ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 28 Απριλίου 2022

"Neither Macron nor Le Pen', the rallying cry of disillusioned French students" ("Ούτε Μακρόν ούτε Λεπέν, η κραυγή των απογοητευμένων Γάλλων φοιτητών" )

(as a comment from us: Finally, they can see further than their noses !)

"Πιστεύω ότι ο αγώνας δεν βρίσκεται πλέον στην κάλπη. Σήμερα κυριαρχεί μεγάλη δυσπιστία για αυτές τις εκλογές. Έτσι έχει καταστεί αναγκαίο να διεξάγουμε τον αγώνα σε άλλα μέτωπα", Γκάμπριελ Βέργκνε,19 ετών φοιτητής στην Paris Institute of Political Studies ("Ινστιτούτο Πολιτικών Σπουδών Παρισιού"). Πόσο ανατρεπτικό είναι , ή πρόκειται να αποδειχτεί από γεγονότα που πιθανότατα είναι να έρθουν, αν αυτού του είδους οι απόψεις εκφράζουν την πλειοψηφία των Γάλλων;

Neither Macron nor Le Pen', the rallying cry of disillusioned French students

PARIS, April 14 (Reuters) - French students protested outside the Sorbonne in Paris and other universities on Thursday, expressing their disillusionment with the choice on offer at the presidential election, shouting "Neither Macron nor Le Pen".

With 10 days to go before the runoff of a presidential election that pits far-right leader Marine Le Pen against incumbent Emmanuel Macron, the student protests are another sign that the president can no longer count on voters rejecting the far-right en masse.

At the Sorbonne, the epicentre of many French student revolts over the years including the May 1968 uprising, a few hundred gathered on its front square in Paris's Latin quarter.

"We're tired of always having to vote for the less bad of the two, and that's what explains this revolt. Neither Macron nor Le Pen," Anais Jacquemars, a 20-year old philosophy student at the Sorbonne, told Reuters.

All the left-wing candidates were eliminated in the first round of the election on April 10. Many of the students said they'd rather abstain in the runoff than put a Macron vote in the ballot box to block Le Pen from winning power.

Some said Macron's policies during his first term in power had veered too much to the right, citing police brutality against Yellow Vest protesters or measures to crack down on what Macron calls "Islamist separatism".

"I'm planning to abstain, I advise everyone to abstain," said Gabriel Vergne, a 19-year old student at the elite Sciences-Po school of government. He voted in the first round for left-wing firebrand Jean-Luc Melenchon, who missed the runoff by just 400,000 votes.

"I think the fight no longer lies in the ballot box. Today, this election has been largely discredited ... so it has become necessary to bring the fight to other fronts," Vergne said, calling for strikes with workers' unions.

The rejection by left-wing voters of the so-called "republican front", whereby French voters traditionally rally behind the mainstream candidate facing a far right contender, is a growing concern in Macron's camp.

Opinion polls show the race between the two candidates is extremely tight, with Macron leading by a 5- to 10-point margin over Le Pen, sometimes within the margin of error and meaning a Le Pen victory is not impossible.

Students calling on voters to abstain in this election are in stark contrast with the situation two decades ago, when Jean-Marie Le Pen, founder of the far right National Front and Marine Le Pen's father, faced then President Jacques Chirac in the 2002 election runoff.

Mass demonstrations were seen across France as students voiced anger at Jean-Marie Le Pen's surprise qualification for the final round and urged French people to vote for Chirac, a conservative, who ended up winning with over 82% of the vote against Le Pen.

The National Front has since been renamed the National Rally under Marine Le Pen.

"Today, the National Front is in the second round and is very, very close to winning, and people are protesting a lot more against Macron than against the National Front," Alexis, 23, another philosophy student at the Sorbonne, said.

"I think that's terrible, I think it's a failure because it contributes to the normalisation of the ideas of the National Front," he added, declining to say who he will be voting for.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου