ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Δευτέρα 9 Μαρτίου 2015

ΑΙΣΧΟΣ: "Η Μινεσότα φορολόγησε τους πλούσιους και πέτυχε!"

Άποψή μας: Αίσχος! Κάτι τέτοιες κινήσεις, σύμφωνες με το κοινό αίσθημα περί δικαίου και κυρίως με την έννοια της λογικής, "χαλάνε την πιάτσα"! Αυτή της εμπορευματικής δημοκρατίας.
Και μια απορία: Άραγε ο δισεκατομμυριούχος κυβερνήτης της Μινεσότα χρησιμοποίησε και "κεφαλο-κυνηγούς" φοροφυγάδων (ή "αστυνόμων του ΦΠΑ" ), τύπου "Onlookers", κατά την εμπνευσμένη σύλληψη του νέου Έλληνα υπουργού οικονομίας;

Οι Ρεπουμπλικάνοι, όπως ο πολιτειακός εκπρόσωπος Mark Uglem, προειδοποίησε ενάντια στις φορολογικές αυξήσεις του Dayton λέγοντας: «Οι εργοδότες, οι μεγάλες εταιρείες και μικρές εταιρείες, θα φύγουν όλοι. Ό,τι έχει νόημα γι’ αυτούς είναι τα χρήματα».


Η Μινεσότα φορολόγησε τους πλούσιους και πέτυχε!

“Την επόμενη φορά που κάποιος υποστηρικτής του νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου πει ή γράψει σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης πως η φορολόγηση των πλουσίων και η αύξηση των μισθών “σκοτώνει” τις θέσεις εργασίας και την επιχειρηματικότητα, μπορείτε να στέλνετε αυτό το άρθρο”

Με το παραπάνω σχόλιο ξεκινάει το άρθρο του Κάρλ Γκίμπσον στην αμερικανικής Huffington Post για τα αποτελέσματα της πολιτικής του Μαρκ Ντέιτον, ο οποίος τον Ιανουάριο του 2011 ανέλαβε κυβερνήτης της Μινεσότα (πληθυσμός 5,5 εκ.) με ελλειμματικό προϋπολογισμό ύψους 6,2 δις δολαρίων και ανεργία στο 7%.

Ο προκάτοχός του, ο Τιμ Πόλεντι, υποψήφιος του Συντηρητικού Κόμματος, υπερηφανευόταν πως ποτέ δεν αύξηση του φόρους στις επιχειρήσεις. Το μόνο που είχε κάνει για να ενισχύσει τα έσοδα ήταν να αυξήσει τον φόρο στα τσιγάρα κατά 75 σεντ. Όσο για τις θέσεις εργασίας, από το 2003 έως το 2010, αυτές αυξήθηκαν μόλις κατά 6.200.

Στον αντίποδα ο Ντέιτον με την ανάληψη των καθηκόντων του αύξησε το φόρο εισοδήματος από 7,85% έως 9,85% για εισοδήματα πάνω από τις 150.000 δολάρια και για νοικοκυριά με εισόδημα άνω των 250.000 δολαρίων. Τα φορολογικά έσοδα αυξήθηκαν κατά 2,1 δις. Επίσης συμφώνησε σε αύξηση του κατώτατου μισθού στα 9,5 δολάρια την ώρα από το 2018 και προώθησε νόμο για μισθολογική ισότητα μεταξύ γυναικών και ανδρών.

Οι Ρεπουμπλικάνοι προεξοφλούσαν για την πολιτική του Ντέιτον: “Θα χαθούν θέσεις εργασίας. Μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις θα κλείσουν ή θα φύγουν”.

Τα αποτελέσματα…
Τελικά μέσα σε μια τετραετία, από το 2011 έως το 2015, οι θέσεις εργασίας αυξήθηκαν κατά 172.000, δηλαδή 165.800 θέσεις εργασίας περισσότερες από αυτές που είχε δημιουργήσει σε μια οκταετία ο Πολέντι. Ο ανώτατος φορολογικός συντελεστής εισοδήματος στη Μινεσότα είναι ο τέταρτος υψηλότερος στη χώρα, ωστόσο το ποσοστό ανεργίας είναι πλέον το πέμπτο χαμηλότερο στις ΗΠΑ με 3,6%.

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της αρμόδιας ομοσπονδιακής υπηρεσίας των ΗΠΑ, το έτος 2012-2013, το μέσο εισόδημα των κατοίκων της Μινεσότα ήταν κατά 10.000 υψηλότερο από το μέσο εισόδημα των αμερικανών. Σήμερα παραμένει ακόμη κατά 8.000 υψηλότερο από το μέσο αμερικανικό εισόδημα.

Μέχρι τα τέλη του 2013 η αύξηση της απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα ξεπέρασε τα επίπεδα προ κρίσης και η οικονομία της πολιτείας είναι η πέμπτη ταχύτερα αναπτυσσόμενη στις ΗΠΑ. Ακόμη η Μινεσότα, σύμφωνα με το Forbes, είναι η 9η φιλικότερη πολιτεία για τις επιχειρήσεις.

Παρά την κινδυνολογία για αποχώρηση επιχειρήσεων και ενίσχυση της φοροδιαφυγής, 6.230 περισσότεροι κάτοικοι της Μινεσότα συμπεριελήφθησαν στα υψηλά εισοδήματα το 2013, μόλις ένα χρόνο μετά την αύξηση της φορολογίας. Τέλος από τον Ιανουάριο του 2015 η Μινεσότα έχει πλεόνασμα 1 δις δολάρια και ο Ντέιτον δεσμεύτηκε να επενδύσει πάνω από το 33% του πλεονάσματος στην εκπαίδευση για αναβάθμιση των δημόσιων σχολείων.

Το συμπέρασμα…

Ο λόγος που ο Ντέιτον άλλαξε ριζικά την οικονομία της Μινεσότα, μετατρέποντάς την σε μια από τις ισχυρότερες οικονομικά πολιτείες των ΗΠΑ βασίζεται στα απλά μαθηματικά, όπως αναφέρει ο Καρλ Γκίμπσον. Η αύξηση της φορολογίας σε αυτούς που μπορούν να πληρώσουν περισσότερα μετατρέπει το έλλειμμα σε πλεόνασμα.

Η αύξηση του κατώτατου μισθού αυξάνει το μέσο εισόδημα. Και σε μια περιοχή που η εκπαίδευση ενισχύεται και αποτελεί προτεραιότητα στον προϋπολογισμό και η οικονομική ανάπτυξη είναι από τις υψηλότερες στη χώρα, το μόνο λογικό για τις επιχειρήσεις είναι να παραμείνουν.

Είναι επίσημο: Η οικονομική θεωρία “Trickle-down” (*η μη φορολόγηση των υψηλών εισοδημάτων για ανάπτυξη της οικονομίας) είναι ανοησία. Η Μινεσότα το αποδεικνύει μια και καλή. Αν πιστεύετε το αντίθετο κάνετε λάθος.

tvxs
Εμείς το διαβάσαμε στα diadrastika 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου