ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2022

Δεν φταίει (μόνο) η κυρία για αυτό που είναι και για όσα με πάσα ειλικρίνεια δηλώνει...

 

Αυτοί είναι οι..."υπηρέτες των λαών"? Στους οποίους ο "λαός" εκχώρησε (με δημοκρατικό φυσικά περιτύλιγμα) όλη την κυριότητά του, μετατρέποντας τους "υπηρέτες" του σε αλαζονικά αδίστακτα αφεντικά του, με άλλα λόγια...

Eκστασιαστείτε ψηφοφόροι της και υποστηρικτές όλων αυτών σαν αυτήν: "Είμαι ένα πολύ προνομιούχο άτομο, όπως και άλλοι ομοσπονδιακοί εκλεγμένοι ηγέτες. Λαμβάνω έναν πολύ σημαντικό μισθό και ξέρω ότι αυτό με βάζει σε μια πραγματικά πολύ προνομιακή θέση. Οι άνθρωποι που αγωνίζονται στον Καναδά δεν είναι σαν εμένα (!), δεν είναι ομοσπονδιακά εκλεγμένοι πολιτικοί όπως εγώ..."

 video link

Chrystia Freeland ουκρανικής καταγωγής, με παππού τον Mykhailo Khomiak. Ο οποίος δούλεψε για τον υπουργό προπαγάνδας του Γ΄Ράιχ Γιόζεφ Γκέμπελς ως αρχισυντάκτης μιας ναζιστικής εφημερίδας στην Ουκρανία. Έκανε πορεία με την ουκρανική ναζιστική οργάνωση «Δεξιός Τομέας», ενώ συμμετέχει στο Διοικητικό Συμβούλιο του WEF (Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ) με τον Klaus Schwab. Δηλαδή της πανταχού παρούσας και τους πάντες ελέγχουσας ΜΚΟ (σύμφωνα με τους κομπασμούς του ιδρυτή και προέδρου της Schwab, "μέγα διδάσκαλου" κι αγαπημένου συγγραφέα και υψηλών εγχώριων πολιτικών προσώπων...), της σέκτας η οποία θεωρεί τους ανθρώπινους πληθυσμούς "άχρηστους" που προσωρινά μπορεί να "απασχοληθούν" με αποχαυνωτικά video games και ναρκωτικές ουσίες, μέχρι... να αδειάσουν τον πλανήτη από την "ενοχλητική παρουσία" τους (δες και to video του τέλους, παρακάτω)...Δηλαδή τα απόλυτα παράσιτα μας θεωρούν όλους εμάς παράσιτα...?
 Να επισημάνουμε, επίσης, ότι οι ΗΠΑ υποστήριξαν τη Freeland για την ανάληψη της ηγετικής θέσης του ΝΑΤΟ...

EΠΙΛΟΓΟΣ, για να χαλαρώσουμε και λίγο:
Λένε οι "γκουρού" και οι χαρτογιακάδες εκεί στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (ή "Μαγειρείο" της "ευτυχισμένης" μετ-ανθρωπότητας) αυτά που λένε και συγχρόνως γελάνε:





Posted by
Labels:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)