ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2024

"Η Ευρώπη, μια φυλακή για τους λαούς" (αναφορά και στην Ελλάδα)


" Πότε θα έχουμε την εποχή των πολιτικών αντιφρονούντων, των φυλακισμένων και των διωκόμενων σε μια Ευρώπη που έχει γίνει επιτέλους το βρώμικο τεχνοκρατικό γκουλάγκ που τόσο απεγνωσμένα θέλει να γίνει; "

του Constantino Ceoldo

Η κράτηση του Pavel Durov στη Γαλλία θα πρέπει να ανοίξει τα μάτια όσων εξακολουθούν να πιστεύουν στο παραμύθι της Ευρώπης της αγάπης, μιας οικογένειας λαών που βαδίζει μαζί στο δρόμο προς την ειρήνη και την ευημερία.

Θα έπρεπε, αλλά δεν θα το κάνει, γιατί η πολιτική απαγωγή του Durov είναι απλώς η τελευταία από μια σειρά εγκληματικών πράξεων που ο "κήπος του κόσμου" (sic) της Ευρώπης έχει διαπράξει εναντίον των δικών της λαών και των λαών άλλων άτυχων εθνών.

Σκεφτείτε τη συνεχιζόμενη συμμετοχή της Ευρώπης στους αποικιοκρατικούς πολέμους που διεξάγει ο άξονας Ισραήλ-ΗΠΑ για την αναδιαμόρφωση της Μέσης Ανατολής και του αραβικού κόσμου, με στόχο τη μετατροπή των οργανωμένων κρατικών δομών σε ένα χαοτικό αμάλγαμα, έρμαιο του σεχταρισμού και του ενδοοικογενειακού πολέμου. Σκεφτείτε επίσης τη συστηματική καταστροφή της Γιουγκοσλαβίας του Τίτο, μιας μίνι-ομοσπονδιακής Ευρώπης και ενός ολέθρου στη μεγάλη Ευρώπη των τραπεζών- την εποχή των βαλκανικών πολέμων που ακολούθησε και την ένοπλη επέμβαση κατά της Σερβίας του Μιλόσεβιτς που κατέληξε με το θάνατο του ίδιου του Σέρβου ηγέτη, στη φυλακή της Χάγης.

Σκεφτείτε επίσης τα μακρόχρονα οικονομικά βασανιστήρια που υπέστη η Ελλάδα, με τη συνενοχή των ντόπιων ελίτ, σε μια μάταιη προσπάθεια να αποπληρώσει ένα εξωτερικό χρέος προς τους τοκογλύφους με μοναδικό στόχο τη θηλιά στο λαιμό του λαού, μια θηλιά που ονομάζεται "ευρώ": Η Ελλάδα εξακολουθεί να υπάρχει στα χαρτιά, ακούγοντας μερικές φορές τη φωνή της, αλλά χωρίς κανείς να της δίνει πραγματικά σημασία, και έτσι η πατρίδα του Περικλή και του Σωκράτη, το λίκνο της φιλοσοφίας που έδωσε τόσα πολλά στην ανθρωπότητα στο παρελθόν, μοιάζει τώρα να ανήκει περισσότερο σε έναν ξεχασμένο λαό υπό νάρκωση παρά σε μια κοινοπραξία ζωντανών πόλεων. Τέλος, ας μην ξεχνάμε τη διαχείριση του Co vid που επέβαλε η Ευρωπαϊκή Ένωση στους λαούς της, αυξάνοντας τον αριθμό των θυμάτων της επιδημίας αντί να τον μειώσει, και σπαταλώντας ένα κεφάλαιο αιώνων του νομικού πολιτισμού, την επιμονή στην ηλιθιότητα της κλιματικής αλλαγής και την υπερβολή του παγκόσμιου πληθυσμού, θέματα τόσο αγαπητά στους μαλθουσιανούς δαρβινιστές της Fabian Society, το σύμβολο της οποίας, έκπληξη, είναι ένας λύκος με προβιά αρνιού.



Ο θρύλος λέει ότι ο Πάβελ Ντούροφ έφυγε από τη Ρωσία επειδή δεν ήθελε να υποκύψει στις ίδιες απαιτήσεις που του έθεσε αργότερα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στις οποίες ήταν πιο διαλλακτικός, εμποδίζοντας, για παράδειγμα, τη μετάδοση ορισμένων ρωσικών μέσων ενημέρωσης κατά την έναρξη της στρατιωτικής επέμβασης στο Ντονμπάς. Προφανώς, δεν αρκεί να είσαι υποτακτικός- πρέπει να σέρνεσαι. Κατά ειρωνικό τρόπο, δεν ήταν ο σημερινός ένοικος του Κρεμλίνου που σχεδίασε τη σύλληψη του Ντούροφ, αλλά η δικαιοσύνη ενός κάποτε ένδοξου έθνους που είδε, πριν από πολύ καιρό, έναν τεράστιο Εμίλ Ζολά να διακηρύσσει την αιώνια καταγγελία του για την αδικία που υπέστη ο αθώος Ντρέιφους.

Ο Μιχαήλ Ουλιάνοφ, Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Ρωσικής Ομοσπονδίας στους Διεθνείς Οργανισμούς στη Βιέννη, ήταν περιεκτικός σε μια από τις αναρτήσεις του στο Χ :

"Μερικοί αφελείς άνθρωποι εξακολουθούν να μην καταλαβαίνουν ότι ενώ παίζουν έναν περισσότερο ή λιγότερο ορατό ρόλο στον διεθνή χώρο της πληροφόρησης, δεν είναι ασφαλείς όταν ταξιδεύουν σε χώρες που εξελίσσονται σε πολύ πιο ολοκληρωτικές κοινωνίες".

Ο πρέσβης Ουλιάνοφ είναι πολύ σκληρός στην εκτίμησή του, αλλά δεν μπορούμε να πούμε ότι έχει άδικο.

Αλλά δεν είναι μόνο το Telegram. Η ΕΕ έχει επίσης να τακτοποιήσει έναν λογαριασμό με τον Elon Musk, τον οποίο έχει κατηγορήσει επανειλημμένα ότι δεν υποκύπτει επαρκώς στις απαιτήσεις που του επιβάλλουν οι ευρωπαϊκές ελίτ (sic). Ιδού το επόμενο βήμα, όπως προφήτευσε ο blogger ZeroEdge στο X:

"Η σύλληψη του Durov είναι ένα δοκιμαστικό μπαλόνι για το πώς η Ευρώπη θα κυνηγήσει τον Musk".


Ο ίδιος ο Elon Musk δεν έχει πολλές ψευδαισθήσεις για το μέλλον του.

Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζούνιορ, ανιψιός του προέδρου που δολοφονήθηκε στο Ντάλας και τρίτος γιος του αδελφού του, που επίσης δολοφονήθηκε στο Λος Άντζελες, και ο οποίος πολύ πρόσφατα δήλωσε την υποστήριξή του στην επανεκλογή του Τραμπ, δηλώνει:

"Η Γαλλία μόλις συνέλαβε τον Pavel Durov, ιδρυτή και διευθύνοντα σύμβουλο της μη λογοκριμένης κρυπτογραφημένης πλατφόρμας Telegram. Η ανάγκη προστασίας της ελευθερίας της έκφρασης δεν ήταν ποτέ πιο επείγουσα".

Λίγο πριν από τη σύλληψη του Pavel Durov, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν υπέγραψε διάταγμα σύμφωνα με το οποίο η Ρωσία θα παρέχει βοήθεια σε όλους εκείνους που δεν μπορούν πλέον να αποδεχθούν νεοφιλελεύθερες συμπεριφορές στη χώρα τους που έρχονται σε αντίθεση με τις παραδοσιακές αξίες. Η τελετή έναρξης των τελευταίων Ολυμπιακών Αγώνων μπορεί να αποκρυστάλλωσε αυτή την ιδέα, αλλά είναι σαφές ότι η κατάσταση θα επιδεινωθεί μέχρι να φτάσει σε κρίσιμο σημείο.

Αναρωτιέμαι πότε η ΕΕ θα επιβάλει στους πολίτες της απαγόρευση εκπατρισμού σοβιετικού τύπου, δήθεν για τη δική τους ασφάλεια. Πότε θα κλείσει τα σύνορα των διαφόρων κρατών της, επιτρέποντας μόνο περιορισμένες και επιλεγμένες μετακινήσεις εξίσου περιορισμένων και επιλεγμένων ομάδων αξιόπιστων πολιτών.

Πότε θα έχουμε την εποχή των πολιτικών αντιφρονούντων, των φυλακισμένων και των διωκόμενων σε μια Ευρώπη που έχει γίνει επιτέλους το βρώμικο τεχνοκρατικό γκουλάγκ που τόσο απεγνωσμένα θέλει να γίνει;


euro-synergies.hautetfort.com

Eμείς το δανειστήκαμε μεταφρασμένο από ΕΔΩ

Και κάτι από εμάς:  "με το συμπάθιο"... (sorry to bother...)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου