ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2023

(deadly) MYSTERIES.....


πάτησε στην εικόνα για μεγέθυνση:

Tweet: One of the greatest mysteries of COVID-19 is... Where did the flu go in 2020 and 2021?- Ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της "COVID-19" (ή του "Plandemic" ή "πλανδημίας") είναι το πού πήγε η γρίπη το 2021 και 22 ;;; 

Που από το φετινό φθινόπωρο επέστρεψε δριμύτερη και τσακίζει, με ιδιαίτερη προτίμηση εμβολιασμένους κι άρα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό (βλέπε άλλη μία βαρυσήμαντη αναφορά στα πλαίσια της αναπόφευκτης από τις καταιγιστικές εξελίξεις αλλαγής στο αφήγημα: Καθηγητής του ΜΙΤ: «Αποσύρετε άμεσα τα εμβόλια κατά της Covid-19 γιατί προκαλούν σοβαρές βλάβες στους νέους»). Κι αν κάποιος βιαστεί να πει ότι η γρίπη είχε περιοριστεί από την προστασία γενικά της μαζικής χρήσης μασκών-ως συμβολισμός φίμωτρων στην ουσία, τον παραπέμπουμε σε κάτι τσιτάτες δηλώσεις του Billyboy "αρχιγκουρού" και σε αυτή τη σχετικά πρόσφατη ανάρτηση περί "προστασίας" των μασκών: Eμείς στα λέγαμε και στα μεταφέραμε από την πρώτη στιγμή... Τώρα άκου και τους "super ειδικούς" να υποτιμούν την έτσι κι αλλιώς "ζαλισμένη νοημοσύνη" των ανθρώπινων πειραματόζωων:

  { Σχετική ανάρτησή μας, περί "μυστηρίου" από την αρχή της "πλανδημίας", όπως κανονικά πρέπει να αποκαλείται : ΠΟΥ ΠΗΓΕ Η ΓΡΙΠΗ ;; Πού "ταξίδεψε" κι "εξαφανίστηκε", τελείως όμως, από προσώπου γης; Massive Number Of Flu Cases Are Re-Labeled COVID Cases ("περιστατικά γρίπης βαφτίστηκαν μαζικά COVID-19") }

H απάντηση σε αυτή την ερώτηση της αρχής καταρρίπτει με πάταγο το ψευδοαφήγημα που δεν δικαιολογούσε βάσει ΛΟΓΙΚΗΣ εξαρχής, απ' όπου κι αν το εξέταζες ( Η ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ ΜΑΘΗΣΗΣ: https://antidras.blogspot.com/2020/11/blog-post_7.html ), τα όσα τρομερά και φοβερά ΕΠΙΒΛΗΘΗΚΑΝ...(βλέπε κι εδώ: "ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΓΙΑ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟ" ! ) 

Τόσο απλή διαπίστωση, που κάνει τους πληθυσμούς των χεσμένων από τον φόβο του θανάτου "normies" (ΦΟΒΟΣ= το πανίσχυρο εργαλείο ελέγχου των ανθρωποκοπαδιών!), παραδομένους ψυχή τε και σώματι στην κολοσσιαία κοινωνική μηχανική και προπαγάνδα των μισάνθρωπων εξουσιαστών* σε συνέργεια με την "αντιεπιστημονική κοινότητα", να αισθανθούν (αν μπορούν πολλοί πια να νιώσουν κάτι αυθεντικό) απίστευτα άβολα για το μέγεθος της οδυνηρής κοροϊδίας σε βάρος αυτών και των παιδιών τους ("Ο  Δρ Έρικ Ρούμπιν, ένα από τα μέλη που ψήφισαν, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και επίσης αρχισυντάκτης του New England Journal of Medicine, παραδέχτηκε ότι κανείς δεν γνωρίζει τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της ένεσης Covid στα παιδιά, για αυτό και πρέπει να εγκριθεί. (!!!)«Δεν θα μάθουμε ποτέ πόσο ασφαλές είναι το εμβόλιο μέχρι να αρχίσουμε να το δίνουμε. Έτσι είναι. Νομίζω ότι πρέπει να ψηφίσουμε για να το εγκρίνουμε», τόνισε. Η δήλωση έγινε θέμα και στην Washington Post.")

Posted by
Labels:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)