ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 16 Αυγούστου 2024

Για άλλη μια φορά: Περί "μεταλλικής πράσινης ανάπτυξης"... (volume 1)


Εν είδει εισαγωγής ένα video από το tik tok για τα "καλούδια" που μεταφέρουν μες στην άγρια νύχτα, μέσω Αττικής Οδού, ίσως και  για να μην...το πάρει είδηση ο κόσμος και αντιδράσει;; 
 

Διαφωτιστικά στοιχεία σαν τα παρακάτω παρατίθενται σε ένα πολύ χαρακτηριστικό άρθρο ΕΔΩ!
"Μια ανεμογεννήτρια των 2 μεγαβάτ περιέχει 2 τόνους ατσάλι, δηλαδή 300 τόνους μετάλλευμα και 170 τόνους κάρβουνο, όλα από εξορύξεις, επεξεργασία και μεταφορά, που όλα γίνονται ΜΕ ΟΡΥΚΤΑ ΚΑΥΣΙΜΑ..."  Μπορεί να γυρίζει μέχρι να διαλυθεί και ΠΟΤΕ δεν πρόκειται να παράξει όση ενέργεια χρειάστηκε για να κατασκευαστεί!  - Thomas Homer-Dixon "Carbon Shift"


  • Τα αιολικά δεν υποκαθιστούν συμβατικές μονάδες  (μέχρι και η ΡΑΕ το έχει πει)
  • Τα αιολικά δεν είναι συμβατά με μεγάλες μονάδες βάσης που παράγουν σταθερό και φθηνό ρεύμα
  • Τα αιολικά απαιτούν 1.1 εγκατεστημένο ΜΒ αερίου για κάθε αιολικό ΜΒ
  • Τα αιολικά όχι μόνο δεν εξοικονομούν αέριο αλλά και αυξάνουν την χρήση του.  Ό,τι κερδίζεται από την έγχυση, χάνεται στην μειωμένη αποδοτικότητα λόγω μεταβλητής λειτουργίας, και στην ανάγκη για θερμές στρεφόμενες εφεδρείες για αδράνεια. Και η όποια σπάνια εξοικονόμηση είναι για οριακές μονάδες (αυτές που χρησιμοποιούνται για έκτακτες αιχμές). Ή επί το λαϊκότερον δεν εξοικονομούν τίποτα από αυτό που αντιστοιχεί στο ρεύμα που εγχέουν και για το οποίο πληρώνονται και επιδοτούνται πολλαπλά
  • Προστίθενται στο ενεργειακό μείγμα χωρίς να εξοικονομούν αντίστοιχα καύσιμα ή να μειώνουν ρύπους.
  • Η συμβολή τους στην εξασφαλισμένη ηλεκτροδότηση (αυτή που ο ΑΔΜΗΕ είπε "10%", αλλά με προϋποθέσεις), μετρήθηκε στο 1% πέρυσι (σημείωση: το 2018) στην Γερμανία. Αυτό δεν είναι ούτε ακαδημαϊκό, ούτε αστείο. Αν το παιδάκι σας είναι στο νοσοκομείο, δεν θέλετε αιολικό νοσοκομείο! 
  • Αποσταθεροποιούν δίκτυα (παραδείγματα από Αυστραλία, Αγγλία, Γερμανία και ...Ρόδο, με επίσημη σχετική ανακοίνωση της ΔΕΗ). Ναι, όλα διορθώνονται με πρόσθετα, μαντέψτε τι: Λεφτά!
  • Αν δεν υποκαθιστούν και δεν εξοικονομούν, τι σημασία έχει πόση "στοχαστική" ενέργεια εγχέουν? Καμία! Η μόνη σημασία αυτής της εγχεόμενης ενέργειας είναι πόσα λεφτά εισπράττουν.
     Και τι παίρνουμε ΕΜΕΙΣ για αυτά που εισπράττουν; Ενεργειακά τίποτα. Από τα τρία το μακρύτερο. 


    Δεν υπάρχουν σχόλια:

    Δημοσίευση σχολίου