"Koσμοπολίτη αυτοματοποιημένε άνθρωπε"...
...είσαι αυτό που δεν θέλεις να ξέρεις ότι συμβαίνει αν και το ξέρεις και μια χαρά το αποδέχεσαι και το υιοθετείς, το καταναλώνεις, συχνά χρυσοπληρώνοντάς το!
ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ Σ'ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ: GAP τα εργασιακά κάτεργα της βιομηχανίας τής μόδας
Το ενσωματώνεις στη ζωή σου και το κάνεις πραγματικότητά σου, πνευματικά, κοινωνικά, υλικά. Με την ανοχή σου σε όλα τα αφύσικα και ειδεχθή, με την ψήφο σου σε αυτούς που διαρκώς σου πηδάνε τη ζωή, με την ανύπαρκτη καταναλωτική και κοινωνική σου συνείδηση, με τις ναρκωμένες συνήθειες και τις ανάξιες αξίες σου...
Δες και ετούτο εδώ, για να καταλάβεις πόσο σε "φροντίζουν", υπολογίζουν την καλή σου υγεία, σε σκέφτονται εσένα και την οικογένειά σου:
...είσαι αυτό που τρως: το άγχος και η αγωνία του ζώου που "ζει" μέσα σε μια αφύσικη βαρβαρότητα και ταΐζεται με αφύσικους τρόπους και είσαι και ο τρόμος του λίγο πριν σφαχτεί και κατακρεουργηθεί για να πάρει την εξέχουσα θέση του στις διατροφικές σου συνήθειες...
Και καταντάς η ψεκασμένη και γενετικά τροποποιημένη θολή φιγούρα του μέλλοντος, μια περιφερόμενη ασθενική κι ελεγχόμενη, αναλώσιμη, υποψία ανθρώπινου όντος!
Και βέβαια είσαι το θύμα της προπαγάνδας τους και το υποζύγιο των πολυεθνικών σου "ευεργετών" και είσαι το ανθρώπινο λίπασμα που τρέφει τις εταιρείες της "Μηχανής του απο-ανθρωπισμού". Βέβαια στη δουλοπρεπή σου γλώσσα, μεταλλαγμένη κι αυτή σαν τον οργανισμό σου, αυτό μεταφράζεται σε..."θέσεις εργασίας" και εργασιακές ευκαιρίες που σου προσφέρουν οι..."επενδυτές"! Σωστά;
Οι εργαζόμενοι σε συνθήκες ημισκλαβιάς στην καρδιά της Ευρώπης.
Συνέχισε να νομίζεις ότι "ζεις"! Συνέχισε να "παράγεις πολιτισμό"...
Μια "ζωή" που ολοένα και παύει να σημαίνει κάτι πραγματικό και μεστό νοήματος και με τη δική σου συναίνεση πάνω απ'όλα!
Όσο για εμάς; Α! Εμείς είμαστε τόσο αντικοινωνικοί όσο το κοινωνικό μας είναι ασφυχτιά μέσα σε αυτά τα πολιτισμικά πλαίσια, καθορίζοντας τις μικρές καθημερινές μας επιλογές (αυτό περιλαμβάνει και την αλληλεγγύη μας) και τους τρόπους που μηχανευόμαστε για ν'αποδράσουμε από τη "ρεαλιστική" συναινετική συνθήκη...
" Σπάσε την πραγματικότητα!"
Κι ενίοτε γουστάρουμε να ουρλιάζουμε, όταν τα πολλά λόγια αποδεικνύονται χάσιμο χρόνου μπροστά στα επελαύνοντα κύματα "ρεαλισμού", ή να σωπαίνουμε όταν νιώθουμε πως επαναλαμβανόμαστε σε σημείο που μας κουράζει κι εμάς τους ίδιους...
ανιχνευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου