι σε καταστάσεις καθημερινής κτηνωδίας σε βάρος αδύναμων κι ανυπεράσπιστων ατόμων. Όχι μόνο εξαθλιωμένων μεταναστών, που τους έχουν να ζουν σαν ζώα στο παχνί και να δουλεύουν σαν είλωτες στα χωράφια ή αλλού, για ένα πιάτο φαΐ, κι αν τολμήσουν να απαιτήσουν το αυτονόητο, για κάθε εργαζόμενο, πληρώνονται με βρισιές, απειλές, ξυλοδαρμούς και πρόσφατα με πυρά όπλων! Αλλά ακόμα και σε βάρος ανθρώπων της διπλανής πόρτας, του χωριού ή μικρής πόλης, κυρίως γυναίκες, παιδιά, άτομα με ειδικές ανάγκες ή ιδιαιτερότητες, που κακοποιούνται βάρβαρα από ανθρωπόμορφους δαίμονες. Αυτά, θα μου πείτε, συμβαίνουν και σε μεγάλα αστικά κέντρα. Ναι! Αλλά στην επαρχία ειδικά επικρατεί ανέκαθεν ένα νοσηρό μοντέλο του "όλοι ήξεραν αλλά δεν μιλούσαν!" Γιατί άραγε;
Μήπως γιατί αρκετοί απ'αυτούς (φοβίζοντας τους υπόλοιπους) έχουν, με τον α΄ή β΄τρόπο, μερίδιο στις λοβιτούρες ή οφέλη από πάσης φύσεως μπίζνες; Μήπως γιατί η σιωπή εκτός από φόβο, σημαίνει συχνά κι αποδοχή έως και επιδοκιμασία; Μήπως γιατί η κουτοπονηριά του πρώην φουστανελά ραγιά σε σουλτάνους και κοτζαμπάσηδες (που σήμερα γοητεύεται από "μεγαλοπρεπείς" σφαγείς λαών στην TV) και νυν στραπατσαρισμένου από τα δυτικά "πολιτισμικά δωράκια" πατριδοαχταρμά, εξακολουθεί να θεωρείται ως δείγμα ευφυίας και συνταγή επιτυχίας;
Κάτι που με άφησε άναυδο (δεν εννοώ να κατανοήσω τη "λογική" των καιρών ο αφελής!) ήταν αυτό που ειπώθηκε σε πρωινή τηλεοπτική "αρένα" καναλιού που προβάλλει ιδιαίτερα τις οικολογικές ανησυχίες του. Ακούστηκε, σε συζήτηση για το θέμα της Μανωλάδας, η συμβουλή να σταματήσουν να μιλάνε και ν'ασχολούνται πια μ'αυτό, γιατί αρκετός θόρυβος έγινε εντός κι εκτός Griecheland και...θα πληγεί ο τουρισμός της Ηλείας!!!
Τι άλλο θα μας πούνε οι "συνετοί πατριώτες", οι φορείς υποκρισίας συνώνυμης της ύβρεως, οι "νοικοκυρές" της κακιάς ώρας, που θέλουν να χώνεται όλη η βρώμα και δυσωδία του "σπιτιού" κάτω από το χαλί, για να μη τη βλέπουν οι επισκέπτες και αηδιάζουν!
Και μια και αναφέραμε τον τουρισμό, να κάνουμε κι ένα "πολιτισμικό" σχόλιο: το πρότυπο του Greek lover, που γαλούχησε γενιές πατριωτών νεαρών, καβλωμένων, σεξιστών, αρσενικών με "βαριά @@" (γιατί οι αρχές ήταν πάντα για τους φλώρους), πάει! μας τελειώνει κι αυτό! Βάζει λουκέτο λόγω μνημονιακών συνθηκών. Ως νέο ανάλογο πρότυπο προτείνεται αυτό:
Κι όσο για τα τουριστικά αξιοθέατα, φυσικού κάλλους και αρχαιολογικής αξίας, της χώρας που έσπειρε (σαν φράουλα ας πούμε) τον πολιτισμό και τις αξίες του σε όλο τον κόσμο, να θυμίσουμε και κάτι: είναι και αυτά (βάσει συμβάσεων που υπόγραψαν κάτι "πατριώτες να!") υποθηκευμένα και στη διάθεση των δανειστών οποιαδήποτε στιγμή κρίνουν αυτοί να τα εκμεταλλευτούν, αρκεί να...μένουν εδώ! Των δανειστών, τοκογλύφων και κερδοσκόπων διεθνών και εγχώριων, που θα σώσουν την πατρίδα και θα μεταμορφώσουν πατριώτες και μη σε κάτι φουκαράδες μετανάστες, που ίσως και να πυροβολούνται αν ζητούν παράλογα πράγματα. Όπως δικαίωμα σε αξιοπρεπή, αμοιβόμενη εργασία...
ΥΓ: Δείτε την εξαιρετική ελληνική ταινία " Ο Βασιλιάς" (του Νίκου Γραμματικού, 2002) με το θαυμάσιο Βαγγέλη Μουρίκη στον πρωταγωνιστικό ρόλο, η οποία ξεγυμνώνει τη νοοτροπία και τις "αξίες" που εμπνέουν την "αγνή ελληνική επαρχία"(κι όχι μόνο).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου