ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2015

ας το ξαναπούμε: οι δανειστές χρηματοδοτούν επί της ουσίας τους εαυτούς τους! Και όχι την (αγ)Ελλάδα!


(Σχόλιο από εμάς: ίσως έχουμε καταντήσει κάπως βαρετοί με τις συχνές παραπομπές σε αυτούς τους συνδέσμους, ως σημεία αναφορά κι εκκίνησης σχετικά με την ματιά στην άβυσσο του μαφιόζικου παρασκηνίου πίσω από τη δημιουργία του ελληνικού χρέους: Σοκ από New York Times: "Ετσι λεηλατούν την Ελλάδα η τρόϊκα και οι τραπεζίτες"... (ή οι δανειστές χρηματοδοτούν τους εαυτούς τους) και Έκθεση-φωτιά για κυβέρνηση Παπανδρέου: Φούσκωσε το έλλειμμα κι έστειλε την Ελλάδα στο ΔΝΤ...αλλά οι διαρροές κι ομολογίες (εκτός Ελλάδας φυσικά) έρχονται συνέχεια να επιβεβαιώσουν την ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΠΑΤΗ! ΚΙ ΑΚΟΜΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΚΟΡΟΪΔΙΑ! Γνώση της οποίας σαφώς κι έχουν οι αξιωματούχοι της νέας κυβέρνησης, όπως είχαν και οι νενέκοι της προηγούμενης! Και τι κάνουν γι'αυτό; Μήπως το καταγγέλουν στο λαό που τους "τίμησε με την ψήφο του;" Ή μήπως δεσμεύονται "να τηρήσουν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές τους πλήρως και εγκαίρως";:(Ξανα) διαβάζοντας σημείο προς σημείο τις δεσμεύσεις προς το Deutsche-group. Αποδεχόμενοι πλήρως και νομιμοποιώντας και με τη βούλα την επονείδιστη αυτή ληστρική και δολοφονική επίθεση; Τα "μέτρα" και οι "μεταρρυθμίσεις" σκοτώνουν σαν τις σφαίρες στα πεδία των μαχών, αλλά πολύ πιο αργά και επώδυνα τους πληθυσμούς...
Κι όσον αφορά την αναγκαιότητα των δανείων για να ρολάρει η πραγματική οικονομία και να ικανοποιηθούν οι ανάγκες της, ας ξαναγίνουμε και πάλι κουραστικοί: Το 98% της βοήθειας πάει στους πιστωτές)

Reuters: Η Μεγάλη Απάτη Με Το Ελληνικό Χρέος – Έδωσαν Δάνεια Για Να Εισπράττουν Τόκους!

Το πρακτορείο Reuters αποκαλύπτει μέσα από τέσσερις αλήθειες ή ψέματα όπως τις ονομάζει τη μεγάλη απάτη με το ελληνικό χρέος και πώς οι Ευρωπαίοι «έδεσαν» την Ελλάδα με τα μνημόνια δανείζοντας τη με χρήματα τα οποία παίρνουν πίσω ως τόκους.

Λίγες ώρες πριν το Reuters είχε αποκαλύψει γερμανικό έγγραφο σύμφωνα με το οποίο το Βερολίνο παραδέχεται πώς με την αλλαγή κυβέρνησης στην Ελλάδα διαμορφώνεται...
μία νέα κατάσταση στη χώρα.

Η διαρροή του εγγράφου προκάλεσε την οργή του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε αφού παρουσιάζει το Βερολίνο ως να πρέπει να έχει μία πιο ήπια στάση απέναντι στην Ελλάδα. Κι αυτό λίγες ώρες πριν τη συνάντηση του Σόιμπλε με τον Γιάννη Βαρουφάκη.

Όσον αφορά τώρα στις αλήθειες και τα ψέματα των Ευρωπαίων για το ελληνικό χρέος ο αναλυτής και αρθρογράφος Edward Hadas τονίζει ότι κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων αγνοείται πως ο μοναδικός τρόπος δίκαιης μέτρησης του χρέους έγκειται στην καθαρή τρέχουσα αξία (Νet Ρresent Value).

«Όσοι γνωρίζουν οικονομικά, κατανοούν πως η μείωση του επιτοκίου των ομολόγων συνεπάγεται τη μείωση της πραγματικής τους αξίας. Όταν οι Ευρωπαίοι ισχυρίζονται πως δεν αποδέχονται καμία μείωση στην αξία των ελληνικών ομολόγων, ένα είναι σίγουρο… πως δεν λένε την αλήθεια! Άλλωστε, ήδη έχουν αποδεχθεί μία σημαντική μείωση της καθαρής τρέχουσας αξίας των ελληνικών ομολόγων. Μάλιστα, φαίνονται αρκετά πρόθυμοι να αποδεχθούν περαιτέρω μείωση…», αναφέρει.

Το δεύτερο ψέμα κατά τον κ. Hadas έγκειται στην παροχή τεράστιου όγκου δανείων προς την Ελλάδα, η οποία από το 2010 έως το 2014 ανέρχεται στα 254 δισ. ευρώ. «Όμως, η συντριπτική πλειονότητα των συγκεκριμένων χρημάτων επιστράφηκαν στους πιστωτές ως τόκοι και κεφάλαια προηγούμενων ελληνικών δανείων. Παράλληλα, η υψηλή συνεισφορά των Ευρωπαίων έγκειται στην επιβεβαίωση της ευρωπαϊκής επιρροής στις ελληνικές πολιτικές», λέει.

Το τρίτο μυστικό αφορά στις εξαγγελίες περί μη «δημοσιονομικής μεταβίβασης» (fiscal transfers).
«Η Ε.Ε. είναι μία ένωση, όπου το χρήμα μετακινείται από το ένα κράτος στους πολίτες ενός άλλου κράτους. Μία τέτοια μεταφορά πραγματοποιήθηκε και στην Ελλάδα, όταν η ΕΚΤ χρηματοδότησε τις ελληνικές τράπεζες με χαμηλό επιτόκιο. Συμβαίνει και το αντίθετο όμως, όταν οι Έλληνες επιστήμονες μεταναστεύουν στη Γαλλία, καταβάλλοντας στη γαλλική κυβέρνηση τους φόρους τους».

Κατά τον αναλυτή του Reuters το εάν η Ελλάδα βγήκε ωφελημένη ή χαμένη από τις ευρωπαϊκές «μεταβιβάσεις» συνιστά ένα ατέρμονο debate. Όμως, η εμμονή στην εθελοτυφλία σχετικά με τη δημοσιονομική λιτότητα υπονομεύει την ουσία την Ε.Ε. «Μία Ένωση επιτάσσει και επιζητά τον καταμερισμό των κερδών και των απωλειών. Οι ισχυροί και πλούσιοι υποτίθεται πως πρέπει να στηρίζουν τους αδύναμους και φτωχούς».

Το τελευταίο ψέμα κατά τον κ. Hadas είναι ηθικό. «H υπαναχώρηση στην αποπληρωμή του χρέους δεν συνιστά απαραιτήτως μία λαθεμένη επιλογή, όπως συμβαίνει με τους πιστωτές της Ελλάδας. Το ίδιο φυσικά ισχύει και στην περίπτωση της εκπλήρωσης των δανειακών υποχρεώσεων μίας χώρας, εν μέσω βαθιάς ύφεσης».

Πρόκειται λοιπόν για ακόμη μία φωνή που λέει ότι το ελληνικό χρέος είναι πλασματικό και δημιουργήθηκε για να ασκηθεί εξουσία στην Ελλάδα και προφανώς για να δεθεί «χειροπόδαρα» η χώρα με τα δεσμά του μνημονίου.

Άσκηση πολιτικής πίεσης είναι σαφώς και η απόφαση της ΕΚΤ να μην δεχθεί από τις 11 Φεβρουαρίου και μετά τα ελληνικά ομόλογα ως ενέχυρα. Κι αυτό δεν το λέει μόνο η ελληνική κυβέρνηση, το σημειώνει το πρακτορείο Bloomberg επισημαίνοντας πώς η απόφαση αυτή δεν θα έχει επίδραση στις τράπεζες και την ρευστότητα τους, αλλά συνιστά άσκηση πολιτικής πίεσης στην κυβέρνηση.
Από escapemedia μέσω hassapis-peter μα εμείς το "τσιμπήσαμε" από το ΓΡΕΚΙ
Αξίζει να (ξανα)δείτε κι αυτό: ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ Σ'ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ: "Η καμπύλη του Laffer και η Ελλάδα!" ("αποδεικνύεται ότι τα περιοριστικά μέτρα που συρρικνώνουν την τοπική οικονομία και οδηγούν σε εξωπραγματική ανεργία είναι ΚΕΝΑ ΟΠΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ΟΥΣΙΑΣ. Καθώς ΔΕΝ αποκαθιστούν τη ρευστότητα στην οικονομία και δεν επιλύουν ούτε στο ελάχιστο τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας, μια και η δημοσιονομική πολιτική προσανατολισμένη σε αυξανόμενες διαρκώς  περιοριστικές μεθοδεύσεις και η ολοένα μεγαλύτερη μείωση του κόστους εργασίας, ΔΕΝ ευνοούν με τίποτε την αποκατάσταση της ρευστότητας! Και οι επιπλέον φορολογικές αυξήσεις μειώνουν τα φορολογικά έξοδα και ΔΕΝ τα αυξάνουν!")

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου