Να είμαστε το θρόισμα των φύλλων.
Να είμαστε του ουρανού το χρώμα.
Όρθιοι,
φτωχοί,
των ανοιχτών δρόμων
τρελλοί θαμώνες.
Το ανοιχτό στοίχημα
εμείς οι ίδιοι.
Η ασεβής χειρονομία
στις εικόνες
της επίπλαστης ευτυχίας.
Να είμαστε του αδύνατου φορείς,
να είμαστε το μέσο,
να είμαστε ο σκοπός.
Να φτύσουμε τις καταξιώσεις
και τη σπουδή του τίποτα.
Δεν παύουμε να μαγειρεύουμε
κόσμε του ταχυφαγείου.
.........................
Συνάντηση δυσάρεστη με την ιδεολογία
Λοιπόν,
σ'άκουγα να φλυαρείς
και να κρύβεσαι πίσω απ'το δάχτυλό σου.
Στην αρχή μου φάνηκε αστείο.
Μετά είπα,
" ο καιρός να μας φυλάει απ'τα επαναστατικά
δικαστήρια της καθαρότητας "
και ύστερα δεν έβρισκα λέξη της προκοπής που να κάνει
ρίμα
με την ξεφτίλα.
........................
Αυτό που χρειάζεται
Ξεγλιστράει απ'τα δάχτυλα
επιδεικνύεται σαρκαστικά.
Προσαρμοσμένο στην ομίχλη του καπνού μας
- αερικό -.
Φύλλο απ'τη σιωπή του κυπαρισσιού.
Σταγόνα απ'το κύμα.
Δυσανάλογη σκιά
πίσω απ΄τη διάταση των χεριών.
Παραπαίον σχοινοβατεί
χαρμόλυπο σχίζεται στα δύο.
Σκορπάει τη μυρωδιά της νύχτας.
Θυμάσαι;
Ίσως πέρασε από δίπλα μας
το λεπτό που μετρούσαμε τον πυρετό.
.........................
* ο "σωρός" τυπώθηκε στην Αθήνα (άνοιξη 2008) σε 500 αντίτυπα για να μοιραστεί χέρι χέρι και σε αυτοοργανωμένους αντιεραρχικούς χώρους, επιχειρώντας να συδράμει με τον τρόπο του στο αντιεμπορευματικό εγχείρημα και την έμπρακτη άρνηση των όρων, των ρόλων και των διαχωρισμών που θέτει το Υπάρχον.
Σημείωμα από την τελευταία σελίδα της ποιητικής συλλογής "σωρός", από την οποία επέλεξα τα παραπάνω τρία ποιήματα...
ανιχνευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου