ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 6 Αυγούστου 2024

Live your myth σε έναν κόσμο "ανάποδης λογικής"...

 

" Το βαρύ πυροβόλο της Παγκόσμιας Πυγμαχίας η Ιρλανδή πρωτο-πυγμάχος Kellie Harrington, Παγκόσμια Πρωταθλήτρια & Χρυσή Ολυμπιονίκης του 2020 ΜΠΟΫΚΟΤΑΡΕΙ την διοργάνωση αρνούμενη να αγωνιστεί εναντίον αντρών που δηλώνουν γυναίκες Επιτέλους, μια γυναίκα που σέβεται τον εαυτό της!"

Πάρθηκε από το X

Το όλο ζήτημα ξεκίνησε από τις διαμαρτυρίες της Ιταλίδας πρωταθλήτριας στα 66κ. Άντζελα Καρίνι. Που αποσύρθηκε ζαλισμένη και δαρμένη από τις πρώτες κιόλας γροθιές του Αλγερινού πυγμάχου Ιμάνε Χελίφ, τραβεστί ή τρανσέξουαλ ή transgender ή intersex ή διεμφυλικού ή με όποιον άλλον "εύηχο προσδιορισμό" για ένα άτομο που γεννήθηκε άντρας και αυτοπροσδιορίζεται ως γυναίκα. Κι ενώ η παγκόσμια ομοσπονδία πυγμαχίας είχε ορθώς απαγορέψει σε αυτά τα άτομα να συμμετέχουν στο μαχητικό άθλημα, που στηρίζεται τόσο στη φυσική κατάσταση κι εκρηκτικότητα και τα αυξημένα ανακλαστικά όσο και σαφώς στη μυική δύναμη, οι "φωστήρες" της ΔΟΕ επέτρεψαν στον ίδιο και τους ομοίους του να συμμετέχουν ως γυναίκες...αντιμετωπίζοντας γυναίκες αθλήτριες !! (Να ξεκαθαρίσουμε κάτι, προς αποφυγήν τυχόν παρανοήσεων από κάποιους που πρώτα μιλάνε και μετά σκέφτονται, αν διαθέτουν και δική τους σκέψη: Η σεξουαλική ταυτότητα, το αυτονόητο δικαίωμα του κάθε ανθρώπου, ουδεμία σχέση έχει με το ζήτημα που μας απασχολεί εδώ...). Μια "αλλόκοτη" απόφαση-σκάνδαλο που υποτιμά πολύ "άκομψα" πρωτίστως όλες τις γυναίκες αθλήτριες, οι οποίες και συμμετέχουν σε μια έτσι κι αλλιώς "αλλόκοτη" Ολυμπιάδα... Όπως υποστηρίζουν αρκετοί, θα έπρεπε να αποσυρθούν ως ηχηρή απόδειξη διαμαρτυρίας και συνάμα αυτοσεβασμού, από κάθε αγώνισμα όπου έχουν να αντιμετωπίσουν ... ανδρικά κορμιά..! Τα οποία και πλασάρονται ως θηλυκά με φαιδρή αιτιολόγηση, ειδικά όσον αφορά θέματα αθλητισμού όπου και υπεισέρχονται απόλυτα συγκεκριμένοι παράγοντες και παράμετροι... Διότι όσο κι αν με ιατρικές μεθόδους "πειραχτούν" οι ορμόνες, όσο κι αν πέσουν τα επίπεδα τεστοστερόνης, όσο και αν "αναμορφωθούν" τα γεννητικά όργανα, από τη στιγμή που ένα άτομο έχει ΧΥ ζεύγος χρωμοσωμάτων αποτελεί από γονιδιακή άποψη αρσενικό άτομο και διαθέτει μια μυοσκελετική δομή (και μεγαλύτερους πνεύμονες) που του προσφέρει πλεονέκτημα σε αθλήματα (όπως η πυγμαχία ή αγωνίσματα στίβου) έναντι γυναικών αντιπάλων! Αδικώντας τες κατάφωρα και καταστρέφοντας τον γυναικείο αθλητισμό, τόσο απλά! Οπότε τα περί αθλητικών ιδεωδών πετιούνται με χυδαίο τρόπο στον κάλαθο ανακύκλωσης και εκτρωματικής αντιστροφής κι αποδόμησης εννοιών της "woke" ατζέντας...

Και μια απορία: Γιατί δεν συμβαίνει και το αντίθετο; Μια γυναίκα που αισθάνεται άνδρας (και προβεί αν επιθυμεί ακόμη και σε ιατρική επέμβαση "αλλαγής φύλου") και είναι αθλήτρια, για παράδειγμα τενίστρια ή πυγμάχος ή δισκοβόλος ή σφαιροβόλος ή αθλήτρια δρομικών ή αλτικών αγωνισμάτων στίβου, γιατί δεν έχει συμμετέχει μέχρι τώρα και πιστεύουμε ότι δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί κάτι τέτοιο, διακινδυνεύοντας και μια πρόβλεψη, στα ανάλογα αγωνίσματα για άνδρες;;;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου