ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2015

Πόσα ακόμη τερτίπια σηκώνει του κασίδη το κεφάλι;

Mερικά σημεία αναφοράς, χρήσιμα για το κείμενο που θα ακολουθήσει:

 "Σύνθημα του, "Πρώτα ο Λαός και μετά το χρέος" 
Είπε το μεγάλο «όχι» στους ξένους πιστωτές, τα έβαλε με τις πολυεθνικές και εξοικονόμησε χρήματα για να τα επενδύσει σε κοινωνικές δαπάνες. Οι ρηξικέλευθες κινήσεις του τον έκαναν «ήρωα» στα μάτια των περισσότερων συμπατριωτών του και σύμβολο αντίστασης στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και στις αδυσώπητες χρηματαγορές. Ο Ισημερινός από χώρα που την εξαθλίωναν οι αγορές μετατράπηκε σε χώρα με ραγδαία ανάπτυξη και..... άνοδο του βιοτικού επιπέδου της χώρας. Ο λόγος για τον πρόεδρο του Ισημερινού Ραφαέλ Κορέα, ο οποίος χάρη στις γνώσεις του στην οικονομία και -κυρίως- στην πολιτική τόλμη του πέτυχε να χαλαρώσει τον βραχνά του δημόσιου χρέους, που έσφιγγε τον λαιμό της χώρας του."

Απόσπασμα από παλαιότερη αναρτησή μας με τίτλο "Αργεντινός Οικονομολόγος Καθηγητής Πανεπιστημίου: Απαλλαγείτε από τους τοκογλύφους!"

Συνομιλώντας με τον μελετητή της κρίσης της Αργεντινής, οικονομολόγο και καθηγητή του Πανεπιστημίου του Μπουένος Αϊρες, Κλαούντιο Κατς, αποκομίζει κανείς την πεποίθηση ότι υπάρχει ζωή μετά τον (οικονομικό) θάνατο.
Ο Κατς ήρθε στην Αθήνα της μιζέριας, της οικονομικής ασφυξίας και της ..αυτομαστίγωσης για να μας θυμίσει ότι όσα ζούμε, τα έζησαν κι άλλοι. Και επιβίωσαν.
Ότι μπορούμε να βγούμε από το τέλμα πιο γρήγορα από όσο νομίζουμε. Οτι η οικονομία της Αργεντινής είδε άσπρη μέρα μόνον όταν σταμάτησε να κάνει ό,τι της ζητούσαν οι πιστωτές.
Όπως η Ελλάδα σήμερα, έτσι και η Αργεντινή στα τέλη της δεκαετίας του ’90 όφειλε πολύ περισσότερα χρήματα από όσα μπορούσε ποτέ να αποπληρώσει.

Απόσπασμα από άλλη παλιότερη ανάρτησή μας (σχετικής με τη στάση της αργεντίνικης κυβέρνησης απέναντι στην πριν όχι και τόσο πολύ καιρό σημαδεμένη απόφαση του αμερικανικου δικαστηρίου υπέρ των αιμοσταγών πιστωτών και αποικοικρατών):
Όταν εδώ τα τηλεκάναλα και οι "ειδικοί"  άφηναν να εννοηθεί ότι αν δεν συμορφωθούμε (εμείς οι ραγιάδες δηλαδή) στις εξοντωτικές και ισοπεδωτικές απαιτήσεις πιστωτών, με τη συνέργεια των εγχώριων πωλητικών τους μάνατζερ, θα πάθουμε και θα μας κάνουνε ότι έκαναν στην Αργεντινή. Τη χώρα όπου το σκυλολόι του ΔΝΤ και των δοσίλογών του είχε φύγει πριν 10-11 χρόνια με ελικόπτερα απ'τις ταράτσες των κτηρίων, μετά την εξέγερση του ενωμένου αργεντίνικου λαού! Το ζήτημα όμως τώρα είναι τι έκανε η Αργεντινή στα μισητά τοκογλυφικά αρπαχτικά του πλούτου και της ίδιας της ζωής των λαών!
Δείτε κι αυτό το βίντεο: https://www.youtube.com/watch?v=Y1tTESD3z-U Γιατί άραγε οι Αργεντίνοι έχουν βγει στους δρόμους και πανηγυρίζουν για τη..."χρεοκοπία" τους και με τη βούλα του δικαστηρίου της Νέας Υόρκης; Μήπως τρελάθηκαν ομαδικά ή συμβαίνει κάτι άλλο; Τις διαστάσεις του οποίου φρόντισαν επιμελώς να συσκοτίσουν τα "ιερατεία" της "ενημέρωσης" σε Ελλάδα κι όχι μόνο...
Ποιος πραγματικά έχει χρεοκοπήσει στην περίπτωση της Αργεντινής; Και κατά πόσο αυτό μπορεί ν'αποτελέσει παράδειγμα μίμησης και γι'άλλους "οφειλέτες"(αν και οι ειδικές συνθήκες διαφέρουν από περίπτωση σε περίπτωση) που θα αποκτήσει μορφή ντόμινο;
ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ: Το ασύστολο ψεύδος του χρεοκοπημένου δωσιλογισμού…
(Παρασκευή, 1 Αυγούστου 2014)
" Το σημαντικότερο, η Αργεντινή χρωστάει σε ιδιώτες, αν θέλει δεν τους πληρώνει, και επιλέγει τη σωτηρία των ανθρώπων της. Η Ελλάδα επί κυβερνήσεως Παπανδρέου αποφάσισε να εξασφαλισθούν οι ιδιώτες πληρώνοντάς τους με δανεικά χρήματα από τα κράτη της ΕΕ, και το ΔΝΤ."

Μάλιστα!
"Χρειαζόμαστε περισσότερο χρόνο για να αναπνεύσουμε", διαμήνυσε χτες στους "θυμωμένους εταίρους" ο νέος πρωθυπουργός. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να ιδωθεί αυτή η παράκληση; Μήπως και κάπως έτσι: χρειαζόμαστε παράταση της τοκογλυφικής και επιτήδεια στημένης ασφυξίας -μη λησμονείς: Έκθεση-φωτιά για κυβέρνηση Παπανδρέου: Φούσκωσε το έλλειμμα κι έστειλε την Ελλάδα στο ΔΝΤ- για να συνεχίσουμε να μιλάμε στο λαό μας περί αέρα και οξυγόνου, μέχρι την έλευση του σημείου εκείνου χωρίς επιστροφή, χωρίς αναπνοή, χωρίς γυρισμό, εμπλέκοντας και για τις γενιές που δεν έχουν την ατυχία να έλθουν ακόμα στην επίγεια κόλασή μας...
 Και φυσικά αυτοί που δεν θα τα κακαρώσουν, που δεν θα έχουν συμπτώματα δύσπνοιας και ασφυξίας και πνιγμού και ασιτίας και στρατοπεδοποίησης και υποπρολεταριοποίησης που φέρνει στο νου μεσαιωνικού τύπου αφηγήσεις.. Αυτοί λοιπόν ΔΕΝ θα είναι οι πολιτικοί μας και διαχειριστές ως τώρα της αφύσικης αυτής κατάστασης. Οι οποίοι και διαθέτουν και με το παραπάνω τις καβάτζες τους για την επόμενη ημέρα. Ή νύχτα. Και σε πολλές περιπτώσεις απολαμβάνουν ανταμοιβές και διορισμούς σε νέα πιο υφηλά πόστα της παγκοσμιοποιημένης φασιστολαίλαπας για την εντεταλμένη αποστολή και τον ρόλο που έπαιξαν με αφοσίωση στις εντολές των "από πάνω" κυρίων τους.
Όμως ο λεγόμενος "δανεικός χρόνος", σε πολλές πτυχές της ζωής, αντιμάχεται και παρεμποδίζει τη διαδικασία που κάνει την ύπαρξη, ατομικά και συλλογικά, να προχωράει σε νέα υγιή στάδια και να υπερβαίνει τα τέλματα στην πορεία της μέσα στις δίνες του χρόνου: τη ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ! Ο δανεικός χρόνος δεν είναι παρά ο επιθανάτιος ρόγχος που φαντασιώνεται ότι η ζωή του συνεχίζεται, έστω και υποφερτά. Μέχρι εκείνο το σημείο, όπου η πτώση παύει να έχει την οποιαδήποτε σημασία μπροστά στον τρομερό και μη αναστρέψιμο γδούπο της πτώσης!
Και φυσικά ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ δεν σημαίνει ν'ακολουθείς τις μεθόδους των Γιαπωνέζων καμικάζι του Β'Παγκοσμίου Πολέμου. Αλλά να χειρίζεσαι το εργαλείο του διαλόγου ως εκεί που οι συνθήκες το επιτρέπουν, να ακολουθείς προσεχτικές κινήσεις και στρατηγικούς ελιγμούς, να μετατρέπεις την άμυνα σε καλοσχεδιασμένη επίθεση και αντίστροφα. Αλλά σε κάθε περίπτωση όλα αυτά να αποπνέουν μια διάχυτη αποφασιστικότητα, που την εννοείς πραγματικά και την εισπράττουν και οι απέναντι, χωρίς παρανοήσεις και χωρίς πάρα πολλές "διορθωτικές διευκρινίσεις". Μόνο έτσι θα σε θεωρήσει υπολογίσιμο και σεβαστό αντίπαλο ο εχθρός. Ώστε να αρχίσει να σκέφτεται σοβαρά και το ενδεχόμενο της -έστω και μερικής, τουλάχιστον αρχικά- οπισθοχώρησης.

 "Δεν χρειάζεται να σκίσουμε το παλαιό πρόγραμμα", δήλωσε εχθές και ο νέος και αξιόλογος υπουργός οικονομικών, ενώ κάτι σα να είπε και για "λάθος μεταφράσεις" και σαν επιδέξιος διπλωμάτης, που γνωρίζει να μιλά και..τη διπλή γλώσσα της πολιτικής.

  Ίσως τελικά ο γνωστός και καθόλου δημοφιλής στα σαλόνια της χρηματοπιστωτικής ελίτ Ραφαέλ Κορέα, κατάφεραν να αποτελέσει ένα "κακό παράδειγμα" που έπρεπε πάση θυσία να λησμονηθεί, ώστε να μην αποτελέσει σημείο σύγκρισης και πρότυπο μίμησης. Αν δεν το'χεις δει, παρακολούθησε οπωσδήποτε το αρχικό βίντεο τηςανάρτησης, θα βγάλεις χρήσιμα συμπεράσματα. Και ασχέτως αν το χρέος της χώρας του ήταν σαφώς μικρότερο από το ελληνικό, εκείνο που μέτρησε και έγραψε ιστορία ήταν το πολιτικό σθένος που τον οδήγησε στις ανάλογες κι αποτελεσματικότατες αποφάσεις. Η σημασία του λογιστικού ελέγχου σε περίπτωση υπερβολικής συσσώρευσης επιπέδων χρέους έχει υπογραμμιστεί και στον εναλλακτικό ιστοχώρο μας από τον ανιχνευτή.

 Μια άλλη επισήμανση που έχει τη σημασία της, σε όσα λέχτηκαν πιο πάνω περί "σύγκρουσης". Οι λεονταρισμοί δίχως ουσία που δύναται να επιφέρει και το ποθητό αντίκρισμα, είναι επιζήμιοι και μπορούν να προκαλέσουν περισσότερα δεινά από την επιλογή της "στοχαστικής ησυχίας" -τουλάχιστον να στοχάζεται μέσα στη μούγγα της μήπως και βρει ξαφνικά τα κότσια να πράξει- και εμπεριέχουν μεγαλύτερη επικινδυνότητα από την τυφλή δουλική υποταγή.

Πόσα παιχνίδια, πόσες αναδιπλώσεις σηκώνει ακόμη του συνήθη "κασίδη το κεφάλι";

Σαφώς και υπάρχουν διέξοδοι από τα τέλματα, διαφορετικά η ζωή θα εξαλειφόταν από το πρόσωπο της γης και ο κόσμος θα σταματούσε να γυρνάει.  Μία διαχρονικά καλή και αποτελεσματική είναι ας πούμε και η ΕΞΕΓΕΡΣΗ!
Τουλάχιστον στο Γολγοθά των πολλών χρόνων οικονομικής σκλαβιά και εξαθλίωσης της Αργεντινής από το ΔΝΤ των αιμοσταγών αρπαχτικών σε συνέργεια με τα τοπικά καθάρματα, η ενωτική όλων των τάσεων και ιδεολογιών και οργανωμένη στάση του "κασίδη" έφερε άρον άρον τα ελικόπτερα το 2003 για να παραλάβουν τα πανικόβλητα καθάρματα από τις ταράτσες κυβερνητικών κτιρίων. Όμως αυτό καθώς και άλλα μέσα στην Ιστορία ανάλογα ηχηρά μηνύματα απαιτούν καθαρό και ανεξάρτητο μυαλό και "αλήτισσα καρδιά". Για να γίνουν αφορμή για σκέψη που ανάβει φωτιές στην καρδιά και ωθεί σε κίνηση και δράση.


 Επιστρέφουμε στη δικιά μας αποικία χρέους και εξαπάτησης. Επειδή ο φόβος φυλά τα έρμα, χέρι χέρι με την άγνοια και παραπληροφόρηση, επιτέλους ενημερώσου για το τι εγκληματικές και απίστευτες ρεμούλες συμβαίνουν κάτω από το τραπέζι και πίσω από τις υπνωτικές συχνότητες καμερών και μικροφώνων:
  Το 98% της βοήθειας πάει στους πιστωτές 
 Σοκ από New York Times: "Ετσι λεηλατούν την Ελλάδα η τρόϊκα και οι τραπεζίτες"...
ή επιγραμματικά: οι δανειστές χρηματοδοτούν τον εαυτό τους!


Ο Ένοικος...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου