ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 2 Ιουνίου 2024

"με το συμπάθιο"... (sorry to bother...)


 {" When I go to the bazaar, madam, I will buy you a rooster. May the rooster crow, wake you up (?) every morning " }

Ένα τραγουδάκι...αφιερωμένο με...καλοπροαίρετο χιούμορ στις euro-εκλογές που πλησιάζουν. Dedicated to the elections for the European Parliament! Και θα αλλάξουν, όπως κάθε εκλογική διαδικασία μέσα στις αστικές δημοκρατίες, τον "αντίκοσμό μας" προς το "καλύτερο". Αχ! Που όλο ακούς γι' αυτό αλλά κάτι μέσα σου κι έξω από εσένα σού φωνάζει, αν διαθέτεις "εσωτερική φωνή",  πως δεν το εισπράττεις... 

Ένα σατυρικό τραγουδάκι (τίποτα περισσότερο αφεντάδες μου και υπηκόοι) για την "ενωμένη ευρωπαϊκή οικογένεια"... Αυτό το μόρφωμα με τους ηγέτες της υποδειγματικής διαφάνειας σε μείζονα θέματα που σχετίζονται με διαχείριση υγειονομικών κρίσεων, για παράδειγμα, και σεβασμού στα χρήματα των Ευρωπαίων φορολογούμενων,,,,

Με τους πακτωλούς δισεκατομμυρίων προς το άκρως διεφθαρμένο νεοναζιστικό καθεστώς αχυρανθρώπων των ΗΠΑ και NATO (ενώ οι ευρωπαϊκοί λαοί οδηγούνται σε διαρκείς "εκπτώσεις" ως προς το βιοτικό τους επίπεδο) και το φλερτ με έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο , για τον οποίο ουδέποτε ρωτήθηκαν οι ΑΜΕΣΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΟΙ "κυρίαρχοι λαοί" (Κυρίαρχοι λαοί, δεν σας τα έχουν εξηγήσει καλά) που, διόλου απίθανο, από τους "συνήθεις υπόπτους" (The real pigs of war and destruction...) να τους ζητηθεί και  να πάνε ντυμένοι στο χακί για να αφήσουν τα κόκαλά τους στις ουκρανικές πεδιάδες... Ένας όμως πόλεμος θα σώσει και την κλυδωνιζόμενη οικονομία τους από τις "αντιρωσικές κυρώσεις"! ...

 

(Σημειολογικά αναφέρουμε και αυτές τις δηλώσεις στις αρχές του "σωτήριου έτους 2024": Ο Αρχηγός του βρετανικού στρατού, Sir Patrick Sanders, ζήτησε από το λαό να προετοιμαστεί για γενική επιστράτευση-“Για τον Βασιλιά και το Έθνος”)

 Με τις..."πρωτεΐνες εντόμων" και τα εργαστηριακά "τρόφιμα" προς μαζική κατανάλωση μέσα στο ευρωπαϊκό "κοτέτσι", όπου δαιμονοποιείται η γεωργία ελέω της νέας διάτρητης από παντού τρομολαγνικής αφήγησης (ενώ μας λένε ανάμεσα και σε άλλα "τσιτάτα"  ότι...οι μισητοί για τον πλανήτη που οραματίζονται άνθρωποι αναπνέουν υπερβολικά και επιβαρύνουν το περιβάλλον με διοξείδιο του άνθρακα!)...

Ένα τραγουδάκι για τη "δημοκρατία" στα καλύτερά της, με τους "προστάτες" που της αξίζουν και τους προστατευόμενους που βαριανασαίνουν μεταξύ ύπνου και (ελεγχόμενου ?) ξύπνιου...

Ένα χαρούμενο τραγουδάκι για (συναισθηματικά και νοητικά)  ανήλικους σε σώματα ενηλίκων...για μια καρδιά από γυαλί που εξαρχής επεδίωκε να μας ενσωματώσει πλήρως (και να μας τελειώσει..!) στις δικές της αποδομητικές, εκφυλιστικές συχνότητες... 

Ένα τραγούδι για την εγχώρια (και όχι μόνο)... "ωραία κοιμωμένη"  .

Καληνύχτα και ... "με το συμπάθιο" για την ενόχληση, αφεντάδες μου και υπηκόοι....

ΥΓ. :


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου