ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 22 Αυγούστου 2014

Πόσο πραγματικά απελευθερώθηκαν οι Αμερικανοί πολίτες από το βρετανικό στέμμα;



ΗΠΑ. Ηνωμένες Πολιτείες ή πιο σωστά Εταιρείες της Αμερικής;
Όπου το "κράτος πρόνοιας" σημαίνει αφαιρούμε από τους φτωχούς για να ενισχύσουμε τους πλούσιους.
Όπου η στρατιωτικοποιημένη αστυνομία αντιμετωπίζει με παροιμιώδη σκληρότητα τις δικαιολογημένες άλλοτε ειρηνικές (όπως του κινήματος "Occupy Wall Street") κι άλλοτε δυναμικές διεκδικήσεις (όπως αυτές τις ημέρες των μαύρων κοινωνικά αποκλεισμένων στην ουσία κατοίκων του Φέργκιουσον του Μιζούρι, μετά τη στυγνή δολοφονία νεαρού συμπολίτη τους από την αστυνομία) για πραγματικά ίσες ευκαιρίες και δικαιότερη κατανομή του πλούτου.
Όπου σύμφωνα με τα νέα διατροφικά ήθη, με σπόνσορες τις μεγάλες εταιρείες γενετικά τροποποιημένων δηλητηρίων-Γενετικά τροποποιημένες τροφές - το τεράστιο διατροφικό σκάνδαλο στην Αμερική και σπόρων "εξολοθρευτών"-Οι σπόροι αυτοκτονίας, το να καλλιεργείς τα ζαρζαβατικά σου στον κήπο (το έγκλημα της...διατροφικής αυτάρκειας) και το να αποθηκεύεις τρόφιμα, μετατρέπονται σε σοβαρότατα "ατοπήματα" που επιφέρουν βαρύτατες ποινές!-Ιδρύεται Αστυνομία Τροφίμων στις ΗΠΑ  Kι όπου ένα διόλου ευκαταφρόνητο των παιδιών υποφέρει από ζάχαρο και διαβήτη, λόγω διατροφικών συνηθειών!
(Ήρθε και η σειρά της Ελλάδας στα πλαίσια της "ανάπτυξής της":  Καλώς τα δεχτήκαμε πατριώτες: " Ευρωπαϊκό "ναι" στα μεταλλαγμένα, με πρωτοστάτες Μανιάτη - Βενιζέλο ")

Κι αλήθεια, γνωρίζουν οι Αμερικανοί πολίτες πόσο πραγματικά απελευθερώθηκαν από το βρετανικό στέμα; Και κατά πόσο εξακολουθούν να είναι οικονομικά υποτελείς σε αυτό; Εκτός από την υποδούλωση στους τραπεζίτες, τη συσκότιση για τα τεράστια κονδύλια που χορηγούνται στις μυστικές υπηρεσίες για "μαύρα προγράμματα", για το τι είναι στην ουσία η "Ομοσπονδιακή Τράπεζα"(ιδιωτική εταιρεία που διαφεντεύει οικονομικά τις ΗΠΑ και το λαό της κι όχι μόνο: η δήθεν κρατική, Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ ή "FED". Της οποίας οι μέτοχοι δεν μπορούν να φανούν πουθενά, οι διοικήσεις της δεν επιλέγονται από την κυβέρνηση που δεν κατέχει όπως σε άλλα "δημοκρατικά κράτη" την πλειοψηφία των μετοχών της. Μια ιδιωτική εταιρεία που δημιουργεί και τυπώνει χρήματα από το κυριολεκτικό τίποτα κι οδηγώντας, από την παγίωσή της το 1913 μέχρι όπως την ξέρουμε σήμερα, επιχειρήσεις και νοικοκυριά σε λουκέτα και πτώχευση κι επιβάλλοντας ολοένα και πιο δυσβάσταχτους φόρους για να εξυπηρετούνται τα συνεχώς αυξανόμενα δάνεια και τόκοι.)

Αν δεν ξέρουν, ευκαιρία να μάθουν για το πού πηγαίνει ένα μέρος από τη φορολόγησή τους:

" Οι ΗΠΑ - Μια αποικία του Στέμματος

Μια νηφάλια μελέτη των υπογεγραμμένων συνθηκών και των χαρτών μεταξύ της Μεγάλης Βρετανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών εκθέτει μια συγκλονιστική αλήθεια. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν πάντα και εξακολουθούν να είναι μια βρετανική αποικία του Στέμματος.


Ο βασιλιάς James ο πρώτος ήταν διάσημος όχι μόνο για τη μετάφραση της Αγίας Γραφής στην έκδοση King James. Αλλά για την επιχείρηση του υπογραφής του πρώτου χάρτη της Βιρτζίνια το 1606. Εκείνος ο χάρτης χορήγησε οι Βρετανοί προγόνοι της Αμερικής την άδεια να εγκατασταθούν και να κατοικήσουν στην Αμερική. Ο χάρτης επίσης εγγυάται ότι οι μελλοντικοί βασιλιάδες και βασίλισσες της Αγγλίας θα έχουν κυρίαρχη εξουσία πάνω σε όλους τους πολίτες και το αποικισμένο έδαφος στην Αμερική, που κλέβεται από τους Ινδιάνους.

Αφότου δήλωσε η Αμερική την ανεξαρτησία της από τη Μεγάλη Βρετανία, η Συνθήκη του 1783 υπεγράφη. Εκείνη η συνθήκη προσδιορίζει συγκεκριμένα το βασιλιά της Αγγλίας ως πρίγκηπας των Ηνωμένων Πολιτειών και έρχεται σε αντίθεση με την πεποίθηση ότι η Αμερική κέρδισε την επανάσταση.

Παρά το γεγονός ότι ο βασιλιάς Γεώργιος ο 3ος. της Αγγλίας έδωσε το μεγαλύτερο μέρος των απαιτήσεών του σε αμερικανικές αποικίες, κράτησε το δικαίωμά του να συνεχίσει να λαμβάνει πληρωμή για το επιχειρηματικό εγχείρημα του αποικισμού της Αμερικής.

Αν η Αμερική είχε κερδίσει πραγματικά τον πόλεμο της ανεξαρτησίας, δεν θα είχαν συμφωνήσει ποτέ να πληρώσουν τα χρέη και τις αποζημιώσεις στο βασιλιά της Αγγλίας.

Το αίμα της Αμερικής ενυδάτωσε την επανάσταση ενάντια στην οδηγημένη βρετανική χρεοκοπημένη Αμερική και γύρισε τους πολίτες της σε μόνιμους σκλάβους χρέους του βασιλιά. Στον πόλεμο του 1812 οι Βρετανοί έκαψαν ολοσχερώς το Λευκό Οίκο και όλα τα κτίρια της αμερικανικής κυβέρνησης. Καταστρέφοντας τα αρχεία επικύρωσης του Συντάγματος των ΗΠΑ.

Οι περισσότεροι πολίτες των ΗΠΑ πιστεύουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και ο πρόεδρος της είναι ο πιο ισχυρός άνθρωπος στη γη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι μια χώρα, είναι μια εταιρεία. Και ο πρόεδρος είναι πρόεδρος της εταιρείας των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο ίδιος και οι αιρετοί του εργάζονται για την εταιρεία, όχι για τον αμερικανικό λαό. Δεδομένου ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι μια εταιρεία, η οποία είναι κύρια εταιρία των Ηνωμένων Πολιτειών."

Απόσπασμα από το άρθρο:  Η ΚΡΥΜΜΕΝΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ: Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ ΚΡΑΤΩΝ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου