Ιστορικές πολιτικές ατάκες στην εποχή των μνημονίων (και η αποκωδικοποίησή τους)

 του ανιχνευτή

• " Mαζί τα φάγαμε! " (το καλωσόρισμα-εισαγωγή της  Αλίκης στη μνημονιακή χώρα των θαυμάτων!)

-Ναι, αλλά μόνο αυτοί (και κάμποσοι του "περίγυρου") πάχυναν, ψηφοφόρε τους!
(Σκέφτηκε, άραγε, σοβαρά κανείς πόσο η παραπάνω δήλωση αποτελούσε μια κυνικότατη ομολογία τέλεσης ποινικά κολάσιμων πράξεων, βαρύτατων κακουργημάτων, σαν ροχάλα που εκτοξεύεται στα αποχαυνωμένα μούτρα της "δημοκρατίας";)

• " Η αριστερά της ευθύνης είναι εδώ!"

- Και βέβαια είναι! Όπως, επίσης, δεν έφυγε ποτέ από εδώ η "μεγάλη δημοκρατική παράταξη" που κυβέρνησε "σοσιαλιστικά" τη χώρα, τόσα χρόνια.
 Αριστερά= η πολυπιπιλισμένη καραμελίτσα που, υποτίθεται, ότι καθαρίζει τη δύσοσμη αναπνοή, κρύβοντάς την προσωρινά...(Για να μην παρεξηγηθώ: αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν μέσα στο χώρο της αριστεράς πολύ αξιόλογοι άνθρωποι, πραγματικοί αγωνιστές και ιδεαλιστές! Οι ίδιοι, πάνω απ'όλα, οφείλουν να απομονώσουν τα πολλά "φρούτα", που- καθόλου σπάνια- τρυπώνουν κι εκμεταλλεύονται, επί ιδίοις οφέλοις, το όνομα και τη δυναμική αυτού του μεγάλου και πολυπρόσωπου χώρου. Και τον δυσφημίζουν!)

• " Θα τους τρελάνουμε στη νομιμότητα! "

- Κάτι τέτοια ωραία και καθησυχαστικά άκουγαν, μετά τις τελευταίες εκλογές, οι κεφαλές του τόπου και πείστηκαν, τελικά, να τηρήσουν ως κόρη οφθαλμού τη "νομιμότητα" όσον αφορά τα δικαιώματα και τον "πατριωτισμό" όσον αφορά τα συμφέροντα, του λαού και των εργαζόμενων γενικότερα.

• " Οι θυσίες του λαού θα πιάσουν τόπο! "

- Δηλαδή θα αγκυροβολήσει (ο λαός) σε τόπο μονίμως "χλοερό και μακάριο"...ή, έστω, υγρό, καγκελόφραχτο και σκοτεινό.

• " Οι επενδύσεις θα προστατευτούν με κάθε μέσο! (προσοχή: με κάθε "μέσο!") "

- Ναι, αλλά θα προστατευτούν οι επενδύσεις (= "πωλείται όπως είναι επιπλωμένο σε τιμή πολύ κάτω του κόστους") από ποιους; Μήπως από μια ολόκληρη κοινωνία που δεν επιθυμεί να καταστεί "ερημοσπίτης" και "λουστράκος" των επενδυτών;

• " Καταδικάστε τη βία απ'όπου κι αν προέρχεται! "

-...και σκύψτε, επιτέλους, πειθήνια κι αγόγγυστα το κεφάλι κάτω από τη χατζάρα (σαν αυτές που κραδαίνει ο Σουλεϊμάνης στο "μορφωτικό κουτί"), γιατί ο δήμιος έχει φορτωμένο πρόγραμμα..!

• " Η χώρα θα καταφέρει να βγει στις αγορές! "

- Αφού πρώτα "την έβγαλαν στο πεζοδρόμιο" για να τσεκάρουν πόσα πιάνει και είδαν ότι είναι χρυσωρυχείο, στη συνέχεια, για επιβράβευση, θα "τη σπιτώσουν". Στον οίκο όπου συνεργάζεται η τεχνο-επιστήμη υπέρ του ισχυρού με την ανεξέλεγκτη εμπορευματική οικονομία (όπου τα πάντα αποτελούν εμπόρευμα και, προπάντων, ο ίδιος ο άνθρωπος).

Και βέβαια ΔΕΝ ξεχνάμε με τίποτα και το περίφημο, που ειπώθηκε στη ΔΕΘ (Σεπτέμβρης του'11) :
" Θα προσπαθήσουμε σε κάθε οικογένεια να υπάρχει ένας εργαζόμενος!!!(=να τι θα πει "ΑΝΑΠΤΥΞΗ!")
Και δεν κουνήθηκε φύλλο όταν ακούστηκε ηχηρά αυτός ο θόρυβος από το σούρσιμο της ταφόπλακας, έτοιμης να σκεπάσει την ανοιγμένη τρύπα! Λες και  μονολογούσε το τσοπανόπουλο απέναντι στα συμπαθή τετράποδα και, βέβαια, η μόνη απάντηση που έπαιρνε ήταν τα στωικά βελάσματά τους! Κι έτσι, νοματαίοι, φτάσαμε στις σημερινές ημέρες να βιώνουμε, σαν καρκινοπαθείς, τα προχωρημένα στάδια "ανάπτυξης" (ακούω ή γράφω τη λέξη και ανατριχιάζω!) των "καρκινικών όγκων!" Που κατακλύζουν ολόκληρο το (κοινωνικό) σώμα μέχρι να επέλθουν τα χειρότερα τετελεσμένα...

Άιντε λοιπόν "χωριανοί!" Που εγκαταλείψατε την καλλιέργεια της γης, η οποία σας έτρεφε αιώνες, για επιδοτήσεις εκχερσώματος, που είχατε ως μότο το "αν έχεις μέσο και υγρή γλώσσα, διάβαινε!", που πειστήκατε ότι το "δανεικώς ζειν" είναι κι ορθώς ζειν, που οι σκληρές δουλειές ταίριαζαν μόνο σε μετανάστες και αμόρφωτους κι εσείς προοριζόσασταν μόνο για υψηλές μπίζνες και με κάθε μέσο κονόμα, που και τα πτυχία σας τα αποκτούσατε κοντά στα 30, εφόσον έπεφτε ο παράς από τον οικογενειακό σπόνσορα...
 (Δεν αναφέρομαι, βέβαια, σε όλους, αλλά σε μια καθόλου ευκαταφρόνητη μερίδα, που τώρα θυμίζει τη γυναίκα του Λωτ: έχει μείνει στήλη άλατος να παρακολουθεί αποσβωλομένα τα δρώμενα...πού να αγωνιστεί για να τα ανατρέψει! Ή κάνω λάθος;)

 Άιντε και σεις προύχοντες! Που για σας η μόνη ηθική αξία είναι η συσσώρευση του χρήματος, ακόμα κι αν πατήσετε πάνω σε σωρούς από πτώματα, ακόμα κι αν ακυρώσετε το οποιοδήποτε μέλλον της οποιασδήποτε επερχόμενης γενιάς. Εσείς, που μετατρέψατε τη λοβιτούρα, τη ρεμούλα, το ψέμα, τη στρεψοδικία, την εκδικητικότητα και την προδοσία σε φυσιολογική συμπεριφορά (που αναγάγατε και ως πρότυπο προς μίμηση κι ως εγγυημένη οδό επιτυχίας) μέσα σ'ένα αφύσικα δομημένο "οικοδόμημα"...

Η Ιστορία του μέλλοντος θα σας μνημονεύει με τις δικές της αφτιασίδωτες κι αδυσώπητες ερμηνείες! Είναι μια μορφή αθανασίας κι αυτό!