ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2022

Renaming Monkeypox to “Remove the Stigma”; Ah, yes - Μετονομάζοντας την "Ευλογιά των πιθήκων" σε "αφαίρεση κοινωνικού στίγματος"...


 " Too much monkey business " Σωστά? Το μεροκάματο να βγαίνει για την Big Pharma, με τους υψηλούς, φιλάνθρωπους σπόνσορες. Ακολουθεί ένα άρθρο μεταφρασμένο από εμάς. Παραθέτουμε στο τέλος της ανάρτησης το link για το πρωτότυπο κείμενο, με απαραίτητες συνδέσεις για τη νέα..."ατυχία" που βρήκε των πλανήτη των..."δίποδων πιθήκων" και της ..."δημιουργικής ασάφειας" των πάσης φύσεως "ειδικών". Πρόκειται για τεχνική από τις χειρότερες και συνάμα γελοιότερες μεθόδους προπαγάνδας για τις χειραγωγούμενες μάζες των "normies", σοβαρότατων όπως αποδεικνύονται (και τώρα και παλιά) εμποδίων στην εξέλιξη των πραγματικών ανθρώπινων όντων... Κι όταν μιλάμε για συστημικά μέσα και ειδικούς, μιλάμε για πιστά σκυλιά στη δούλεψη των ιδιοκτητών της ..." φάρμας με τα ανθρωπόζωα"...

Renaming Monkeypox to “Remove the Stigma”; Ah, yes

Του Jon Rappoport

Η πολιτική ορθότητα έχει φτάσει σε αυτό το σημείο: οι συγγραφείς δεν θα εξηγήσουν σε τι επιθυμούν οι άνθρωποι να αποδέχονται ως "ορθό", γιατί η επιδιωκόμενη εξήγηση θα εκληφθεί ως ένδειξη ανακρίβειας. (!!)
Αυτό είναι ηλίθιο πέρα ​​από ηλίθιο. 
«Υπάρχει αυτό το πράγμα που δεν πρέπει να πεις γιατί είναι σκληρό, αλλά δεν μπορώ να σου πω τι είναι γιατί τότε θα ήμουν σκληρός». Αααα!
Σίγουρος. 
Ευχαριστώ. 
Προκειμένη περίπτωση: 
Το CBS News δημοσίευσε πρόσφατα ένα άρθρο με τον εξής περίεργο τίτλο: "Οι υγειονομικοί υπάλληλοι της Νέας Υόρκης προσπαθούν να μετονομάσουν την ευλογιά των πιθήκων λόγω του στιγματισμού των κοινοτήτων των έγχρωμων ανθρώπων" Τι? 
Ακολουθεί ένα απόσπασμα: 
"Καθώς ο αριθμός των κρουσμάτων της ευλογιάς των πιθήκων συνεχίζει να αυξάνεται, το Υπουργείο Υγείας της Νέας Υόρκης έστειλε επιστολή στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ζητώντας να μετονομαστεί η ασθένεια, λέγοντας ότι ο ιός δεν προέρχεται από πιθήκους και μπορεί να στιγματίσει ευάλωτους πληθυσμούς". 
"Ο σύμβουλος Erik Bottcher από την Περιφέρεια 3 του Μανχάταν λέει ότι αυτό μπορεί να είναι έναυσμα." 
"Ακριβώς όπως η ονομασία «Ισπανική γρίπη», αυτές οι ορολογίες έχουν μεγάλη σημασία. Και όταν μιλάμε για δημόσια υγεία, δεν είναι αυτό για το οποίο  θέλουμε να μιλήσουμε.(!!) Θέλουμε να μιλήσουμε για τα γεγονότα, πώς οι άνθρωποι μπορούν να προστατεύσουν τον εαυτό τους», είπε ο Bottcher. 
Αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει καμία αναφορά για άνθρώπους με χρώμα" στο άρθρο. μόνο στον τίτλο. Τι συμβαίνει? 
Οι υπηρεσίες δημόσιας υγείας συνεχίζουν να αναφέρουν ότι ο συντριπτικός αριθμός των υποτιθέμενων περιπτώσεων ευλογιάς των πιθήκων εμφανίζεται σε ομοφυλόφιλους άνδρες. Είναι ξαφνικά οι γκέι "άνθρωποι με χρώμα;" 
Ο τίτλος του CBS φαίνεται να υποδηλώνει ότι κάπου, με κάποιο τρόπο, υπάρχουν άνθρωποι που συνδέουν τις λέξεις «μαϊμού» και "άνθρωπους με χρώμα". Και αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να σταματήσουν. Αλλά το άρθρο δεν θα διευκρινίσει αυτό που μόλις έγραψα, γιατί ακόμη και αν το αναφέρω θα θεωρηθεί ρατσιστικό. Επομένως, λαμβάνετε έναν περίεργο τίτλο και στη συνέχεια το πραγματικό άρθρο δεν αναφέρει τι υποδηλώνει ο τίτλος. 
Μου ακούγεται ότι οι συντάκτες, οι συγγραφείς των πρωτοσέλιδων και πιθανώς οι συντάκτες αυτού του άρθρου του CBS είναι όλοι τρόφιμοι με στενά μπουφάν σε ψυχιατρείο. 
Αλλά επειδή είμαι πάντα εδώ για να βοηθήσω, έχω μερικές προτάσεις για τη μετονομασία του monkeypox: 
ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΚΟΑΛΑ. 
ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ BAMBI. 
ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑΛΙΝΟΥ ΚΟΥΝΕΛΙΟΥ . 
Και φυσικά: ΣΥΣΤΗΜΙΚΗ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ.




Η δική μας πρόταση: Να ονομαστεί ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΒΑΤΩΝ, για όσους τρέμουν από το φόβο τους και σπεύδουν ταχέως να εμβολιαστούν με άλλο ένα ταχύρυθμης παρασκευής και εξαιρετικά αμφίβολης ποιότητας πειραματικό σκεύασμα! Βεβαίως καταλαβαίνουμε πώς μεταδίδεται αυτή η εξαφανισμένη από τα '70ς ασθένεια, καθώς οι πόλεις της Αμερικής και της Ευρώπης είναι γεμάτες μολυσμένους πιθήκους που σουλατσάρουν στους δρόμους ανεξέλεγκτα-δες εικόνα παραπάνω...

ΚΑΙ κάνε τη σύνδεση:
EN EΙΔΕΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ:

Καμία φυλακή, καμία σκληροπυρηνική διαταγή, κανένα εξοντωτικό περιοριστικό μέτρο, καμία υποχρεωτικότητα σε ιατρική (και πάσης φύσης) πράξη, δεν μπορούνε και δεν επιτρέπεται να περιορίσουν το κορμί σου και να συρρικνώσουν το πνεύμα σου! Καμία παράκρουση με ψευδεπιστημονικό περιτύλιγμα, καμιά διαστροφή και αντιστροφή του οφθαλμοφανούς σε αόρατο, δεν πρέπει να αφεθεί να υποκαταστήσει την αλήθεια. Καμία σέκτα που διασπείρει αποδομητικά κι εκφυλιστικά κύματα διαρκούς Φόβου, καμία ηττοπάθεια και ψυχοσωματική κηδεία εν ζωή που βαφτίζεται με την εύηχη λέξη "ασφάλεια", κανένα στρατόπεδο συγκέντρωσης "για το καλό μας"(επιστρέφοντας και πάλι μετά την υποτιθέμενη ήττα του ναζισμού!), καμία διχαστική κατάπτυστη ρητορική και κανένας ψυχοπαθής τύραννος και ελεεινός τυραννίσκος, δεν έχουν δικαίωμα να μας μετατρέψουν σε αναλώσιμη στατιστική και αντικείμενα της πιο αισχρής αυθαιρεσίας που ξεφύτρωσε σαν δηλητηριώδες μανιτάρι μέσα σε μία αντιανθρώπινη τεχνο-επιστημονική δυστοπία....Η πραγματικότητα δεν αντέχεται άλλο να εξελίσσεται σαν  επιτραπέζιο παιχνίδι όπου τα πιόνια είναι οι λαοί. Που τους διαχειρίζονται κατά το δοκούν οι παίκτες και μεταπαίκτες, αλλάζοντας κάθε στιγμή και τους κανόνες...

"Μην προσπαθείς να δώσεις χρόνια στη ζωή σου . Προσπάθησε να δώσεις ζωή στα χρόνια σου" ΜΠΛΕΖ ΠΑΣΚΑΛ


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου