Στο πλαίσιο της θεωρίας της εξουσίας, οι έννοιες της ομάδας των ακολούθων και της ομάδας συνεργασίας έχουν διασταυρώσεις. Το πρώτο χαρακτηρίζεται από την παρακολούθηση, ακολουθία και υποταγή σε μια ‘χαρισματική’ προσωπικότητα, χωρίς καμία πραγματική παραγωγική δραστηριότητα, όταν η πίστη ανταλλάσσεται με οφέλη. Βέβαια δεν είναι όλα τόσο απλά. Μπορεί να σημαίνουν και ακολούθους και μια ομάδα συνεργατών που ακολουθεί τον δημιουργικό ηγέτη / διευθυντή. Στην τελευταία περίπτωση, έχουμε να κάνουμε με παραγωγική δραστηριότητα με στόχο τα αποτελέσματα και τις υψηλές στατιστικές.
Τίθεται ένα εύλογο ερώτημα: μπορεί ένας έξυπνος και δυνατός άνθρωπος να γίνει ακόλουθος; Ναι μπορεί, είναι ακόμα πιο εύκολο απ’ όσο φαίνεται. Το να τραβήξετε ένα τέτοιο άτομο στην τροχιά της επιρροής σας, είναι μια πολύ ελκυστική και ενδιαφέρουσα κίνηση, για άτομα που «έχουν τα πάντα». Κατά κάποιο τρόπο, αυτό μοιάζει με την «αγορά» ποδοσφαιριστών από Άραβες σεΐχηδες, προσθέτοντας στην συλλογή τους πολύτιμα “αντικείμενα”.
Οι ταλαντούχοι άνθρωποι λαμβάνουν τακτικά προσκλήσεις, αποδεχόμενοι ότι όλα τα υλικά τους προβλήματα και οι τρέχουσες (!!!) επιθυμίες τους θα πραγματοποιηθούν, το επίπεδο ευημερίας θ’ αυξηθεί κατά τουλάχιστον δύο επίπεδα, ίσως και παραπάνω. Ο πειρασμός είναι πολύ υψηλός, πολλοί συμφωνούν, ανταλλάσσοντας τις μακροπρόθεσμες προοπτικές τους με την τρέχουσα ευημερία, κι ασχολούνται με την αυταπάτη, την ματαιοδοξία και τον εγωισμό του και γίνονται ακόλουθοι, υπήκοοι, πιστοί κλπ.
Η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι μπορείτε να σπάσετε την συμφωνία να είστε ακόλουθος, φυσικά, χάνοντας ταυτόχρονα πολύ περισσότερα από όσα λάβατε. Υπάρχουν πολλές ιστορίες στην δημόσια σφαίρα για πρόσωπα του θεάματος που προσπάθησαν να διακόψουν τις σχέσεις με έναν τύραννο παραγωγό και ως αποτέλεσμα έχασαν τα δικαιώματα της τέχνης τους, το όνομα και τις προοπτικές τους. Στην πραγματικότητα, το να είναι κάποιος ακόλουθος είναι πανομοιότυπο με την πώληση του εαυτού σε μερική ή ολική σκλαβιά.
Οποιαδήποτε δουλειά με αμοιβή πολλές φορές μεγαλύτερη από αυτή που πραγματικά αξίζετε, θα πρέπει να είναι πολύ ανησυχητική για έναν έξυπνο και ταλαντούχο άνθρωπο, ειδικά όταν δεν υπάρχει συγκεκριμένο έργο που χρειάζεται πραγματικά να γίνει. Εάν αποδειχθεί ότι οι συνθήκες είναι μια τάξη μεγέθους υψηλότερες, θα πρέπει να φύγετε ή να παραιτηθείτε από την απώλεια των μελλοντικών προοπτικών ανάπτυξης. Σε επαγγελματικούς και διευθυντικούς όρους, τα χρόνια που δαπανήθηκαν μπορούν όχι μόνο να διαγραφούν, αλλά και να γυρίσουν εις βάρος σας.
Τα προβλήματα ξεκινούν όταν η ευθύνη και η εστίαση στα αποτελέσματα εξαφανίζονται, ο ηγέτης σταματά να δημιουργεί και να γίνεται χαρισματικός άνθρωπος, αρχίζει να υποβιβάζει τον εαυτό του και η ομάδα του μετατρέπεται σταδιακά από ομάδα συνεργατών σε ομάδα από ακόλουθους. Στο πλαίσιο αυτής της εξέλιξης, μόνο οι έξυπνοι έχουν χρόνο να αποστασιοποιηθούν και να φύγουν ελεύθεροι, έστω και με προσωρινές απώλειες.
Υπάρχει ένας άλλος τύπος ακολουθίας όμως, που σχηματίζεται γύρω από τον ηγέτη με την ελπίδα της ανόδου της, με ένα όνειρο για την δική της μετέπειτα καριέρα και θέση στο μέλλον. Αυτοί οι άνθρωποι είναι έτοιμοι να κουβαλούν μια τσάντα πίσω από τον «κύριο» τους για πολλά χρόνια, με την ελπίδα να γίνουν διάδοχοί του, καθαρίζουν τον χώρο και, σαν τρελά πιράνχας, ορμούν σε όποιον βλέπουν ως ανταγωνιστή. Το αστείο είναι ότι τις περισσότερες φορές ο «κύριος» τους καταλήγει να καταρρίπτεται από κάποιον πιο ικανό και αυτό συμβαίνει γιατί η κοινωνική ευφυΐα που απαιτείται για την απογείωση δεν επιτρέπει σ’ έναν μέτριο άνθρωπο να αναπτυχθεί σε τέτοιο περιβάλλον.
Φανταστείτε σε μία υποθετική κατάσταση που για μία-δύο δεκαετίες μια τέτοια ομάδα πίστευε ειλικρινά ότι τα είχαν όλα τακτοποιήσει και δεν είχαν ανταγωνιστές… αλλά, ξαφνικά, ουπς… αποδεικνύεται ότι κανείς δεν χρειάζεται τον «κύριο» του και τις “περίπου” υπάρχουσες δευτερεύουσες και τριτογενείς μη ανεξάρτητες καμπύλες ανάκλασης. Στις συνεδριάσεις των εξειδικευμένων αντιπροέδρων της κυβέρνησης, εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι καλούνται ως εξωτερικοί εμπειρογνώμονες και όχι με βάση την θέση και το καθεστώς τους, αλλά στα πρακτικά γράφουν, για παράδειγμα, «αναλυτής, πολιτικός επιστήμονας».
Ακολουθεί ένα ακόμη παράδειγμα. Στις αρχές της δεκαετίας του ’00, πολλοί ταλαντούχοι πτυχιούχοι προγραμματιστές πήγαν να δουλέψουν σε τράπεζες ή ασφαλιστικές εταιρείες, για υψηλότερο μισθό, αλλά με στενά καθήκοντα στην υποστήριξη λογισμικού. Μετά από μερικά χρόνια, όσοι ήταν πιο έξυπνοι έλαβαν συμπληρωματική εκπαίδευση ή/και άλλαξαν επάγγελμα για μετέπειτα ανάπτυξη και πολλοί συνεχίζουν να εργάζονται με το ένα τρίτο των δυνατοτήτων τους, λαμβάνοντας πολλές φορές λιγότερα από τους συμμαθητές τους που δεν ακολούθησαν αυτόν τον δρόμο.
Και ναι, μπορείς να είσαι σχετικά απαλλαγμένος από υποχρεώσεις σε ένα ορισμένο επίπεδο, τότε όμως είναι που θα πρέπει να διαλέξεις – να μείνεις στους ακόλουθους ή να συμμετάσχεις (κι εδώ είναι το πιο σημαντικό) σε μια ομάδα συνεργασίας κι όχι απλά σε μια ομάδα ακολούθων;
Τα πάντα στην ζωή σου είναι θέμα Επιλογής.
Το δανειστήκαμε από ΕΔΩ
ΘΥΜΗΣΟΥ και αυτά από εμάς:
α) Κάποιες ιδέες προς επεξεργασία (ατομικότητα σε συνέργεια με τη συλλογικότητα)...
(" Η ανεξαρτησία της ατομικότητας επενδύει με ενσυνειδησία και πραγματική υπευθυνότητα μια συλλογικότητα, δεν την αναιρεί ή καταργεί. Όπως έμμεσα αφήνουν να εννοηθεί, όταν δεν αντιδρούν βίαια σε βάρος της ατομικής διαφοροποίησης και διαφορετικότητας, οι στρατευμένοι δημαγωγοί κι επαγγελματίες καθοδηγητές. Ώστε τα μέλη μιας συλλογικότητας να μαρκαριστούν σαν ιδιόκτητα μοσχάρια και ν'αποτελέσουν μια αγελαία ιλαροτραγωδία" )
β): Η σπουδαιότερη ιδιοκτησία ενός ανεξάρτητου ανθρώπου (καμία σχετική αντίληψη όπως τα "ιδανικά" και τα ηθικά κριτήρια (που άλλωστε παραλάσσουν από τόπο σε τόπο κι από λαό σε λαό, μέσα στις δίνες του ιστορικού χρόνου), κανένας όρκος, καμία "ιερή υποχρέωση", κανένα ιδεολογικό καθήκον, καμία προπαγανδιστική εργασία, καμία πίστη, καμία ομοφωνία της "πλειοψηφίας" ή της παρέας, δεν μπορούν να υποχρεώσουν σε υποταγή έναν άνθρωπο με θέληση και ανεξαρτησία αντίληψης. Και κανένας κρατισμός, καμία κοινωνική δομή ή κοινωνικό συμβόλαιο, καμία διαβεβαίωση ή νουθεσία οποιασδήποτε "αυθεντίας" (= αυτό που σχετίζεται, έχει να κάνει με τον "αυθέντη" ή...αφέντη!), δεν μπορεί να του στερήσει τη σπουδαιότερη ιδιοκτησία του)
γ) Οι στρατευμένοι και οι εξεγερμένοι..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου