ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Δευτέρα 20 Μαρτίου 2023

ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΚΕΣ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ, ΠΟΥ ΑΠΟΜΟΝΩΝΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΗ ΔΥΣΗ (ΑΙΩΝΕΣ ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ) !

 ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΡΩΣΙΑΣ-ΚΙΝΑΣ, ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ ΤΟ ΠΕΤΡΟΔΟΛΑΡΙΟ ΚΑΙ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΕ ΚΟΣΜΟΪΣΤΟΡΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ!!

Έναρξη της τελετής υπογραφής στο Πεκίνο. Από αριστερά προς δεξιά: ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας της Σαουδικής Αραβίας, Μουσάαντ μπιν Μοχάμεντ Αλ Αϊμπάν· ο διευθυντής του Κεντρικού Γραφείου του Υπουργείου Εξωτερικών της Κίνας, Γουάνγκ Γι· ο γραμματέας του Ανώτατου Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας του Ιράν, ναύαρχος Αλί Σαμκανί.

1) ΑΡΘΡΟ: Με την συμφιλίωση της Σαουδικής Αραβίας, ηγέτιδας του σουνιτικού μουσουλμανικού κόσμου και του Ιράν, ηγέτη του σιιτικού μουσουλμανικού κόσμου, διαφαίνεται επιτέλους ένας κόσμος ειρήνης στη Μέση Ανατολή. Έγινε δυνατή από τη Ρωσία, σύμμαχο των δύο εχθρικών αδελφών με διαπραγματεύσεις πρώτα στο Ιράκ και στο Ομάν και ολοκληρώθηκε από την Κίνα, σύμμαχο χιλιετιών του Ιράν, ενεργώντας τελείως αμερόληπτα. Η συμφωνία αυτή λήγει έντεκα χρόνια πολέμων και δυτικής επιρροής.   Διαβάστε το υπόλοιπο ΕΔΩ:  Η Μέση Ανατολή αποσπάται από τη Δύση, του Τιερί Μεϊσάν  ή  The Middle East frees itself from the West, by Thierry Meyssan   ή   Der Nahe Osten befreit sich vom Westen von Thierry Meyssan  ή   Le Moyen-Orient s’affranchit de l’Occident par Thierry Meyssan

2) Ο Μούσα Ιμπραήμ, πρώην εκπρόσωπος του Μουαμάρ Καντάφι, δήλωσε τα εξής: "Αυτό που συμβαίνει μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και του Ιράν υπό τον έλεγχο της Κίνας δεν είναι μικρό πράγμα, είναι αλλαγή διεθνούς ισχύος". VIDEO:

Και από την άλλη (τ' ακούς αμερικανικέ λαέ και "δορυφόρε" τους Ευρωπαίε;) έχουμε τον "ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΠΛΑΝΗΤΑΡΧΗΣ"- BIDEN να αναρωτιέται αν υπάρχει μυαλό στο κεφάλι του! Σε σίγουρα χέρια ο πλανήτης:

 Biden wonders...if he has a brain! 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου