ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014

Δεν θα μας τρελάνετε (και άλλο) εσείς, γκέγκε;



Εισαγωγή με απόσπασμα άρθρου ("Τροπολογίες") από το "Ουδέν Σχόλιον":

"Πάνω από 183 τροπολογίες άσχετες επί ασχέτων νομοσχεδίων προώθησε και ψήφισε η συγκυβέρνηση του αίσχους τις τελευταίες μέρες.
  Να προλάβουν να ''τακτοποιήσουν'' τα πάντα,  να ξεπουλήσουν τα πάντα, να βολέψουν ημέτερους, να ευνοήσουν φωτογραφικά εταιρείες κι επιχειρήσεις κολλητών και μεγαλοεργολάβων, να πληρώσουν και να δώσουν λεφτά σ' εκείνους μόνον που αυτοί θέλουν.
  Τό τί ψηφίστηκε αυτές τις μέρες με αυτές τις τροπολογίες, μόνον αργότερα με την πάροδο του χρόνου και με την εφαρμογή κάθε μιάς απ' αυτές θα μάθουμε! Και τότε βέβαια θα είναι αργά. ''Είναι νόμος του κράτους!'' θα μας λένε οι (πολιτικοί) απατεώνες. Κι εμείς θα σκύβουμε το κεφάλι και θα το αποδεχόμαστε."


Η σκυτάλη σε μένα τώρα.

Όχι κ.πρώην πρωθυπουργέ μας!
Το προεκλογικό σας σύνθημα περί "αλήθειας" μόνο νοητικά στερημένους μπορεί(;) να πείσει! Όπως άλλωστε εσείς και οι επαγγελματίες συμβουλάτορές σας θεωρείτε ένα μεγάλο κομματι αυτών που πρόκειται να ψηφίσουν, χεσμένοι ελπίζετε κι από το φόβο τους λόγω κολοσσιαίας εγχώριας και ευρωπαϊκής εκστρατείας τρομοκράτησης και κινδυνολογίας εξόδου από τη στραγγαλιστική μέγγενη του ευρώ-φονιά της αυτοδιάθεσης και αυτάρκειας των ευρωπαίκών λαών!-Η Ενωμένη Ευρώπη απορεί, προβληματίζεται, καταγγέλει, αφαιμάζει και συνεχίζει...
Κι άλλωστε τόσο καιρό είχατε πάρει διαζύγιο από την "αλήθεια", αλλά και από πληθώρα αλλων ιδιαίτερα σημαντικών εννοιών για την ηθική και πνευματική υπόσταση ενός λαού: διαφάνεια, δημοκρατικότητα, δίκαιο (εκτός αν το δίκαιο του ισχυροτέρου μέσα σε μια κοινωνία-ζούγκλα είναι και το πρότυπο που ο κόσμος το'χει τούμπανο κι εσείς και οι επιχειρηματίες φίλοι και εντολοδότες σας κρυφό καμάρι!), νομιμότητα- Το αντισυνταγματικό "συνταγματικό τόξο" και οι σάπιοι καρποί του κτλ κτλ Τώρα λοιπόν την έχετε δει μετανοημένος ψεύτης και παραχαράκτης της αλήθειας που ζητάει από τα θύματά του μια νέα ευκαιρία; Κάτι σαν τον πρώην άσωτο κι αλκοολικό (και ηλίθιο) Αμερικανό πολιτικό; Που στη συνέχεια μετατράπηκε σε μετανοημένο κι αναγεννημένο χριστιανό και διετέλεσε και για δυο τετραετίες πρόεδρος των ΗΠΑ, με πρωτοφανές πετσόκομμα των ατομικών δικαιωμάτων κι ελευθεριών και του όποιου χαρακτήρα κράτους πρόνοιας υπέρ των πλουσίων και πολυεθνικών...
Κι άλλωστε κ.πρώην πρωθυπουργέ μας, που κάποτε δηλώνατε περήφανα ότι δεν υπογράφετε μνημόνια, πριν το "νόμιμα εκλεγμένο" θίασο του τραπεζίτη Παπαδήμου... Ναι, αυτό είναι σαφώς και μπηχτή προς τον ανεκδιήγητο φωνακλά τηλε-βιβλιοπώλη που μας φορέσατε καπέλο αυτά τα δυόμισι χρόνια και πρόσφατα ούρλιαζε για "πέσιμο της νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης". Αυτής δηλαδή, που στα mail των ευρω-φασιστών (ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ Σ'ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ: "Σε κατοχή μέχρι το 2052")
περί μη εφαρμογής ανεπιθύμητων για την "ευρω-αλληλεγγύη" τροπολογιών και νομοθετημάτων, κατέβαζε πρωθυπουργικά και υπουργικά και βουλευτικά βρακιά μεταξωτά-κοντράστ στα κουρέλια των "ξεδοντιάρηδων", να θυμηθούμε και την έκφραση του "σοσιαληστή" Ολάντ για τους φτωχούς της χώρας του. Και με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου επέβαλε δημοκρατικά τις ορέξεις της που η βουλή-γλάστρα απλά επικύρωνε...Ω! Τι πλεόνασμα δημοκρατίας, τι αέρας πολιτικής διαφάνειας και ελευθερίας!
Α! Κι άλλη μια μπηχτή προς τον αρχαιολάτρη-τηλεβιβλιοπώλη-μεγαλοστέλεχός σας: Αλήθεια σημαίνει α-λήθη, δηλαδή να μη λησμονείς, να μην ξεχνάς (αυτά που έχεις μάθει και πάθει!)


Κι ερχόμαστε και σε σας "αξιότιμε" σοφιστή και ποιητή Φανφάρα της πολιτικής, number 2 της "νόμιμα εκλεγμένης κουστωδίας, ξε-πωλητικής αντί πινακίου φακής των πάντων (κινητών, ακίνητων, υποδομών και πόρων κι εργατικού δυναμικού), κ.πρώην αντιπρόεδρέ μας!
Η συνέχεια ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου