ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 26 Δεκεμβρίου 2023

"Ένα αίμα", μέσα στη μοναδικότητα της υπόστασής μας ..

 

Πόσο μεγάλη είναι η ανάγκη για έναν ενυπόστατο σκοπό, πόσο περισσότερο στην εποχή της αποθέωσης της συλλογικής παράνοιας και της επικράτησης του αφύσικου σε βάρος της φυσικής αρμονίας.. Με την αγωνία ενός ατόμου που παλεύει για την ακεραιότητα της ύπαρξής του, ένας υγιής διανοητικά άνθρωπος ρίχνεται στην αναζήτηση ενός ένσαρκου, φιλοεπιβιωτικού και όχι το αντίθετο, Νοήματος..Αυτό είναι και το Holly Graal μήπως; Της σκοτεινής αυτής εποχής, με τις αρνητικές δυνάμεις να στοχοποιούν τις ανθρώπινες μάζες και να τις πυροβολούν με παρανοϊκά αφηγήματα, επιβλαβείς ατζέντες, τοξικές δόσεις, δηλητηριώδη ψέματα.. Τις αγελαίες ανθρωπομάζες.. Παθητικά "βολεμένες" μες στις σύσκατες μωρουδιακές ακόμα πάνες τους, δύσοσμες από το διαρκή Φόβο και την λοβοτόμηση της καθεστωτικής πολύπτυχης Προπαγάνδας. Δυστυχώς ανήμπορες να ενηλικιωθούν οπότε και να συγκρουστούν άμεσα με την ίδια  την αντιεπιβιωτική-αυτοκαταστροφική "ύπαρξή" τους, ανήμπορες να σκεφτούν από μόνες τους, να σκεφτούν ανεξάρτητα κι οπότε να ενεργήσουν και αυτόβουλα, να επιθυμήσουν την Υπέρβαση.. Αλλά οι ποιμένες έχουν εκπαιδεύσει τα κοπάδια να συνδέσουν την έννοια της σκέψης με την κούραση, την ανία, τον..χαμένο χρόνο! Η αγελαία μαζοψυχή ήταν και είναι ικανή για όλα: να προχωρήσει ακόμη και σε ιατρική επέμβαση στα παιδιά της αν οι "αυθεντίες" και οι "γκουρού" των νέων εποχών διακήρυτταν πως οι ευνουχισμένοι υπάλληλοι είναι πιο αποδοτικοί στα καθήκοντά τους και μελλοντικά θα εξασφαλίζουν πιο εύκολα μια θέση δουλείας  μέσα στο σκλαβοπάζαρο της "αγοράς εργασίας", για την οποία μέχρι τώρα διαδηλώνουν αυστηρά εντός πλαισίου του συστήματος μισθωτής σκλαβιάς. Γιατί το ανθρώπινο ον οφείλει να πειστεί ότι η "μοίρα" του είναι αυτή του υπαλλήλου, του εργάτη, στα καλύτερά της ικανοποιητικά ή "αξιοπρεπώς" αμειβόμενου, ώστε και να διαμαρτύρεται και να συνδικαλίζεται απαιτώντας καλύτερες συνθήκες μισθωτής δουλείας; Και γενικά και τελικά, οι άνθρωποι παγκοσμίως, παντού και διαχρονικά, συνεχίζουν να εκφυλίζονται, να σβήνουν, να διαγράφονται, να πεθαίνουν μαζικά για χάρη θεωριών αντί να συμβαίνει το αντίθετο..

Πόσο έντονα επιθυμητή είναι, για τον ελεύθερο μέσα στα ανάκτορα του ψυχικού του εδάφους άνθρωπο, η λαχτάρα για ανεξαρτησία, για ανεξαρτητοποίηση! Για διαφοροποίηση και για απαγκίστρωση, ως επόμενο -και σύμφωνο με την ίδια τη σοφία της Φύσης-  βήμα του ίδιου του μεθυστικού χορού της Ύπαρξης. Διαφοροποίησης και απαγκίστρωσης από τα χρηστά ήθη, τις παγιωμένες παραδόσεις, τις πατροπαράδοτες καθώς και τις δημοφιλείς πεποιθήσεις, τις ανομολόγητες επιδιώξεις και συμφέροντα και την ενίοτε παροιμιώδη αδιαφάνεια και νοσηρότητα σεκτών, συλλογικοτήτων, ιδεολογικών και πνευματικών στρατοπέδων κράτησης της αντίληψης και κονιορτοποίησης των ανθρώπινων προσωπικοτήτων...Το ομόηχο βέλασμα στους ίδιους μονότονους και ακαλαίσθητους ρυθμούς, μια Χιροσίμα της θαυμαστής ανθρώπινης φύσης, που μετατρέπεται σε ένα απονεκρωτικό κλειστό σύστημα-μικρογραφία της ολέθριας κοινωνικής οργάνωσης.. 

Όχι όχι δεν θα πάρουμε, λουζόμαστε ακόμα από ένα δικό μας "ιερό" εσωτερικό φως που κανένα θρησκευτικό δόγμα ή οποιαδήποτε new age "διδασκαλία" μπορεί να επιτρέψει να παραμείνει αγνό κι αμόλυντο. Είμαστε ανεπίδεκτοι συμμόρφωσης και πιστοποίησης φρονημάτων, έντυπων ή ψηφιακών. Δεν θέλουμε ετικέτες και έγγραφα ταυτοποίησης σαν τους σκλάβους της αποικιοκρατικής εποχής. Γιατί είμαστε -κι αν δεν είμαστε δεν μας μένει επιλογή και χρόνος για ξόδεμα από τα να γίνουμε με πάθος- η αχαρτογράφητη φυλή που κηρύττει διαρκή περιφρόνηση στους ελεγκτικούς "έξυπνους" μηχανισμούς υποδούλωσης. Οι "πρωτόγονοι" που δεν προσκυνάνε την άψυχη θεοποιημένη οντότητα της τεχνητής νοημοσύνης. Δεν μας μένει παρά να αναγνωριστούμε ως οι αλήτες, οι troublemakers, για την προωθούμενη "Επανεκκίνηση" από τα αξιοκαταφρόνητα κέντρα αυθαίρετης παγκόσμιας εξουσίας και οριστικής ταφόπλακας στις εναπομείνουσες συλλογικές φαντασιώσεις για "δημοκρατίες", συλλογικά δικαιώματα και υπόσταση "βούλησης". Η μηχανή παραγωγής σκλάβων -που όχι μόνο δεν αντιλαμβάνονται τη σκλαβιά τους αλλά και την έχουν συνηθίσει- στα καλύτερά της! Αλίμονο όμως στη "βιώσιμη ανάπτυξη" αυτών που δημιούργησαν τα προβλήματα σε περιβάλλον και πληθυσμούς, των εξουσιανθρώπων της "κουλτούρας" ενάντια στη Φύση την ίδια, αλλά τώρα φέρνουν -και μάλιστα ασυζητητί- τις νέες  ριζικές λύσεις: Είμαστε τα καθάρματα που αναπνέουν με βουλιμία τον αέρα  σε διαδρομές εκτός καταθλιπτικής μεγαλούπολης και πορδίζουν όπου στέκονται και κάθονται για να εξοργίσουν το θρησκευτικό παραλήρημα της επίτευξης μηδενικών εκπομπών άνθρακα..

Δεν μας μένει παρά να θυμηθούμε! Να αφουγκραστούμε και να εναρμονιστούμε με τις συχνότητες αυτού του αρχαίου και αγνά Άγριου κομματιού μας, να  πάψουμε να αποτελούμε δυσλειτουργικά ανθρωποειδή και να γίνουμε ακμαίοι άνθρωποι. Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου το να θεραπευτούμε από τον μολυσματικό "πολιτισμό" της Φρίκης και των νορμών εξουσιαστών-εξουσιαζόμενων. Να γίνουμε πάλι "ένα αίμα" με τους άγριους προγόνους. Να τα ξαναβρούμε με αυτό το αδάμαστο και συγχρόνως πάνσοφο στοιχείο της ύπαρξής μας, που δεν σκιάζεται από αφέντες και ορδές σκλάβων και παραμονεύει να εγερθεί με την ορμή καταιγίδας από τον μεγάλο ύπνο στα -ανέγγιχτα από ενέσιμες γενετικές "θεραπείες"- γονίδιά μας ..Και να αναδυθούμε σαν την πρωινή ομίχλη από το υγρό γόνιμο χώμα. Να πέσουμε σαν κατακόκκινη βροχή φωτιάς από τους ουρανούς αν χρειαστεί. Και να ξαναμιλήσουμε με τους γαλαξίες!

Η φύση μας δεν μπορεί παρά να είναι η ψυχή της ηδονής, η έκσταση του Χάους απέναντι στη θανατίλα της εκπολιτισμένης υποταγής, η ευεξία της κίνησης, η μαγεία της αναζήτησης, η διαύγεια του Ερεύνα και Μην Πιστεύεις τίποτα και κανέναν, το ψάξιμο της Αλήθειας πρώτα εντός εαυτού και όχι σε πράγματα έξω από αυτόν, η Ενέργεα και η Δύναμη που αντλείται από το αιώνιο Παρόν ενάντια στην ονειροπόληση ή αιχμαλωσία του όποιου παρελθόντος και στην ψευδαίσθηση του μέλλοντος......................

Γκρρρ!

" Το χάος είναι ένας χορός, ένας ρευστός χορός της ζωής, κι ο χορός αυτός είναι ερωτικός.
Ο πολιτισμός μισεί το χάος κι επομένως μισεί επίσης τον Έρωτα."  FERAL FAUN

Ο Ένοικος...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου